This article examines the United States’ approach toward Türkiye during the Turkish National Struggle and how that approach evolved over time. The study presents four key findings regarding America’s relationship with the Turkish War of Independence. First, it reveals that President Woodrow Wilson’s post-1918 perspective on the region was primarily shaped by the Armenian mandate, reflecting a sectarian preference. This demonstrates the selective nature of Wilson’s internationalist ideals. Second, the condition of non-Muslim minorities in Anatolia remained a significant concern for the U.S. even after Wilson’s presidency. However, unlike the Wilson era, the U.S. largely refrained from intervention, limiting itself to observation. This non-interventionist stance is closely linked to the broader trend of military-political isolation in U.S. foreign policy during the period, when commercial interests were prioritized in international affairs. Third, the growing success of the Turkish national movement gradually compelled the United States to adopt a more pragmatic policy toward Ankara, driven by its own economic and commercial interests. Lastly, the article highlights the intense efforts of various actors with often conflicting agendas - such as relief missions, business circles, and lobbying groups - to influence U.S. policy. The article also analyzes Ankara’s view of the United States as part of a broader balancing strategy against Britain and France. In this context, Türkiye’s relationship with the United States offers valuable insights into the nature of early Republican diplomacy.
Turkish War of Independence Turkish Foreign Policy American Foreign Policy Wilsonian Principles Admiral Bristol
Bu makale Millî Mücadele döneminde Amerika Birleşik Devletleri’nin Türkiye’ye yaklaşımını ve bu yaklaşımın zaman içindeki değişimini incelemektedir. Çalışma, Amerika’nın Millî Mücadele ile olan ilişkisine dair dört bulgu ortaya koymaktadır. Birincisi, 1918 sonrasında Başkan Wilson’ın bölgeye bakışının çoğunlukla Ermenistan mandası üzerinden şekillenip sekteryan bir tercihi yansıttığıdır. Bu durum, başkanın enternasyonalist düşüncelerinde seçici olduğunu göstermektedir. İkincisi, Anadolu’daki gayrimüslimlerin durumunun Wilson’ın başkanlığından sonra da ABD’nin bölgeye bakışındaki önemli unsurlardan biri olmaya devam ettiğidir. Ancak Wilson döneminin aksine, ABD bu meseleleri takiple yetinmiş ve çoğu zaman konuya müdahil olmamıştır. Bu durum, ABD dış politikasında yaşanan askeri-siyasi izolasyon süreci ve bu zaman zarfında dış ilişkilerde ticari çıkarların ön planda olmasıyla yakından ilişkilidir. Üçüncüsü, Türklerin Millî Mücadele’de zamanla artan başarısının da ABD’yi iktisadi ve ticari çıkarları sebebiyle Ankara’ya karşı daha farklı bir politika izlemeye itmesidir. Sonuncusu ise hem gayrimüslimler hem de iktisadi çıkarlar çerçevesinde, yardım misyonları, iş çevreleri, lobi grupları gibi birbiriyle çatışan hedefleri olan çeşitli aktörlerin bu süreçte Amerikan siyasetini etkilemek için yoğun çaba sarf ettiğidir. Makale, Ankara’nın ABD’ye temel bakışının ise İngiltere ve Fransa’ya karşı bir denge oluşturma politikası olarak analiz etmektedir. Bu bağlamda, Türkiye’nin ABD ile olan ilişkileri kuruluş dönemi diplomasisini de iyi bir biçimde yansıtmaktadır.
Millî Mücadele Türk dış politikası Amerikan Dış Politikası Wilson Prensipleri Amiral Bristol
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | General Turkish History (Other) |
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | June 26, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: 47 |