Bu makale, modern Osmanlı-Türk askerî tarihyazımında bugüne dek büyük ölçüde göz ardı edilmiş manzum (şiirsel) ben-anlatılarına odaklanarak, bu metinlerin hem biçimsel hem işlevsel açıdan özgün bir kaynak türü olarak değerlendirilmesi gerektiğini savunmaktadır. Makale bilhassa son dönem Osmanlı harpleri ve 20. yüzyıla ait manzum asker anısı örneklerini ele alarak, askerî tecrübelerin sadece olgusal değil, yoğun duygusal içerikleriyle de kayda geçirildiğini göstermektedir. Makale, manzum anıların gazavatnâme, sergüzeştnâme ve âşık tarzı destanlar gibi, erken modern dönem menşeli Osmanlı anlatı geleneklerinden beslendiğinin altını çizmektedir. Bunun yanı sıra, makale şiir formunun duygu aktarımındaki esnekliği ve sözlü kültürle kurduğu güçlü bağlar sayesinde, bireysel hafızayı kolektif hafızaya etkili biçimde taşıyacak araçlardan biri olarak görüldüğünü tartışmaktadır. Bu çerçevede çalışma, manzum ben-anlatılarını yalnızca edebî bir tercih değil, modern dönemde askerî deneyimlerin bilhassa duygusal boyutunu kayda geçiren metinler olduğunu göstermektedir. Bununla bağlantılı olarak, manzum ben-anlatılarının, askerî tarihyazımının “duyguların tarihi” gibi yeni yaklaşımlarla daha verimli bir şekilde etkileşime geçmesini sağlayabilecek çokkatmanlı anlatılar olduğunu ileri sürmektedir.
Manzum Ben-anlatıları Asker Anıları Osmanlı Askerî Tarihi Duyguların Tarihi Gazavatnâme Sergüzeştnâme Âşık Tarzı Destanlar
Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK)
224K085
Bu çalışma, Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK) tarafından 224K085 numaralı proje ile desteklenmiştir. Projeye verdiği destekten ötürü TÜBİTAK’a teşekkür ederim.
This article examines verse (poetic) ego-documents of soldiers, a largely overlooked source type in modern Ottoman-Turkish military historiography, and argues for their recognition as distinctive historical te xts, both in form and function. Focusing on examples from the late Ottoman wars and twentieth-century military memoirs, the study demonstrates that these narratives record military experience not only in factual terms but also through rich emotional expression. It highlights the continuity of these verse accounts with early modern Ottoman narrative traditions such as Ottoman military campaign narratives (gazavatnâme), memoir narratives (sergüzeştnâme), and the âşık-style folk poetry. The article further contends that the poetic form—due to its flexibility in conveying emotions and its deep connection to oral culture—served as a powerful vehicle for transforming personal memory into collective remembrance. Accordingly, it positions verse autobiographies not merely as literary choices, but as meaningful records of the emotional dimensions of military life in the modern period. In doing so, the article suggests that these multilayered narratives offer fertile ground for integrating Ottoman-Turkish military historiography with newer approaches such as the history of emotions.
Verse (poetic) Ego-documents Military Memoirs Ottoman Military History History of Emotions Military Campaign Narratives Memoir Narratives Âşık-style Folk Poetry
The Scientific and Technological Research Council of Turkey (TÜBİTAK)
224K085
This study was supported by the Scientific and Technological Research Council of Turkey (TÜBİTAK) under project number 224K085. I would like to thank TÜBİTAK for its support of the project.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Ottoman Culture and Art, Ottoman Society, Ottoman Institutions and Civilization (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Project Number | 224K085 |
Publication Date | October 15, 2025 |
Submission Date | June 27, 2025 |
Acceptance Date | September 14, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Issue: 10 |