The Contribution of Understanding of Seneca’s Virtue and Wisdom to the Ecological Ethics

Year 2019, , 257 - 275, 15.03.2019

Sevinç Türkmen

https://doi.org/10.20981/kaygi.540073

Cited By: 1

Abstract

Ancient
time, in which philosophers of nature lived, is the most mentioned era when the
discussions in the field of ecological ethics are developed today.  However, Stoicism, one of the founders of
Hellenistic period, may serve quite important sources in terms of discussions
in the field of ecological ethics.  In
this end, one of the most important names is surely Seneca.  Seneca’s definition of virtue, his connection
between virtue and happiness and his theory of wisdom present an ethics of both
life philosophy in terms of the relation of virtue and nature and ecological
aspect. It may end in fruitful solutions when the philosopher’s explanation of
virtue and wisdom in connection with nature is analysed on behalf of some
current ecological principles. In other words, the thesis that both individual
existence and social existence have an ontological foundation and virtue is
gained when someone realise all of them only in accordance with nature has an
unique place in terms of interpreting philosophers’ – before Seneca, especially
Plato and Aristotle- criticism on philosophy of nature. In conclusion, it is
important that a philosophy of nature developed by the terms such as virtue, wisdom,
individuality and happiness may contribute the discussions of current
ecological ethics.

Keywords

Seneca, Virtue, Wisdom, Happiness, Individuality, Ecological Ethics

Seneca’nın Erdem ve Bilgelik Anlayışının Ekolojik Etiğe Katkısı

Abstract

Günümüzde ekolojik etik alanında
tartışmalar yürütülürken en sık bahsi geçen dönemlerden biri doğa
filozoflarının yaşadığı Antik Çağ dönemidir. Bununla birlikte Helenistik
dönemin kurucu felsefelerinden biri olan Stoacılık da ekolojik etikteki
tartışmalar açısından oldukça önemli kaynaklar sunabilir. Bu bağlamda en önemli
isimlerden biri ise kuşkusuz Seneca’dır. Seneca’nın erdem tanımı, erdem ile
mutluluk arasında kurduğu bağıntı ve bilgelik kuramı, erdemin kuruluşunun
doğayla ilişkisini ortaya koyması açısından hem bir yaşam felsefesini hem de
ekolojik nitelikte bir etiği duyurur. Filozofun erdem ve bilgeliği, dolaysız
biçimde doğaya ilişkin bir bilgi ve doğaya uyum ile açıklaması, güncel bazı
ekolojik ilkeler üzerine düşünürken oldukça yararlı sonuçlara varmamıza neden
olabilir. Sözgelimi bireysel varoluşumuzun ve toplumsal varoluşumuzun ontolojik
bir temeli olması ve bunları ancak doğaya uygun biçimde gerçekleştirdiğimizde
erdemli olabileceğimiz tezi, aynı zamanda Seneca’nın kendinden önceki
–özellikle de Platon ve Aristoteles gibi- filozofların doğa felsefelerine dönük
bir eleştirisi olarak yorumlanması açısından da özgün bir yere sahiptir.
Öyleyse erdem, bilgelik, bireysellik ve mutluluk kavramları üzerinden yürütülen
bir doğa felsefesinin ekolojik etik açıdan güncel katkılar sunması tartışmanın
derinleştirilmesi açısından da önemli gözükmektedir.

Keywords

Seneca, Erdem, Bilgelik, Mutluluk, Bireysellik, Ekolojik Etik

References

• ARSLAN, Ahmet (2016). İlkçağ Felsefe Tarihi, 4. Basım, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• BALTZLY, Dirk (2003). “Stoic Pantheism,” Sophia, 42 (2), 3-33.
• BRAD, Inwood (2005). Reading Seneca / Stoic Philosophy at Rome, New York: Oxford University Press.
• BRUN, Jean (2003). Stoa Felsefesi, çev. Medar Atıcı, İstanbul: İletişim Yayınları.
• CİCERO (2014). Yükümlülükler Üzerine, çev. C. Cengiz Çevik, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• CİCERO (2016). Stoacıların Paradoksları, çev. Serap Gür Kalaycıoğulları & Ceyda Üstünel Keyinci, Ankara: İmge Yayınları.
• CİCERO (2016). Her Şey Bitmek İçin Başlar, çev. C. Cengiz Çevik, İstanbul: Aylak Adam Yayınları.
• ERKIZAN, H. Nur ve A. Kadir ÇÜÇEN (2013). Antik Çağ ve Orta Çağ Felsefesi Tarihi, 1. Basım, Bursa: Sentez Yayıncılık.
• HAZLITT, Henry (1984). The Wisdom Of The Stoics, Selections from Seneca, Epictetus and Marcus Aurelius, Edited by. Francesand Henry Hazlitt, United States: University Press of America.
• MACINTYRE, Alasdair (2001). Ethik’in Kısa Tarihi, çev. Hakkı Hünler & Solmaz Zelyüt Hünler, İstanbul: Paradigma Yayınları.
• SENECA (2007). Dialogues and Essays, trans. by John Davie, Oxford University Press.
• SENECA (2007). