AN INVESTIGATION OF PRIMARY TEACHER TRAINEES’ COMPETENCE IN TERMS OF CONSTRUCTIVIST LEARNING

Yıl 2016, Sayı: 9, 90 - 103, 01.08.2016

Berat Demirtaş , Gülşah BATDAL Karaduman

Öz

Today, teachers’ roles have changed to a great deal with the constructivist approach that is the basis of our education system. According to this approach teachers help students construct new information on the present ones. This study aims to evaluate the primary teacher trainees’ teaching competence in terms of constructivism. Sample of the study (N:150) is made up of students who study Primary Teaching at İstanbul University in 2015-2016 academic year. The research is a descriptive study that involves simple scanning. “Teachers’ Competence Test about Constructivist Learning” which was developed by Karadağ (2007) was used. Karadağ (2007) mentioned that the Cronbach Alpha number of this scale was 0.793. As a result of this study, it was seen that primary teacher trainees are competent in terms of constructivist learning.

Anahtar Kelimeler

constructivism, teacher competence, primary teaching, competence

SINIF ÖĞRETMENİ ADAYLARININ YAPILANDIRMACI ÖĞRENME İLE İLGİLİ ÖĞRETMEN YETERLİLİKLERİNİN İNCELENMESİ

Öz

Günümüzde eğitim sistemimizin temelini oluşturan yapılandırmacı anlayışa göre öğretmenlerin rolü büyük ölçüde değişmiştir. Bu anlayışa göre öğretmenler, öğrencilerin önceden sahip oldukları bilgilerinin üzerine yeni bilgilerini inşa etmelerinde yardımcı olurlar. Bu çalışmanın amacı Sınıf Öğretmeni adaylarının yapılandırmacı öğrenme ile ilgili öğretmen yeterliliklerinin değerlendirilmesidir. Araştırmanın örneklemini (N:150) 2015-2016 eğitim öğretim yılında İstanbul Üniversitesi’nde öğrenim gören Sınıf Eğitimi öğrencileri oluşturmaktadır. Ayrıca araştırma genel tarama türünde olup betimsel bir çalışmadır. Araştırmada Karadağ’ın (2007) geliştirdiği “Yapılandırmacı Öğrenme ile İlgili Öğretmen Yeterliliği Ölçeği” kullanılmıştır. Karadağ (2007) bu ölçeğin Cronbach Alpha katsayısını 0.793 olarak belirlemiştir. Çalışmanın sonucunda sınıf öğretmeni adaylarının yapılandırmacı öğrenme ile ilgili yeterliliklere sahip olduğu ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

