Abstract
Değişimi hızla yaşadığımız ve yönetmemiz gereken günümüzde ihtiyaç sahibini işle buluşturma pratiklerinin önemi artarak devam etmektedir. İhtiyaç sahibinin çalışması için fırsat sunmak yalnızca bir sosyal destek değil aynı zamanda ülkenin sosyo-ekonomik durumunu iyileştiren önemli bir politikadır. Ne var ki, sosyal destek organizasyonlarına başvuruda bulunan ihtiyaç sahiplerinin işe yönlendirilme durumlarında ihtiyaç sahibinin işi kabul etme, ve/veya işte devam etme aşamalarında yaşanılan sorunlar nedeniyle iş edindirme çalışmalarında verimliliğin düştüğü gözlemlenir. Çalışabilir durumdaki ihtiyaç sahibi kişilerin çalışma isteğinin olmaması, iş bulunsa da çalışmadan kaçınma ya da kısa dönemde işten çıkmaları iş bulma uygulamalarında tamamlanması gereken süreçler olduğunu göstermektedir. Bu çalışma, belirtilen soruna yönelik olarak yeni düşünme yöntemleriyle çözüm üretmenin gerekliliğini İstanbul’da yapılan saha araştırması verileriyle savunur ve uygulamada “düşünme odaklı tasarım modeli”ni önerir. Bu çalışmanın önerdiği araştırmada İstanbul belediyelerinden sosyal belediyecilikte öncü bir belediye olan Esenler Belediyesi Esenler Kariyer Merkezi (ESKAM)’nde saha çalışması gerçekleştirildi. Belediyenin istihdam biriminde sürecin her aşamasında olan çalışan/yöneticilerle ve bu hizmetten yararlanan ancak teklif edilen işi tekrarlı olarak kabul etmeyen ya da 6 ay öncesinde işten çıkan ihtiyaç sahipleriyle derinlemesine mülakat yapıldı. Söylem analizi sonrasında ortaya çıkan başlıklar olan Sosyal Yardımın Yararlanıcı Üzerindeki Bağımlılık Etkisi”, “Erkeğin Aile İçinde Çalışmadaki İsteksizliği”, “Yararlanıcının İşyerinin Ulaşımını Aşılamaz Derecede Uzak Görmesi”, “Yararlanıcının Teklif Edilen İşin Kendisine Uygun Olmadığını Düşünmesi”, “Yararlanıcının Özgüven Eksikliği” başlıkları altında konu tartışıldı. Yararlanıcının işe yönlendirilmeden önce bir dizi eğitim almasının işi kabul etmeye olumlu etkisi de çalışmanın sonunda öneri olarak sunuldu.