Ijma of The Companions As a Method Identifying The Religion and The Sources Representing the Religion

Year 2016, Issue: 27, 57 - 67, 30.04.2016

Talip Türcan

Abstract

In the classical theory of Islamic law, in point of its function, the ijma, which expresses the unanimous agreement of Muslim mujtahids on the shar’i provision of a matter at any time after the Prophet, is the strongest source (dalil) hierarchically, and ijma has been recognized as a self-contained source in terms of enforcement as well. Accordingly, ijma doesn’t create a shar’i provision; it gives a decisive authority/validity to a provision in respect to represent the Divine will. Provisions based on ijma have got characteristics that should be followed even without requiring any positive authority. Authority of ijma has been assorted from various aspects, especially in respect of its validity. The authority of the companions’ ijma is recognized by the whole Ummah inclu ding the shia. The most important function of ijma, specifically ijma of the companions, is to determine the concept, institution and principles prescribed by Qur’an and Sunnah and how they should be understood in a certain way as well as identifying the sources of religion and methods of reaching them.

Keywords

Islamic Law , İjma , Companions’ İjma , Religion , Sources Of Religion , Shar’i Pro vision

Dini ve Dini Temsil Eden Kaynakları Tanımlayıcı Bir Yöntem Olarak Sahâbe İcmâı

Abstract

İslâm hukukunun klasik teorisinde, müslüman müctehidlerin, Hz. Peygamber’den sonraki herhangi bir dönemde bir meselenin şer’î hükmü üzerinde ittifak etmelerini ifade eden icmâ, işlevi bakımından, deliller arası hiyerarşide en güçlü delil; yürürlük bakımından da müstakil bir kaynak olarak kabul edilmiştir. Buna göre icmâ, şer’î bir hüküm ihdas etmemekte, ilahî iradeyi temsil etme hususunda ona kesinlik kazandırmaktadır. İcmâa dayalı kurallar, herhangi bir pozitif düzeyli yetkiye ihtiyaç duyulmaksızın, bağlayıcılık niteliğine sahiptirler. İcmâın bağlayıcılığı çeşitli açılardan tasnife tâbi tutulmuş,
özellikle geçerliliği hususunda, şia da dâhil, ümmetin tamamının ittifakı bulunması nedeniyle, sahâbe icmâının bağlayıcı olduğu üzerinde görüş birliği gerçekleşmiştir. Genelde icmâ, özelde ise sahâbe icmâının en önemli işlevi ise, dinin kaynakları ve onlara ulaşma yöntemlerini tanımlamanın yanı sıra, Kitâb ve Sünnet tarafından öngörülen kavram, kurum ve ilkelerle onların nasıl anlaşılmaları gerektiğini kesin bir biçimde tespit etmektir.

Keywords

İslâm Hukuku , İcmâ , Sahâbe İcmâı , Din , Dinin Kaynakları , Şer’î Hüküm