16. yüzyıl sonları itibariyle timarın Osmanlı ordusuna yaptığı katkının hem nitelik hem de sayı açısından düşmeye başladığı literatürde iyice yerleşmiş bir bilgidir. Bu düşüşün gerekçesi olarak genellikle sisteme hariçten giren reaya kökenli timarlılara odaklanılmaktadır. Mevcut literatür, bunların askerlik mesleğinden olmayıp seferlerden geri durduğu veya atadan timar sahiplerine kıyasla teçhizat temini ve kullanımında daha yeteneksiz olduklarını kabul eder. Halbuki, bir timarlıyı sefere katılmakta ve savaş aleti temininde daha çok zorlayacak unsur, kökeninden önce, gelirinin sefer masrafını karşılamakta ne kadar yeterli olduğudur. Bu makale, 17. yüzyılın ikinci yarısında bir timar gelirlerinin sefer masraflarını ne kadar karşıladığı sorusuyla, timarın askeri katkısının düşüş sebepleri arasında zayıf kalan bu zemine dikkat çekmektedir. Araştırma, gelir verisini çeşitli birincil kaynaklardan nominal-reel ayrımını tartışarak çekmekte ve literatürün ürettiği bazı bilgiler ışığında nominal gelir verisini dönemin realitesine yaklaştırmaktadır. Masraflar araştırılırken cebeli getirme limitleri ve miri leventlerin masraf bilgilerine başvurmaktadır. Gelir ve giderleri kıyaslayarak, timarın orduya katkısındaki düşüşün sebepleri arasında iktisadi gerekçelere hak ettiği değeri teslim etme gayesi taşımaktadır.
It is accepted that, from the late 16th century onwards, contribution of the timar system to the Ottoman army began to decline qualitatively and quantitatively. As a reason for this decline, the focus is usually on reaya-originated timar holders. The literature assumes that these individuals were not of a military background and avoided campaigns or were less capable in acquiring and using equipment compared to hereditary timariots. However, a more significant factor that would challenge a timariot in campaigning is not his origin, but how sufficiently his income covers the campaign expenses. This article draws attention to this weak ground amongst the reasons of the decline of military contribution of timar system through the question of how well the income of a timar covered campaign expenses throughout the second half of the 17th century. It extracts income data from various primary sources by discussing the nominal-real distinction and brings the nominal income data closer to the realities of the period. In investigating expenses, it consults the cebeli provisioning limits and expenditure data of the miri levents. It aims to give due recognition to the economic reasons among the causes for the decline in the timar system's contribution to the army.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | History of Ottoman Socio-Economy, Ottoman Field Service, Ottoman Institutions and Civilization (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | October 15, 2024 |
Submission Date | March 22, 2024 |
Acceptance Date | August 15, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 8 |