İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Öğrencilerin Akademik Başarı, Kalıcılık ve Sosyal Beceri Düzeylerine Etkisi

Year 2013, Volume: 28 Issue: 28-3, 1 - 14, 01.06.2013

Betül Arısoy Kamuran Tarım

Abstract

Araştırmanın amacı, işbirlikli öğrenme yönteminin Öğrenci Takımları-Başarı Bölümleri (ÖTBB) ve Takım-Oyun-Turnuva (TOT) tekniklerinin, matematik dersinde, öğrencilerin akademik başarı, kalıcılık ve sosyal beceri düzeyleri üzerindeki etkisini incelemektir. 2009-2010 eğitim-öğretim yılında Adana’da bir ilköğretim okulunda, 152 öğrenci üzerinde gerçekleştirilen araştırma, yarı deneyseldir ve 18 hafta sürmüştür. Çalışmada 52 öğrenciden oluşan ÖTBB grubu, 48 öğrenciden oluşan TOT grubu ve 52 öğrenciden oluşan kontrol grubu olmak üzere iki deney ve bir kontrol grubu yer almaktadır. Gruplara (ÖTBB, TOT ve kontrol grupları) “Matematik Başarı Testi” ve “Sosyal Beceriler Ölçeği” çalışma başlangıcında öntest olarak ve çalışma sonunda sontest olarak uygulanmıştır. Sontest uygulandıktan beş hafta sonra “Matematik Başarı Testi” kalıcılık testi olarak tekrar uygulanmıştır. Çalışma sonunda deney gruplarındaki öğrencilere “Görüşme Formu” uygulanarak, öğrencilerin tekniklere ilişkin düşünceleri alınmıştır. Sonuç olarak, TOT tekniğinin akademik başarı üzerinde daha etkili olduğu, kalıcılık açısından ise ÖTBB tekniğinin daha etkili olduğu ortaya çıkmıştır. Sosyal beceri düzeyleri açısından, ÖTBB ve TOT grupları lehine anlamlı farklılık çıkmıştır.

Keywords

İşbirlikli öğrenme yöntemi, öğrenci takımları-başarı bölümleri tekniği, takım-oyunturnuva tekniği, sosyal beceriler.

