Günümüzde demografik dönüşüm, nüfus göstergelerindeki değişimlerin ötesine geçerek aile kurumunun işleyişi ile biçimsel yapısını dönüştürmekte ve sosyal politika alanında belirgin kırılmalara yol açmaktadır. Türkiye özelinde değerlendirildiğinde, doğurganlık oranlarının sürdürülebilirlik eşiğinin altına düşmesi, genç nüfusun azalması ve yaşlı nüfus oranının hızla artması gibi eğilimler hem geleneksel aile modellerini sarsmakta hem de sosyal refah sistemlerinde yeniden yapılanma ihtiyacını gündeme getirmektedir. Bu çalışma, söz konusu bu dönüşümün aile yapısı üzerindeki etkilerini ve sosyal politikalara yansımalarını çok boyutlu biçimde analiz etmeyi amaçlamaktadır. Çalışma, ikincil veri analizi ve betimsel analiz yöntemleri temelinde yapılandırılmış; Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), Avrupa Birliği İstatistik Ofisi (Eurostat), T.C. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı ve T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı gibi kurumsal aktörlerin yayımladığı 2000-2025 yılları arasına ait istatistikî veriler, strateji belgeleri ve politika raporları araştırmanın temel veri setini oluşturmuştur. Veriler, demografik dönüşüm kuramı çerçevesinde sınıflandırılarak, geniş aileden çekirdek aileye geçiş, boşanma oranlarındaki artış, bireyselleşmenin yaygınlaşması, yaşlı bakım emeğinin yeniden dağılımı gibi yapısal değişkenler üzerinden analiz edilmiştir. Ek olarak, doğum yardımları, Aile ve Gençlik Fonu ve bakım destekleri gibi sosyal politika araçlarının etkililiği değerlendirilmiştir. Elde edilen bulgular, sosyal politikaların sadece nüfus artışı hedefiyle değil, aile içi dayanışmayı güçlendiren ve sosyal adaleti önceleyen bir yaklaşımla yeniden tasarlanması gerektiğine işaret etmektedir
Yazar(lar), çalışmanın hazırlanma sürecinde etik ilkelere uyduklarını beyan etmiştir.
Demographic transformation today is not limited to changes in population indicators, but also transforms the functioning and formal structure of the family institution, leading to disruptions in the field of social policy. In Türkiye, the decline in fertility rates below the sustainability threshold, the decrease in the young population, and the increase in the elderly population are shaking traditional family models and bringing the need for restructuring welfare systems to the agenda. The study is based on secondary data analysis and descriptive methods, using data from the Turkish Statistical Institute (TUIK), Eurostat, the Ministry of Family and Social Services, and the Presidency of Strategy and Budget for the period 2000-2025. The data were examined within the framework of demographic transition theory, focusing on the transition from extended to nuclear families, the increase in divorce, individualisation, and the redistribution of elderly care labour. Furthermore, the effectiveness of policy instruments such as birth grants, the Family and Youth Fund, and care support has been evaluated. The findings indicate that social policies should focus not only on population growth but also on strengthening family solidarity and social justice.
The author(s) declared that they complied with ethical principles during the preparation of the study.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Family Sociology |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Early Pub Date | September 30, 2025 |
Publication Date | September 30, 2025 |
Submission Date | June 26, 2025 |
Acceptance Date | September 24, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Issue: Aile Özel Sayısı |
Içtimaiyat is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).
Instagram: @tvictimaiyat X: @IctimaiyatD