Abstract
This study focused on the skill perception scheme of secondary education geography teachers intended for the change and continuity skills of the geography course curriculum. The interview technique was used to describe the way teachers perceive and express this skill. With the interviews, teachers asked questions that would determine the place of change and continuity skills in geography and geography curriculum, the way the skill reflected in the gains in the Geography curriculum, the applicability of the ability to change and continuity during teaching, and the level of transferability to the target audience. That study to form around the phenomenological research pattern. The research carried out the purpose sample technique to apply when creating the working group to reach further functional data. The qualitative findings obtained through the interviews transformed into a systematic structure by making a descriptive analysis within the framework of the MAXQDA-11 package program. Teachers see change and continuity as important skills for geography education on the threshold of the findings. They stated that it would be more effective to use student-centered teaching methods and techniques in the transfer of skills to students. Teachers see change and continuity as substantial skills for geography education on the conclusion of the findings reached. In addition, they consider the skills training they received during the undergraduate period and the readiness of the students insufficient.
References
- Akengin, H. (2008). Coğrafya öğretmenlerinin yenilenen lise coğrafya öğretim programı hakkındaki görüşleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 18, 1-20.
- Akınoğlu O. (2005). Coğrafya eğitiminin etkililiği ve sorunları. Marmara Coğrafya Dergisi, 12, 77-96.
- Akınoğlu, O. & Bakır, S. A. (2003). İlköğretim öğrencilerinin sosyal bilgiler dersinde coğrafya konularını öğrenmeleriyle ilgili durum analizi. Marmara Coğrafya Dergisi, 8, 83-106.
- Akınoğlu, O. (2004). Yapılandırmacı öğrenme ve coğrafya öğretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, 10, 83-94.
- Arıcı, H. (2001). İstatistik: Yöntemler ve Uygulamalar. Ankara: Meteksan Basımevi.
- Artvinli, E. (2009). Coğrafya programının öngördüğü coğrafi becerilere 9. sınıf coğrafya ders kitabında erişi düzeyi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 51-66.
- Aydoğdu, B. (2014). Bilimsel süreç becerileri. Fen bilimleri öğretimi. Ankara, 99-100.
- Bednarz, R. S. & Bednarz, S. W. (1995). Teaching geography skills. Spaces and Places: A Geography Manual for Teachers.
- Bednarz, S. W. (1994). Geography for Life: National Geography Standards, 1994. National Geographic Society, PO Box 1640, Washington, DC 20013-1640, 1-31.
- Büyüköztürk, O. (2012). Örnekleme yöntemleri. 05 Nisan 2012 tarihinde http://w3.balikesir.edu.tr/~msackes/wp/wpcontent/uploads/2012/03/BAY-Final-Konulari.pdf adresinden edinilmiştir.
- Çiftçi Z. B., Akgün L. & Deniz D. (2013). Dokuzuncu sınıf matematik öğretim programı ile ilgili uygulamada karşılaşılan sorunlara yönelik öğretmen görüşleri ve çözüm önerileri. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 3(1),1-21.
- Çiftçi, B. & Akça, D. (2019). 2005 ve 2018 Sosyal bilgiler öğretim programlarının coğrafi beceri ve coğrafi kazanım alanlarının karşılaştırılması. Eğitimde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 2(1), 33-59.
- Demiralp, N. (2006). Coğrafya eğitiminde harita ve küre kullanım becerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), 323-343.
- Geographic Education National Implementation Project, 53-72.
- Geography Education Standards Project. (1994). Geography for Life: National Geography Standards 1994. Washington: D. C. National Geographic Research and Exploration.
- Karadeniz, C. B. (2012). Öğretmenlerin coğrafya öz-yeterlik inançları (Ordu ili örneği).Eğitim Bilim Toplum, 9(35), 28-47.
- Kızılçaoğlu, A., Taş, H. & Taş, H. İ. (2007). İlköğretim ikinci kademede coğrafya eğitimi ve öğretimi: öğrenme alanları ve kazanım boyutu. Marmara Coğrafya Dergisi, (16), 93-108.
- MEB. (2005). Coğrafya Dersi Öğretim Programı (9,10,11 ve 12. Sınıflar). Ankara.
- MEB. (2018). Coğrafya Dersi Öğretim Programı (9,10,11 ve 12. Sınıflar). Ankara.
- Ramig, J. E., Bailer, J. & Ramsey, M. J. (1995). Teaching Science Process Skills. Torrance. California: Good Apple.
- Safran, M. & Şimşek, A. (2006). Development of historical time concept in elementary school’s students. Elementary Education Online,5(2), 87-109.
- Türnüklü, A. (2000). Eğitim bilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 6(24). 5543-559.
- Ünlü, M. (2011). Coğrafya derslerinde coğrafi becerilerin gerçekleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(4), 2155-2172.
- Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. (Genişletilmiş Baskı) Seçkin Yayıncılık.
COĞRAFYA DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMI DEĞİŞİM VE SÜREKLİLİK BECERİSİNE YÖNELİK ÖĞRETMEN ALGISININ İNCELENMESİ
Abstract
Bu çalışmada, Coğrafya dersi öğretim programı değişim ve süreklilik becerisine dair ortaöğretim coğrafya öğretmenlerinin sahip oldukları beceri algı şemasının betimlenmesi üzerinde durulmuştur. Öğretmenlerin bu beceriyi algılama ve ifade etme şeklini betimlemek amacıyla görüşme tekniği kullanılmıştır. Yapılan görüşmeler ile öğretmenlere değişim ve süreklilik becerisinin coğrafyadaki ve coğrafya öğretim programındaki yeri, becerinin Coğrafya öğretim programında kazanımlara yansıma biçimi, öğretim esnasında değişim ve süreklilik becerisinin uygulanabilirliği ile hedef kitleye aktarılabilme düzeyini tespit edecek sorular yöneltilmiştir. Gerçekleştirilen çalışma fenomenolojik araştırma deseni etrafında şekillendirilmiştir. Gerçekleştirilen araştırmada daha işlevsel verilere ulaşmak adına çalışma grubu oluşturulurken amaçlı örneklem tekniği uygulanmıştır. Yapılan görüşmeler ile elde edilen nitel bulgular, MAXQDA-11 paket programı çerçevesinde betimsel bir analiz yapılarak sistematik bir yapıya büründürülmüştür. Elde edilen bulgular eşiğinde öğretmenler değişim ve süreklilik becerisini coğrafya eğitimi adına önemli bir beceri olarak görmektedirler. Becerinin öğrencilere aktarımında öğrenci merkezli öğretim yöntem ve tekniklerin kullanılmasının daha etkili olacağını aktarmışlardır. Öğretmenler becerinin Coğrafya öğretim programında sınırlı sayıda kazanımda işlendiğini belirtmişlerdir. Ayrıca lisans döneminde aldıkları beceri eğitimini ve öğrencilerin hazırbulunuşluklarını yetersiz görmektedirler.
References
- Akengin, H. (2008). Coğrafya öğretmenlerinin yenilenen lise coğrafya öğretim programı hakkındaki görüşleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 18, 1-20.
- Akınoğlu O. (2005). Coğrafya eğitiminin etkililiği ve sorunları. Marmara Coğrafya Dergisi, 12, 77-96.
- Akınoğlu, O. & Bakır, S. A. (2003). İlköğretim öğrencilerinin sosyal bilgiler dersinde coğrafya konularını öğrenmeleriyle ilgili durum analizi. Marmara Coğrafya Dergisi, 8, 83-106.
- Akınoğlu, O. (2004). Yapılandırmacı öğrenme ve coğrafya öğretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, 10, 83-94.
- Arıcı, H. (2001). İstatistik: Yöntemler ve Uygulamalar. Ankara: Meteksan Basımevi.
- Artvinli, E. (2009). Coğrafya programının öngördüğü coğrafi becerilere 9. sınıf coğrafya ders kitabında erişi düzeyi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 51-66.
- Aydoğdu, B. (2014). Bilimsel süreç becerileri. Fen bilimleri öğretimi. Ankara, 99-100.
- Bednarz, R. S. & Bednarz, S. W. (1995). Teaching geography skills. Spaces and Places: A Geography Manual for Teachers.
- Bednarz, S. W. (1994). Geography for Life: National Geography Standards, 1994. National Geographic Society, PO Box 1640, Washington, DC 20013-1640, 1-31.
- Büyüköztürk, O. (2012). Örnekleme yöntemleri. 05 Nisan 2012 tarihinde http://w3.balikesir.edu.tr/~msackes/wp/wpcontent/uploads/2012/03/BAY-Final-Konulari.pdf adresinden edinilmiştir.
- Çiftçi Z. B., Akgün L. & Deniz D. (2013). Dokuzuncu sınıf matematik öğretim programı ile ilgili uygulamada karşılaşılan sorunlara yönelik öğretmen görüşleri ve çözüm önerileri. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 3(1),1-21.
- Çiftçi, B. & Akça, D. (2019). 2005 ve 2018 Sosyal bilgiler öğretim programlarının coğrafi beceri ve coğrafi kazanım alanlarının karşılaştırılması. Eğitimde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 2(1), 33-59.
- Demiralp, N. (2006). Coğrafya eğitiminde harita ve küre kullanım becerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), 323-343.
- Geographic Education National Implementation Project, 53-72.
- Geography Education Standards Project. (1994). Geography for Life: National Geography Standards 1994. Washington: D. C. National Geographic Research and Exploration.
- Karadeniz, C. B. (2012). Öğretmenlerin coğrafya öz-yeterlik inançları (Ordu ili örneği).Eğitim Bilim Toplum, 9(35), 28-47.
- Kızılçaoğlu, A., Taş, H. & Taş, H. İ. (2007). İlköğretim ikinci kademede coğrafya eğitimi ve öğretimi: öğrenme alanları ve kazanım boyutu. Marmara Coğrafya Dergisi, (16), 93-108.
- MEB. (2005). Coğrafya Dersi Öğretim Programı (9,10,11 ve 12. Sınıflar). Ankara.
- MEB. (2018). Coğrafya Dersi Öğretim Programı (9,10,11 ve 12. Sınıflar). Ankara.
- Ramig, J. E., Bailer, J. & Ramsey, M. J. (1995). Teaching Science Process Skills. Torrance. California: Good Apple.
- Safran, M. & Şimşek, A. (2006). Development of historical time concept in elementary school’s students. Elementary Education Online,5(2), 87-109.
- Türnüklü, A. (2000). Eğitim bilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 6(24). 5543-559.
- Ünlü, M. (2011). Coğrafya derslerinde coğrafi becerilerin gerçekleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(4), 2155-2172.
- Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. (Genişletilmiş Baskı) Seçkin Yayıncılık.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Human Geography |
| Journal Section | RESEARCH ARTICLE |
| Authors | |
| Publication Date | July 23, 2021 |
| Published in Issue | Year 2021 Issue: 44 |