References

• Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme, kuram, araştırma, uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.
• Altınsoy, B. (2007). Takım- oyun turnuvaları tekniğinin ilköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki akademik başarısı, kalıcılık ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri (2. baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Conway, R. N. F., & Gow, L. (1988). Mainstreaming special class students with mild handicaps through group instruction [Abstract]. Remedial and Special Education (RASE), 9 (5), 34-40.
• Doise, W., & Mugny, G. (1984). The social development of the intellect. Oxford, England: Pergamon Press.
• Dubois, D. J. (1990). The relationship between selected student team learning strategies and student achievement and attitiude in middle school mathematics. Dissertation Abstract International, 52 (2), 408.
• Gömleksiz, M. (1997). Kubaşık öğrenme: Temel eğitim dördüncü sınıf öğrencilerin matematik başarısı ve arkadaşlık ilişkileri üzerine deneysel bir çalışma. Adana: Baki Kitabevi.
• Gülay, O. (2008). Ortaöğretim 9. sınıf beden eğitimi dersinde, işbirlikli oyunların öğrencilerin sosyal beceri düzeylerine ve beden eğitimi dersine yönelik tutumlarına etkisi. Yüksek lisans tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Günay, E. (2002). Geleneksel öğretim yöntemleri ile işbirlikli öğrenmenin öğrenci başarısı ve hatırda tutma üzerindeki etkileri. Yüksek lisans tezi. Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Işık, D. K. (2007). Çoklu zeka kuramı destekli kubaşık öğrenme yönteminin ilköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki akademik başarılarına ve kalıcılığa etkisi. Yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• İflazoğlu, A. (1999). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin temel eğitim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1984). Cooperative small-group learning [Abstract]. Curriculum Report, 14 (1), 7 pp. (ED249625)
• Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1991). Learning mathematics and cooperative learning: Lesson plans for teachers. Edina, Minnesota: Interaction Book Company.
• Johnson, D. W., Johnson, R. T., & Stanne, M. B. (2000). Cooperative learning methods: A meta-analysis. Minnesota: Minneapolis. [Çevrim-içi: http://www.co-operation.org/pages/cl-methods.html], Erişim tarihi: 1 Ağustos 2009. Kagan, S., Zahn, G. L., Wideman, K. F., Schwarzwald, J., & Tyrrell, G. (1985). Classroom structural bias impact of cooperative and competitive classroom structures on cooperative and competitive individuals and groups”, In R. E. Slavin (Ed.), Learning to cooperate, cooperating to learn (pp. 277-311), New York and London: Plenum Press.
• Kılıç, R. (2007). Webquest destekli işbirlikli öğrenme yönteminin matematik dersindeki tutum ve erişiye etkisi. Yüksek lisans tezi. Osmangazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Kuzucuoğlu, G. (2006). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki başarılarına etkisi. Yüksek lisans tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
• Pınar, S. (2007). ‘Ölçüler’ konusunun eğitim teknolojileri ve işbirlikli öğrenme yöntemleriyle öğrenilmesinin öğrencilerin matematik başarılarına etkisi. Yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Robertson, L., Davidson, N., & Dees, R. L. (1994). Cooperative learning to support thinking, reasoning, and communicating in mathematics. In S. Sharan (Ed.), Handbook of cooperative learning methods (pp. 245-266). London: Greenwood Press.
• Shachar, M. (2002). Differences between traditional and distance learning outcomes: A meta-analytic approach. Dissertation. Touro University International, California.
• Slavin, R.E. (1980). Cooperative learning. Review of Educational Research, 50(2), 315-342.
• Slavin, R. E. (1995). Cooperative learning: Theory, research and practice. Boston: Allyn & Bacon.
• Slavin, R. E., & Karweit, N. L. (1981). Cognitive and affective outcomes of an intensive student team learning experience. The Journal of Experimental Education, 50 (1), 29-35.
• Spuler, F. B. (1993). A meta-analysis of the relative effectiveness of two cooperative learning models in increasing mathematics achievement. [Çevrim-içi: http://proquest.umi.com/pqdweb?index=2&did=747480271&SrchMode=1&sid=10&Fmt=6&VInst=PROD&VT ype=PQD&RQT=309&VName=PQD&TS=1249087824&clientId=42980], Erişim tarihi: 1 Ağustos 2009.
• Strohl, M., & Schneck, S. (1991). Colonial america: Cooperative learning activities. New York: Scholastic Professional Books.
• Tarım, K. (2003). Kubaşık öğrenme yönteminin matematik öğretimindeki etkinliği ve kubaşık öğrenme yöntemine ilişkin bir meta-analiz çalışması. Yayımlanmamış doktora tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Tunçel, Z. (2006). İşbirlikli öğrenmenin beden eğitimi başarısı, bilişsel süreçler ve sosyal davranışlar üzerindeki etkileri. Doktora tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Ünlü, M. (2008). İşbirlikli öğrenme yönteminin 8. sınıf öğrencilerinin matematik dersi ‘permütasyon ve olasılık’ konusunda akademik başarı ve kalıcılık düzeylerine etkisi. Yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yaman, F.( 2008). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerine “madde ve ısı” konusunda fen ve teknoloji dersi hedeflerinin kazandırılmasında işbirlikçi öğrenme kuramının etkisi. Yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yıldırım, K. (2006). Çoklu zeka kuramı destekli kubaşık öğrenme yönteminin ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki akademik başarı, benlik saygısı ve kalıcılığına etkisi. Yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Yıldız, N.(2001). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim yedinci sınıf matematik öğretiminde öğrenci başarısı üzerine etkisi. Yüksek lisans tezi. Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.