Fitnes Katılımcıların Rekreasyonel Etkinliklere Yönelik Motivasyon Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi

Yıl 2017, Özel Sayı 2, 142 - 152, 22.12.2017

İsmail Aydın , Fatih Yaşartürk

Öz

Bu çalışmanın amacı, çeşitli
fitnes merkezlerinde üye olan bireylerin rekreasyonel etkinliklere yönelik
motivasyon düzeylerinin farklı demografik değişkenlere göre belirlenmesidir.
Araştırmaya, Ankara ilinde 4 farklı fitnes merkezinde bulunan 301 kadın 305
erkek toplam 606 kişi katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalamaları 29.87 ±
7.734 dir. Araştırmada, Roger ve Morris (2003) tarafından geliştirilen ve
Türkçe uyarlaması Aşçı ve diğerleri (2012) tarafından yapılan “Rekreasyonel
Egzersiz Motivasyon Ölçeği: REMM” kullanılmıştır. Verilerin analizinde;
katılımcıların demografik özelliklerine göre, motivasyon düzeylerini belirlemek
için T-test, ANOVA, Pearson Korelasyon testleri kullanılmıştır. Gruplar
arasındaki farklılıkları belirlemek için ise TUKEY testi kullanılmıştır.
Araştırma bulgularında; ANOVA test sonuçlarında “yaş” ve “günlük etkinlik
süresi” değişkenlerine göre ölçek alt boyut toplam puanlarında anlamlı bir
farklılık bulunmuştur (p<0,05). Sonuç olarak, katılımcıların serbest zaman
motivasyon düzeylerinin çeşitli demografik özelliklerine göre etkilendiği ve
değiştiği tespit edilmiştir. Ayrıca, bireylerin yaşı ile serbest zaman
etkinliklerine katılım sıklıkları arttıkça, motivasyon düzeyleri de arttığı
belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Fitnes Katılımcıları, Rekreasyonel Etkinlik, Motivasyon

The State of the Fitness Participants’ Levels of Motivation towards Recreational Activities According to Various Demographic Features

Öz

The
aim of this study was to examine the motivational factors that affect the
individuals to participate recreational exercise and to compare these factors
with respect to some demographic variables. The participants of this
descriptive study were 301 female and 305 male(Mage= 29±7,73) members of four
different fitness centers in Ankara. Individuals’ level of motivation was
examined by using The Physical Activity and Leisure Motivation Scale. The PALMS
originally developed by Roger and Morris (2003) and adapted into Turkish
culture by Aşçı et al., (2012) to assess individuals’ level of motivation. In
the study, descriptive statistics were used to overview the data while
independent samples t-Test and ANOVA were used to examine the mean differences
concerning “gender”, “age”, “income and education level” to deal with compared
to PALMS subscales. The ANOVA results demonstrated that significant difference
for “age” and “daily time spent” variables on PALMS (p<0.05), but as for
gender and income level, significant difference was found for “gender” and
“income level” variables on the Mastery factor of PALMS. As a conclusion,
overall it can be said that there is relevance between motivation level of the
participants and their demographic characteristics. Furthermore, it was found
that as “age level” and “daily time spent” increase, so does the participants’
level of motivation. This study was conducted on limited participants which was
the main limitations of this research. Therefore, it is counseled that
increment of participants’ number from different demographic characteristics
may contribute the literature more for future studies.