yapılandırmacılık, öğretmen yeterliliği, sınıf öğretmenliği, yeterlilik

Kaynakça

• Adıgüzel, A. (2009) Yenilenen ilköğretim programının uygulanması sürecinde karşılaşılan sorunlar. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 17, 77-94.
• Akyüz, Y. (2013). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Pegem Akademi. 25. Baskı.
• Ataünal, A. (2003). Niçin ve Nasıl Bir Öğretmen?, Ankara: Milli Eğitim Vakfı Yayınları, No:4.
• Baş, G. (2012). İlköğretim öğrencilerinin yapılandırmacı öğrenme ortamına ilişkin algılarının farklı değişkenler açısından değerlendirilmesi. Journal of Research in Education and Teaching. 1(4).
• Beyhan, Ö., Köksal, O. (2013). Learner perceptions of building constructivist learning environments in secondary schools. Journal of Educational and Instructional Studies. 3(2), 171-180.
• Brooks, J. G., Brooks, M. J. (1999). In search of understanding: the case for constructivist classrooms. New York, USA: Alexandria VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
• Çayak, S. (2014). İlkokul öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşımı uygulamaya yönelik tutumları ile özyeterlikleri arasındaki ilişki. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 31, 88-110.
• Çiftçi, S., Sünbül, A.M., Köksal, O. (2013). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşıma göre düzenlenmiş mevcut programa ilişkin yaklaşımlarının ve uygulamalarının eğitim müfettişlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 9 (1), 281-295.
• Demirtaş, B., Oğuz, Y., Üredi, L., Akbaşlı S. (2015). Yapılandırmacı öğrenme ortamları değerlendirmesi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Usos 2015 Özel Sayı, 235- 245.
• Duffy, T. M. & Cunningham, D. J. (1996). Constructivism: Implications for the design and the delivery of instruction. Jonassen, D. H. (Ed.). Handbook of research for educational communications and technology. New York: Simon & Schuster.
• Durmuş, S. (2007) Fosnot, C.T. (2007). Oluşturmacılık: Teori, Persektifler ve Uygulama. Catherine Twomey Fosnot (Ed.) Çeviriye Önsöz içinde. Ankara:Nobel.
• Erdem, E. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Erdem E., Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 23,81-87.
• Erdoğan, D.G., Tuncel, M.K. (2008). Eğitim fakültesi son sınıf öğrencilerine göre ilköğretim öğretmenlerinde yapılandırmacı öğrenme ile ilgili gözlenen yeterlilikler. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 16, 91-107.
• Evrekli, E., Şaşmaz Ören, F., İnel, D. (2010). Öğretmen adaylarının yapılandırmacı yaklaşımı uygulamaya yönelik öz yeterliliklerinin cinsiyet, bölüm ve sınıf düzeyi değişkenleri açısından incenlenmesi. İnternational Concerence on New Trends in Education and Their Implications. 11-13 Kasım 2010, Antalya.
• Evrekli, E., İnel, D., Balım, A.G., Kesercioğlu, T. (2009). Fen öğretmen adaylarının yapılandırmacı yaklaşıma yönelik tutumlarının incelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 12(2), 2009, 673-687.
• Günay, R. (2015) Eğitim fakültesinde görev yapan öğretim elemanlarının yapılandırmacı öğretmen algıları. Elementary Education Online. 14(3), 845-864.
• Hyslop-Margison, E. J., & Strobel, J. (2008). Constructivism and education: misunderstandings and pedagogical ımplications. The Teacher Educator. 43(1), 72-86.
• Karadağ, E. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ile ilgili öğretmen yeterliliği ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik analizleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 7(1), 153-175
• Karasar,N.(1984). Bilimsel Araştırma Metodu. Ankara: Hacetepe Taş Kitapçılık.
• Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2000) Yapısalcılık kuramı ve fen öğretimi. Çağdaş Eğitim. 25 (265) 22-27.
• Kasapoğlu, K., Duban, N. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının yapılandırmacı yaklaşıma uygulamaya yönelik öz yeterlik inançlarını yordayan bir faktör olarak yapılandırmacı yaklaşıma yönelik tutumları (Afyonkarahisar İli örneği). Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.8 (2), 85-96.
• Kaya, N. (2013). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacılığa yönelik tutumları ve yapılandırmacılığı uygulamaya ilişkin öz yeterlik inançları (Afyonkarahisar İli örneği). Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Afyonkarahisar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
• Koç, C. (2013). Sınıf öğretmenlerinin öz yeterlik algıları ve yapılandırmacı öğrenme ortamı oluşturma becerilerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesü Dergisi. Özel Sayı (1), 240-255.
• Konokman, G.Y., Yelken, T.Y., Fakıoğlu, B., Yıldız, İ. (2013). Eğitim fakültesi öğrenme ortamlarının yapılandırmacı anlayışa uygunluğunun değerlendirilmesi. (Mersin Üniversitesi Örneği). Journal of Qafqaz University. 1(2).
• Köksal, O., Atalay, B. (2016). Öğretim ilke ve yöntemleri, çağdaş uygulamalarla yöntem ve teknikler. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Kurtdede Fidan, N., Duman, T. (2014) Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşımın gerektirdiği niteliklere sahip olma düzeyleri. Eğitim ve Bilim. 39 (174), 143-158.
• Kurtdede Fidan, N. (2010). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşımın gerektirdiği niteliklere sahip olma düzeylerinin değerlendirilmesi (Afyonkarahisar İli Örneği). (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• MEB, (2005), ilköğretim 1-5. Sınıf programları tanıtım el kitabı. Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi, Ankara. Milli Eğitim Temel Kanunu. (1973). Resmi Gazete. 1457, 5(12), http://mevzuat.meb.gov.tr/html/temkanun_0/temelkanun_0.html, (Erişim Tarihi: 2016, 16 Mart)
• Özenç, M., & Doğan, C. (2007). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım yeterlik düzeylerinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.
• Öztürk, M. (2013) Türkçe öğretmenlerinin yapılandırmacı anlayışı uygulama düzeyinin incelenmesi (Kilis İli örneği). (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Kilis 7 Aralık Üniversitesi, Kilis
• Şimşek, N. (2004). Yapılandırmacı öğrenme ve öğretme yaklaşımına eleştirel bir yaklaşım. Eğitim Bilimleri ve Uygulama. 3(5), 115-139.
• Üredi, I., Üredi, L. (2009). Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Üzerinde Etkili Olabilecek Bir Değişken: Öğretim Stili Tercihi. E-Journal of New World Sciences Academy. 4 (4).
• Yüksel, S. (2011). Türk Üniversitelerinde Eğitim Fakülteleri ve Öğretmen Yetiştirme. Ankara: Pegem Akademi.