Bu makale Türkiye Türkçesinde cümle bağlayıcıları olarak görev
yapan ve ve dA hakkında bazı mütalaaları ihtiva etmektedir. Söz konusu
edatlar, menşe ve etimolojik tahlile dair birkaç nottan sonra sentaks, semantik
ve cümleler arasındaki bazı irtibatlandırıcı özellikleri bakımından
değerlendirilmektedir. Türkçede kullanılan ve’nin metin içerisinde biri simetrik
diğeri asimetrik olmak üzere gerçekten iki farklı anlamı mı var, bağlanan
cümlelerin yerini bir anlam kaybı olmaksızın değiştirmek mümkün
müdür, bu hususta dA’nın durumu aynı koşullarda nedir, gibi sorulara cevap
aranmaktadır. Başka bir hususu, metin içinde aracı ve artçı olarak tabir
edebileceğimiz farklı pozisyonlar alabilen bir birim olan dA’nın durumu
oluşturuyor; dA’nın bulunduğu yere göre farklılaşan irtibatlandırıcı fonksiyonunun
türleri ortaya konmaya çalışılıyor. Son hususu ise zarf cümleleri
ve temel cümleler arasında yer alabilen ve ve dA oluşturuyor.
This paper deals with conjunctions ve and
dA,
which connect sentences in Turkish. After a short section about their origins
and etymological analyses we deal with them according to their syntactical and
semantic functions and certain connective properties in texts. So we ask the
questions whether ve has really two different meanings,
symmetrical and asymmetrical, in different types of texts, and what about
dA in the same environment, and whether it is possible to change the
places of the sentences without losses in meaning. Another subject is about
dA,
which can be used as a connective word in different places in the text, i.e. as
interface and postpositive unit. What is the connective function in those
different positions? The last question is about the functions of ve
and dA between gerundial/adverbial clauses and main sentences.
Journal Section | Articles |
---|---|
Authors | |
Publication Date | December 30, 2016 |
Submission Date | October 31, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 54 Issue: 54 |