Anahtar Kelimeler

Fitness Participants, Individual, Motivation, Recreational Activities

Kaynakça

• Annett, S., Dabrowski, C., Robertson, RA. (1995). Motivations and constraints to spring break travel: a cross gender. Proceedings of the 1995 Northeastern Recreation Research Symposium. New York: 217-221. Aslan, N., Cansever, AB. (2012). Ergenlerin boş zaman değerlendirme algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42: 23-25.
• Aşçı, FH., Kazak, ÇZ., Altıntaş, A. (2012). Evaluating motives for participation in physical activity and exercise: the validity and reliability pilot study, II. International Social Sciences in Physical education and Sport Congress Abstract Book, 202, 31 May-02 June, Ankara, Turkey.
• Aşçı, H., Doğu, G., Yaman, H., Mirzeoğlu, N., Çelebi, M., Kirazcı, S., Mirzeoğlu, D., Özbey, S., Bağırgan, T. (2011). (Editör: Nevzat Mirzeoğlu). Spor Bilimlerine Giriş. (3.Baskı). Ankara: Spor Yayınevi.
• Barber, H., Sukhi, H., White, SA. (1999). The influence of parent-coaches on, participant motivation and competitive anxiety in youth sport participants. Journal of Sport Behavior, 22(2): 162-180.
• Bora, VM., Cengiz, R. (2016). The effects of communication between student athletes and physical education teachers on competition success and motivation, ERPA International Health and Physical Education Congress, 2-4 June 2016, Sarajevo/Bosnia and Herzegovina.
• Brey, ET., Lehto, XY. (2007). The relationship between daily and vacation activities. Annals of Tourism Research, 3: 160–180.
• Cengiz, R., Kabakçı, A. (2014). Üniversiteler Arası Futsal Müsabakalarına Katılan Sporcuların Başarı Yönelim Ve Motivasyon Davranışlarının İncelenmesi, Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık Ve Tıp Bilimleri Dergisi, 5(4): 59-71.
• Crandall, R. (1980). Motivation for leisure. Journal of Leisure Research, 12(1): 45-54.
• Demirel, H. (2013). Rekreasyonel spor/fitnes programı sunan işletmelerde hizmet kalitesi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Dörnyei, Z. (2001) Teaching and Researching Motivation. Longman, Essex.
• Durak, A. (1993). Beck umutsuzluk ölçeğinin geçerliği üzerine bir çalışma, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Emir, E. (2015). Kadınlarda rekreasyonel etkinliklere katılım: algılanan özgürlük ve mutluluk ilişkisi. 8. Ulusal Spor Bilimleri Öğrenci Kongresi, Mersin.
• Fortier, MS., Vallerand RJ, Briere NM, Provencher PJ (1995). Competitive and recreational sport structures and gender: a test of their relationship with sport motivation. International Journal of Sport Psychology, 26: 24-39.
• Güngörmüş, AH. (2007). Özel sağlık-spor merkezlerinden hizmet alan bireyleri rekreasyonel egzersize güdüleyen faktörler. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmış Doktora Tezi, Ankara.
• Gürvardar, D. (2011). Yetiştirme yurdunda yetişen çocuklar ile ana-baba yanında yetişen çocukların umutsuzluk düzeylerinin karşılaştırılması. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• Hanks, K. (1999). İnsanları Motive Etme Sanatı. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Karaköse. T., Kocabaş, İ. (2006) Özel ve devlet okullarında öğretmenlerin beklentilerinin iş doyumu ve motivasyon üzerine etkileri, Journal of Theory and Practice in Education, 2 (1): 3-14.
• Koivula, N. (1999). Sport participation: differences in motivation and actual participation due to gender typing. Journal of Sport Behaviour, 22: 360-380.
• Lapa, YT., Ardahan, F. (2009). Akdeniz üniversitesi öğrencilerinin serbest zaman etkinliklerine katılım nedenleri ve değerlendirme biçimleri. Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 20(4):132-144.
• Lepper, M. (1988). Motivational considerations in the study of instruction. Cogn Instr, 5:289-309.
• Levy, J. (1979). Motivation for leisure: an ınteractionist approach. Leisure: A Psychological Approach, (eds. Hilmi Ibrahim and Rick Crandall), Los Alamitos, CA: Hwong Publishing.
• Mutlu, İ. (2008). Egzersiz yapan kişilerin boş zamanlarına yönelik tutumları üzerine bir araştırma (kayseri ili örneği). Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde.
• Mutlu, İ., Yılmaz, B., Güngörmüş, HA., Sevindi, T, Gürbüz, B (2011). Bireyleri rekreasyonel amaçlı egzersize motive eden faktörlerin çeşitli değişkenlere göre karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 13(1): 54-61.
• Öztürk M (1997). 10-13 yaşları arasındaki çocuklarda umutsuzluk ve yalnızlığının bazı değişkenlerle ilişkisinin incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana.
• Rogers H, Morris T (2003). An overview of the development and validation of the Recreational Exercise Motivation Measure (REMM). XIth European Congress of Sport Psychology Proceedings Book, Copenhagen, Denmark.
• Rogers T (2010), Ace Personal Trainer Manuel: Principles of adherence and motivation, chap. 2, 25-35; ACE, 4th Edition, San Diego.
• Sabuncuoğlu Z, Tüz M (1995). Örgütsel Psikoloji. Bursa: Ezgi Yayınları.
• Taniguchi H, Shupe F (2014). Gender and family status differences in leisure-time sports/fitness participation. International Review fort The Sociology of Sport, 49(1): 65-84.
• Tekin M, Filiz K (2008). Beden eğitimi ve spor yüksekokullarının antrenörlük ve spor yöneticiliği bölümlerinde öğrenim gören öğrencilerin umutsuzluk ve boyun eğici davranış düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 6(1): 27-37.
• Vallerand RJ (2001). A hierarchical model of instrinsic and extrinsic motivation in sport and exercise, In Roberts, G. (Ed), Advances in motivation in sport and exercise, Champaign, III: Human Kinetics.
• Weinberg RS, Gould D (2007). Foundations of sport and exercise psychology. (4th edition). Champaign, IL: Human Kinetics.
• Wiley CGE, Shaw SM, Havitz ME (2000). Men's and women's involvement in sports: an examination of the gendered aspects of leisure involvement. Leisure Sciences: an Interdisciplinary Journal, 22(1): 19-31.
• Yetim G (2014). Boş zaman ilgileniminin boş zaman tatmini ve sadakati üzerine etkisi: eskişehirdeki fitness merkezleri üzerine araştırma. Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir.
• Young R (1993). Towards an understanding of wilderness participation. Leisure Sciences, 5: 339-357.