Abstract
The basic element of
miniature art is presenting the text on the manuscript virtually to the viewer.
In this context, miniature is associated with the text. Analyzing the events
and the persons that are attempted to be explained or expressed is possible by
fully reading and examining the text.
The order of creating the
manuscript is first writing the text and then producing the miniature painting.
Therefore, the page that the miniature will come or the scene to be presented
must be specified before the writing phase. In some miniatures, the text
continues as a rectangular piece at the top or bottom of the miniature product.
Sometimes texts in miniatures appear on the edge of the figure or structure, or
as the spelling of the person's names. This is used as a supporter for a better
understanding of the subject in the painting, and for the identification of
persons or places. The relationship between the text and the miniature in the
manuscripts in different eras and geographies had continued until the collapse
of the Ottoman Empire, that is to say until the ending of the tradition of
manuscripts. Our paper is about the analysis of the text-miniature relation in
the Uighur Manichaeist manuscripts.
Keywords
References
- Şehnaz Özcan, Uygur Yazmalarında Sayfa Düzeni, Marmara Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türk Sanatı Anabilim Dalı, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul, 2010. Betül Özbay, Huastuanift, Manihaist Uygurların Tövbe Duası, Ankara, Türk Dil Kurumu, 2014. Emel Esin, Türk Kosmolojisi (İlk Devir Üzerine Araştırmalar), Türk Kültürü El-kitabı seri II’ye ek, Edebiyat Fakültesi Matbaası, İstanbul, 1979.
Abstract
Minyatür
sanatının temel unsuru, yazmadaki metni görsel olarak izleyene sunmaktır. Bu bağlamda minyatür metin ile ilişkilidir. Anlatılmak
veya vurgulanmak istenen olay veya kişilerin çözümlemesi metnin tam olarak
okunması ve incelenmesi mümkündür.
Yazmanın oluşum aşamasındaki sıra, metnin
önce yazılıp minyatürün sonra yapılmasıdır. Dolayısıyla yazım aşamasında hangi
sayfaya minyatür geleceği veya hangi sahnenin yapılacağı hususu belirlenmiş
olmalıdır. Kimi minyatürlerde metin, minyatürün üst veya alt kısmanda
dikdörtgen bir parça olarak devam eder.
Minyatürlerde
kimi zaman da metin; figür veya yapının kenarında, yapının veya şahsın
isimlerinin yazımı olarak yer alır. Bu durum, resmi destekleyici olarak konunun
daha iyi anlaşılması ve şahısların veya yerlerin belirlenmesi için uygulanır.
Farklı dönemlerde ve coğrafyalarda yazma eserlerdeki metin-minyatür ilişkisi
Osmanlı Devleti’nin sonuna kadar yani yazma eser geleneğinin bitimine kadar
sürmüştür.
Keywords
References
- Şehnaz Özcan, Uygur Yazmalarında Sayfa Düzeni, Marmara Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türk Sanatı Anabilim Dalı, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul, 2010. Betül Özbay, Huastuanift, Manihaist Uygurların Tövbe Duası, Ankara, Türk Dil Kurumu, 2014. Emel Esin, Türk Kosmolojisi (İlk Devir Üzerine Araştırmalar), Türk Kültürü El-kitabı seri II’ye ek, Edebiyat Fakültesi Matbaası, İstanbul, 1979.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | June 30, 2018 |
| Submission Date | May 23, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 |