يمكن تقسيم اختلافات الأحناف و الشافعية في تلقي النصوص (بصدد كتاب التجريد للقدوري) إلى قسمين: الأول اختلافهم من جهة ثبوت الروايات، والثاني من جهة دلالات النصوص. فالأول ينقسم إلى قسمين: اختلافهم في سند الروايات اتصالًا وثقةً، وفي من ينتهي إليه السند. والثاني يمكن تقسيمه إلى خمسة أقسام: اختلافهم في وضع ألفاظ النصوص، وفي مشروعية الاستدلال بمفهوم المخالفة أو عدم مشروعيته، وفي تأويلهم النصوص، وفي العموم والخصوص في النصوص، وفي تطبيقهم قواعد اللغة على النصوص. فنحن سنشرح تقسيمنا هذا بالأمثلة في عملنا هذا
Hanefîler ile Şâfiîlerin nasslarla ilgili ihtilâflarını Kudûrî’nin et-Tecrîd’i ekseninde iki kısma ayırmak mümkündür. Birinci kısmı, rivâyetlerin sübûtuna yönelik ihtilâfları oluşturmaktadır. İkinci kısım ise nassların delâletlerine dair ihtilâflarıdır. Rivâyetlerin senedine yönelik ihtilâfları da kendi içinde, rivâyetlerin ittisâli ile râvilerin güvenilirliği ve rivâyetlerin müntehâsı hakkındaki ihtilâflar olmak üzere iki kısımda mütâlaa edebiliriz. Nassların delâletine dair ihtilâfları da kendi içerisinde şu beş kısımda inceleyebiliriz: lafzın vaz’ına dayalı ihtilâflar, mefhûmü’l-muhâlefet ile istidlâlin kabul edilip edilmemesi noktasındaki ihtilâflar, nassların teviline yönelik ihtilâflar, nassların kapsamına yönelik ihtilâflar ve nassların gramatik açıdan yorumuna dayalı ihtilâflar. Biz çalışmamızda yaptığımız bu taksimi örnekler ile ortaya koymaya çalışacağız.
| Primary Language | Turkish | 
|---|---|
| Subjects | Islamic Law | 
| Journal Section | Research Articles | 
| Authors | |
| Publication Date | April 30, 2015 | 
| Submission Date | November 1, 2014 | 
| Published in Issue | Year 2015 Issue: 25 |