This research was carried out in order to determine the feeding value of some legume and grass forage crops, which were grown naturally in meadow and rangeland vegetation. For this purpose, 9 legumes and 9 grasses species were compared with alfalfa (Medicago sativa L.) and smooth bromegrass (Bromus inermis Leyss.) used as a controls. The research was planned as 4 replications in the completely randomized block experimental design. The leaf ratio, dry matter rate, crude protein content, ADF and NDF rates and relative feed values were examined in the plants sampled at the beginning of flowering. It was determined that legume species were superior to grasses in terms of leaf ratio, crude protein content and relative feed value. In terms of leaf content, Astragalus lineatus, Medicago sativa and Medicago lupulina are the mainstay among legumes, while Festuca ovina and Bromus tomentellus rank first among grasses. Trifolium ambiguum and Astragalus lineatus species had higher crude protein content than other species. Astragalus lineatus was the first in the relative feed value, followed by Trifolium hybridum and Medicago lupulina. Among the grass species, Bromus tomentellus had the highest relative feed value.
Bu araĢtırma çayır ve mera bitki örtülerinde doğal olarak yetiĢen bazı baklagil ve buğdaygil yem bitkisi türlerinin besleme değerini belirlemek amacıyla yürütülmüĢtür. Bu amaçla 9 baklagil ve 9 buğdaygil türü yonca (Medicago sativa L.) ve kılçıksız bromun (Bromus inermis Leyss.)’un kontrol olarak kullanıldığı Ģartlarda kıyaslanmıĢlardır. AraĢtırma Ģansa bağlı tam bloklar deneme deseninde 4 tekerrürlü olarak planlanmıĢtır. Çiçeklenme baĢlangıcında örneklenen bitkilerde yaprak oranı, kuru madde oranı, ham protein oranı, ADF ve NDF oranları ile nispi yem değerleri incelenmiĢtir. Baklagillerin yaprak oranı, ham protein oranı ve nispi yem değeri yönünden buğdaygillerden üstün olduğu belirlenmiĢtir. Yaprak oranı yönünden baklagiller içerisinde mor çiçekli geven (Astragalus lineatus), yonca ve Ģerbetçi otu yoncası (Medicago lupulina) ön sıralarda yer alırken, buğdaygiller arasında koyun yumağı (Festuca ovina) ve çok yıllık tüylü brom (Bromus tomentellus) ilk sıraları almıĢlardır. Kafkas üçgülü (Trifolium ambiguum) ve mor çiçekli geven türleri diğerlerinden daha yüksek ham protein oranına sahip olmuĢlardır. Nispi yem değerinde ise mor çiçekli geven ilk sırayı alırken bunu melez üçgül (Trifolium hybridum) ve Ģerbetçi otu yoncası takip etmiĢtir. Buğdaygiller arasında ise çok yıllık tüylü brom en yüksek nispi yem değerine sahip olmuĢtur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Agricultural Engineering |
Journal Section | Tarla Bitkileri / Field Crops |
Authors | |
Publication Date | September 1, 2019 |
Submission Date | April 17, 2019 |
Acceptance Date | May 8, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 9 Issue: 3 |