HEMŞİRELERİN İLETİŞİM BECERİLERİNİN COVID-19 TANILI YOĞUN BAKIM HASTASININ ANKSİYETE DÜZEYİNE ETKİSİ: OLGU SUNUMU

Year 2021, , 61 - 67, 29.12.2021

Yonca Erman , Figen Çavuşoğlu

https://doi.org/10.47115/jshs.963049

Abstract

İletişim kavramı, hemşire-insan ilişkilerinin temelini oluşturmaktadır. İletişimin hastanın anksiyete düzeyinin azaltılması ve nedenlerinin anlaşılmasında etkili olduğu belirlenmiştir. Covid-19 salgını, hastaların %20’sinde yoğun bakım ihtiyacı gerektirmektedir. Hastalığın semptomlarının neden olduğu anksiyetenin önlenmesi hemşirenin görevleri arasındadır. Çalışma, hemşirelerin iletişim becerilerinin Covid-19 tanılı yoğun bakım hastalarının anksiyete düzeyine etkilerini olgu sunumu ile ortaya koymayı amaçlamaktadır. Covid-19 tanısı alan 41 yaşındaki kadın hasta yoğun bakıma yatırılmıştır. Nabzı 124/dk, solunumu 30/dk, SpO2 değeri %80 belirlenmiştir. Hastanın solunum sıkıntısı nedeniyle gergin olduğu gözlemlenerek Richmond Ajitasyon Ölçeği uygulanmış, +2 (ajite) değerlendirilmiştir. İhtiyaçlarını bağımsız olarak karşılayamayan hastaya yapılacak işlemler anlatılmış, solunum desteği sağlanmış, ilaçları düzenli olarak verilmiş, beslenme ihtiyacı karşılanmıştır. Hastanın odasına her girişte “merhaba, günaydın” gibi ifadelerle iletişim başlatılmış, solunum sıkıntısı nedeniyle çok fazla iletişim kurulamayan hastayla çoğunlukla beden dili kullanılarak iletişim kurulmaya çalışılmıştır. Her karşılaşmada selam verilerek, samimi, güler yüzlü, empatik bir yaklaşımla yapılan işlemler açıklanmış ve genel durumu hakkında bilgi verilmiştir. Hastanın talepleri ve kendini nasıl hissettiği sorgulanmış, bu sırada onu dinlediğimizi gösteren ifadeler kullanılmıştır. Yatış sürecinde hastaya yüksek basınçlı oksijen tedavisi uygulanmıştır. Yedinci günün sonunda hastanın Richmond değeri 0 (sakin), nabzı 80-90/dk, solunumu 20-24/dk, SpO2 değeri %94 ölçülmüş, hastanın oksijen maskesi ile yoğun bakımdan servise transferi sağlanmıştır. Sonuç olarak hemşirenin Covid-19 hastası ile iletişim becerilerini etkin bir şekilde kurması sonucu yoğun bakım yatış süresi boyunca hastanın anksiyete düzeyi azalmış ve bu durum hastalığın yönetimine olumlu bir şekilde yansımıştır.

Keywords

hemşire, hasta, iletişim becerileri, anksiyete, Covid-19

The Effect of Communication Skills of Nurses on Anxiety Level of Intensive Care Patients Diagnosed with Covid-19: A Case Report

Abstract

The concept of communication forms the basis of nurse-human relations. It has been determined that communication is effective in reducing the patient's anxiety and understanding the causes of anxiety. The Covıd-19 outbreak requires intensive care in 20% of patients. Preventing the anxiety caused by the symptoms of the disease is among the duties of the nurse. The study aims to reveal the effects of nurses' communication skills on the anxiety level of intensive care patients diagnosed with Covid-19, with a case report. A 41-year-old female patient was admitted to the intensive care unit with the diagnosis of Covid-19. His pulse was 124/min, his respiration was 30/min, and his SpO2 value was 80%. It was observed that the patient was tense due to respiratory distress, and Richmond Agitation Scale was applied and +2 (agitated) was evaluated. The procedures to be performed were explained to the patient who could not meet his needs independently, respiratory support was provided, medications were given regularly, and his nutritional needs were met. Communication was started with expressions such as "hello, good morning" at each entrance to the patient's room, and it was tried to communicate with the patient, who could not communicate very much due to respiratory distress, mostly by using body language. Greetings were given at each encounter, information was given about the procedures and general situation we performed with a sincere, smiling and empathetic approach, their demands and how they felt were questioned, and expressions showing that we listened to them were used. High pressure oxygen therapy was applied to the patient during the hospitalization period. At the end of the seventh day, the Richmond value of the patient was 0 (calm), his pulse was 80-90/min, his respiration was 20-24/min, and his SpO2 value was 94%. The patient was transferred from the intensive care unit to the ward with an oxygen mask. As a result, as a result of the nurse's effective communication skills with the Covid-19 patient, the patient's anxiety level decreased during the intensive care unit stay, and this situation reflected positively on the management of the disease. It is recommended that the study be conducted with a larger sample group.

Keywords

nurse, patient, communication skills, anxiety, Covid-19

References

• Altın, Z. (2020). Covid-19 Pandemisinde Yaşlılar. Tepecik Eğit. ve Araşt. Hast. Dergisi, 30(Ek sayı), 49-57
• Bahar, A., Sertbaş, G., & Sönmez, A. (2006). Diabetes mellituslu hastaların depresyon ve anksiyete duzeylerinin belirlenmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 7, 18- 26.
• Bahar, A., Buldak, C.İ. (2020).Yoğun Bakımda COVID-19 Tanılı Hastanın Hemşirelik Yönetimi. Yüksek İhtisas Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 1,78-84.
• Crespo, D., Gil, A., & Porras Chavarino, A. (2001). Prevalence of depressive disorders in consultation-liaison psychiatry. Actas Espuire Psiquiatry , 29(2), 75-83.
• Çam, R., Şahin, B. (2018). Yoğun Bakım Ünitelerinde Yatan Hastaların Deneyimleri ve Anksiyete-Depresyon Durumları. Hemşirelik Bilimleri Dergisi, 1(1), 10–14.
• Durceylan, F. (2015). Tüberküloz Tedavisinin Yaşam Kalitesi Anksiyete ve Depresyon Üzerine Etkisi. Eskişehir Ü. Tıp Fakültesi. Aile Hekimliği ABD, Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir.
• Gök, F., Hergül, F.K. (2020). Cerrahi Kliniklerinde Yatan Hastaların Anksiyete ve Depresyon Düzeylerinin Belirlenmesi. Sağlık Bilimlerinde İleri Araştırmalar Dergisi, 3(3), 195-206.
• Haugan, G., Innstrand, S.T., & Moksnes, U.K. (2013). The effect of nurse–patient interaction on anxiety and depression in cognitively intact nursing home patients. Journal of Clinical Nursing, 22, 2192-205.
• Kourkouta, L., Papathanasiou, L.V. (2014). Communication in Nursing Practice. Mater Sociomed, 26(1), 65-67.
• Kılıç, M. (2014). Sağlık Kurumlarında İletişim: Hasta-Sağlık Personeli İletişimi. Beykent Ü. Sosyal Bil. Enst. İşletme Yönetimi ABD, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Kızıltan, B., Usta, A. (2020). Covıd-19 Hastalığı ve Hemşirelik Bakımında Örnek Bir Model: Olgu Sunumu. STED, 29(6), 446-455.
• Mirani, S.H., Arej,a D., Gilani, S.S., Tahir, A., Pathan, M., & Bhatti, S. (2019). Frequency of depression and anxiety symptoms in surgical hospitalized patients. Cureus, 11(2), 1-6.
• Nural, N., Alkan, S. (2015). Mekanik Ventilasyonda Olan Hastalarla İletişim: Olgu Sunumları. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 18(1), 29-34.
• Okanlı, A., Özer, N., Akyıl, R.Ç., & Koçkar, Ç. (2006). Cerrahi Kliniklerinde Yatan Hastaların Anksiyete ve Depresyon Düzeylerinin Belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9(4), 38-44.
• Okanovich, M.P., Peros, K., Szabo, S. and all. (2005). Depression in croatian type 2 diabetic patients: prevalence and risk factors. A croation survey from the european depression in diabetes research consortium. Diabet Med, 22, 942-5.
• Riggio E.R., Taylor J.S. (2000). Personality and communication skills as predictors of hospice nurse performance. Journal of Business and Psychology, 15, 351-9.
• Sherko, E., Sotiri, E., & Lika, E. (2013). Therapeutic Communication, JAHR, 4(7), 457-466.
• WHO. (2019). Laboratory testing for coronavirus disease (COVID-19) in suspected human cases: interim guidance. https://apps.who.int/iris/handle/10665/331329/ Erişim Tarihi 30.05.2021.
• Yazıcı, K., Tot, Ş., Yazıcı, A., vd. (2003). Hastanede yatan tıbbi hastalarda anksiyete ve depresyon düzeyleri ile sosyodemografik faktörlerin ilişkisi. Yeni Symposium, 41(3), 120-124.
• Yava, A., Koyuncu, A. (2006). Entübe hastalar ile iletiþim deneyimlerimiz: olgu sunumları. Gülhane Tıp Dergisi, 48, 175-179.
• Yılmaz, E.B., Ayvat, İ., & Şiran, B. (2018). Hastanede Yatan Hastalarda Sağlık Anksiyetesi ile Sağlık Programlarını İzleme Motivasyonları Arasındaki İlişki. Fırat Tıp Dergisi, 23(1), 11-17.