Müze eserlerinin korunması, önleyici koruma veya aktif koruma yöntemlerin ya da her ikisini de içeren farklı uygulamaları kapsamaktadır. Doğru karar verilmez ise her iki uygulama da uzun vadede müze eserlerinin bozulmasını hızlandırmada rol oynayabilir. Pasif koruma yani doğal haliyle bırakmak, eserde daha sonra hasara veya parçalanmaya neden olabileceği gibi eserin yapısal olarak uzun süre korunmasına yardımcı olacak müdahaleci koruma yöntemlerinin kullanılması da eserin mekanik ve fiziksel özelliklerinde bazı değişikliklere yol açabilir. Bir tekstil eserin konservasyon süreçlerini değerlendirirken, uygulanacak işlemlerin olası etkilerinin yanı sıra, uzun vadeli etkilerini ve oluşabilecek yan etkilerini de düşünüp planlamak çok önemlidir. Dikiş tekniği tekstil restorasyonunda muhtemelen en yaygın kullanılan tedavi yöntemlerinden biridir. Dikiş, farklı hasar türlerini kapatıp yayılmasını engellemek veya herhangi bir malzeme üzerine monte etmek amacıyla uygulanabilen çok yönlü bir tekniktir. Fakat son dönemlerde yapılan araştırmalar, sıklıkla kullanılan bu tekniğin uzun vadede esere ne gibi hasarlar verebileceği konusunda yoğunlaşmaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı hem bu araştırmalar hakkında bilgilendirmek hem de tekstil restorasyonunda eserin korunmasına yönelik kullanılan dikişlerin doğru uygulanmadığında, uzun süreli depolama ve sergilemeden sonra tekstiller üzerinde nasıl bir etkiye sebep olduğunu uygulamalı örneklerle açıklamaktır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kültür Coğrafyası |
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 28 Mayıs 2024 |
Kabul Tarihi | 27 Haziran 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 14 Sayı: 2 |