Bu makale, bir tarihçi bakış açısından, On Yıllı Harp döneminin (1912-1922) malûl gazilerinin Mütareke’den Cumhuriyet’e uzanan süreçte Türk edebiyatında nasıl temsil edildiklerine odaklanmaktadır. Spesifik olarak roman ve hikâye türündeki metinleri ele alan makale, Türkiye’deki sorunlu malûl gazi algısının bir yandan söz konusu dönemin edebiyatına da yansıdığını, ama diğer yandan bu sorunlu algınının şekillendirici faktörlerinden birinin de bizatihi bu edebî metinlerin olduğunu tartışmaktadır. Bu açıdan makalede başlıca üç sorunun altı çizilmektedir. Bunlardan biri, sakatlara yönelik sağlamcı önyargıların ve militarist motiflerin beslediği eril bakış açısının bir tür kalıp yargı malûl gazi tiplemesi ürettiğidir; bu kalıp yargıda malûl gaziler “ideal erkek asker” imgesiyle uyumsuz addedilir. İkinci sorun, malûl gazi tiplemeleri derinlemesine ve kendi gerçek ve karmaşık kontekstlerinde analiz edilen edebî karakterler olmaktan ziyade, genellikle yazarın ve metnin kendi siyasî-ideolojik gündemi içerisinde vurgulamak istediği başka bir mesajı kuvvetlendirmeye yarayan yan unsurlar olarak kullanılırlar. Üçüncü sorun ise sağlamcı önyargıların bir sonucu olarak, edebî metinlerdeki malûl gazi tiplemeleri, sanki bedensel eksikliklerini “telafi” etmek için buna mecburlarmış gibi, hep olağanüstü işler başarmak zorunda bırakılırlar. Makale ağırlıklı olarak Cumhuriyet’in kuruluş dönemine (1923-1946) odaklanmakla birlikte, toplumcu gerçekçi edebî metinlerle bir mukayese yapma adına 1981’e kadar uzanmaktadır.
From a historian’s point of view, this article focuses on how the disabled veterans of the Ten-Year War (1912-1922) were represented in Turkish literature from the Armistice through the Republican periods. Dealing specifically with novels and stories, the article discusses that the existing approach to disabled veterans, which was quite problematic in the era under study, was also reflected in the literary texts produced in this period. On the other hand, these literary texts themselves were among the factors that shaped this troubled perception. In that respect, the article underlines three main problems. First, ableist biases and the masculine perspective fed by militarist motifs led to the creation of a stereotyped disabled veteran character in literary texts; in this stereotype, disabled veterans are regarded as incompatible with the image of “an ideal masculine soldier”. Second, instead of being analyzed in depth within their own real and complex contexts, disabled veteran characters are usually used as auxiliary elements to strengthen a different message in the political-ideological agenda of authors and their texts. Third, as a result of ableist biases, disabled veteran characters were always obliged to achieve extraordinary duties in these literary texts, as if they needed to do this to compensate for their physical “deficiencies”. Though the main focus of the article is the early Republican era (1923-1946), it extends its time period until 1981; it also deals with the social realist literary perspective in order to make a comparison.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | General Turkish History (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | July 5, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |