XX. yüzyılın son çeyreğinde tekrar alevlenen ve 2003’te
Irak’ın işgalini takiben şiddetlenen İran ile Suudi Arabistan arasındaki, politik
ve coğrafi saiklerin de desteklediği mezhepsel görünümlü siyasi ihtilafın güçlü
bir tarihi ve kültürel arka planı bulunmaktadır. Bilhassa İran kökenli
Büveyhilerin siyasi hâkimiyeti altındaki X-XI. yüzyıllar Bağdat’ında
kurumsallaşan İmamiyye Şiiliği, o dönemde şehirde etkin olan Hanbelilerle
siyasi nüfuz rekabeti içine girmiştir. Bilahare, Safevilerin bölgede etkinlik
kazanması ve ardından XVIII. yüzyılda Vahhabilerin Necd’de güçlenmesiyle, söz konusu
nüfuz mücadelesi yeni bir boyuta ulaşmıştır. Günümüzde, Ortadoğu’da yeniden
şiddetlenen mezhep motivasyonlu çatışmalar esasen, Dört Halife devri ve Emeviler
dönemindeki ayrılıklara ilaveten, XI. yüzyıl başında ve Haçlı Seferleri
öncesinde bölgede şekillenen siyasi güç mücadelelerine ve Osmanlı-Safevi
rekabetine de dayanmaktadır. Bu tarihsel mücadele, günümüzde de Tahran ile
Riyad arasındaki politik mücadele ve bölgesel hegemonya yarışını beslemektedir.
Bu makale, Ortadoğu’nun hâlihazırdaki şiddet sarmalını ve karmaşık ilişkiler
ağını daha iyi anlamak için, söz konusu tarihsel dönemleri ve bu dönemlere
damga vuran siyasi ve kültürel ihtilafların temel dinamiklerini yakından
incelemeyi hedeflemektedir.
The
originally political dispute between Iran and Saudi Arabia covered by religious
/ sectarian explanations re-appeared in the early 1980s after the Iranian
Revolution and deepened following the post-2003 US invasion of Iraq. Along with
geopolitical ambitions and political-militarily impetus, that dispute also has
a strong historical and cultural background. Twelver Shiite (Imamiyyah) School
deepened its institutionalism process and experienced a harsh competition for
influence with another strong tradition, Hanbali School, in Baghdad which was
under the direct political control of Iranian origin Buvayhids. Subsequently,
the rise and expansion of another Iranian dynasty, the Safavids, in the region
and the ascent of the Wahhabis in Najd added a new dimension to existing
political and cultural dispute. Contemporary sectarian violence across the
Middle East, in addition to early disagreements and clashes during the rise of
Islam and Umayyad era, originates in the regional power politics before the
Crusades in the early XIth century and also in the political rivalry between
the Ottoman and Safavid Empires. This historical framework further extends
current political rivalry based on regional hegemony competition between Tehran
and Riyadh. The article aims at reviewing the political and cultural disputes
of the periods mentioned above in order to get a better understanding of the
fundamental dynamics of current political and sectarian disagreements.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | International Relations |
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 |
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 (CC BY NC) International License.
İran Çalışmaları Dergisi bilginin yayılması ve zenginleşmesi için Açık Erişim Politikasına uymaktadır.