LİSE ÖĞRETMENLERİNİN HAYAT BOYU ÖĞRENME EĞİLİMLERİ

Year 2018, Volume: 11 Issue: 3, 1791 - 1801, 31.12.2018

Necmi Gökyer

https://doi.org/10.17218/hititsosbil.458301

Cited By: 2

Abstract

Bu araştırmanın
amacı, lise öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerini belirlemek ve
çeşitli değişkenlere göre karşılaştırmaktır. Araştırmada, aşağıdaki sorulara
cevap aranmıştır.1. Lise öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin
düzeyi nedir? 2. Lise öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri; cinsiyet,
branş, kıdem, eğitim düzeyleri, yaşları ve çalıştıkları yer değişkenlerine göre
anlamlı farklılık göstermekte midir? 3. Ölçeğin alt boyutları arasında anlamlı
bir ilişki var mıdır? Bu araştırma anlık tarama modelindedir. Araştırmanın
evrenini, 2017-2018 eğitim öğretim yılında, Elazığ merkez ve ilçelerin
merkezindeki liselerde görev yapan toplam 2805 lise öğretmeni oluşturmaktadır.
Örneklemini ise, basit tesadüfi örnekleme yolu ile belirlenen toplam 343
öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Diker Coşkun
ve Demirel (2009) tarafından geliştirilen “yaşam boyu öğrenme eğilimleri
(YBÖEÖ)” adlı ölçek kullanılmıştır. Bu çalışmanın bulgularına göre, lise
öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri; Güdülenme alt boyutunda çok
uyuyor,  sebat, merak yoksunluğu alt
boyutlarında ve ölçeğin tamamında kısmen uyuyor düzeyinde iken, öğrenmeyi
düzenlemede yoksunluk alt boyutunda ise, çok az uyuyor düzeyindedir. Cinsiyet
değişkenine göre, bütün alt boyutlarda kadın lise öğretmenlerinin yaşam boyu
öğrenme eğilimlerinin düzeyi erkeklere göre daha yüksektir.

Keywords

Lise öğretmeni, yaşam boyu öğrenme, öğrenme eğilimi, güdülenme

References

• Akkoyunlu, B. (2008). Bilgi okuryazarlığı ve Yaşam Boyu Öğrenme. 8th International Educational Technology Conference (IETC2008), 6-9 Mayıs 2008. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Aspin D.N. & Chapman J.D. (2000). Lifelong learning: concepts and conceptions. International Journal of Lifelong Education, 19 (1), 2-19.
• Ayra, M.ve Kösterelioğlu, İ. (2015). Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Mesleki Öz Yeterlik Algıları ile İlişkisi. NWSA-Education Sciences. 10, (1), 17-28.
• Avrupa Komisyonu. (2002). European report on quality indicators of lifelong learning. Fifteen quality indicators. European Commission, Directorate-General for Education and Culture, brussels, june 2002.
• Büyükdüvenci, S. (1983). Yaşam boyu eğitim, felsefesi üzerine. Ankara Üniversitesi Eğitim Bi¬limleri Fakültesi Dergisi, 16 (2), 225-242.
• Candy, P. C. (1994). Lifelong learning and information literacy. Report for U.S. National Commision on Libraries and Information Science and National Forum on Infırmation Literacy.
• Demirel, M. ve Akkoyunlu, B. (26-28 Nisan, 2010). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ve Bilgi Okuryazarlığı Özyeterlik Algıları. 10 th. International Educational Technology Conference, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul, Proceedings Book, Volume 2, 1126- 1133.
• Demirel, M. (2010). İlköğretim programlarına yaşam boyu öğrenme becerileri açısından eleştirel bir bakış. 1-3 Mayıs 2009 1. Uluslararası Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildirileri Kitabı. 18 Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Demiralay, R, Karadeniz, Ş. (2008). İlköğretimde Yaşam Boyu Öğrenme İçin Bilgi Okuryazarlığı Becerilerinin Geliştirilmesi. Cypriot Journal of Educational Sciences, 2 (6), 92.
• Devlet Planlama Teşkilatı (DPT). (2006). Dokuzuncu kalkınma planı 2007-2013 http://www3.kalkinma.gov.tr/DocObjects/View/13744/plan9.pdf (Erişim Tarihi:08.06.2014).
• Diker Coşkun, Y., (2009). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Ankara.
• Diker-Coşkun, Y., ve Demirel, M. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42, 108-120.
• Epçaçan, C. (2013). Yaşam boyu öğrenme becerilerinin ders kitaplarında yer alma düzeyine örnek bir inceleme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 7(11), 353-379.
• Evin İlke, G. (2013). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Yeterliklerine Yönelik Algıları. Eğitim ve Bilim, 38 (170), 237-252.
• İzci, E. ve Koç, S. (2012). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9 ), 101-114.
• Knowles, M. (1996). Yetişkin Öğrenenler, Göz Ardı Edilen Bir Kesim. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Kavramlar, İlkeler, Teknikler (30.Basım). Ankara.
• Kılıç, H. (2015). İlköğretim Branş Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ve Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri (Denizli İli Örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Knapper, C. & Cropley, A. (2000). Lifelong learning in higher education. London: Kogan Page.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2006) Milli Eğitim Şuraları. Erişim Tarihi: 24 Mayıs 2018. http://ttkb.meb.gov.tr
• Rausch, A.S. (2003). A case study of lifelong learning in Japan: objectives, curriculum, accountability, and visibility. International Journal of Lifelong Education. 22 (5), 518-532.
• Slavin, R. E (2013) Eğitim Psikolojisi Kuram ve Uygulama 10. Basım (Çev. Yüksel G.) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Yavuz Konokman, G. ve Yanpar Yelken, T. (2014). Eğitim fakültesi öğretim elemanlarının yaşam boyu öğrenme yeterliklerine ilişkin algıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 267-281.
• Yazıcı. H. (2009). Öğretmenlik mesleği, motivasyon kaynakları ve temel tutumlar: kuramsal bir bakış. Kastamonu Eğitim Dergisi. 17 (1),33-46.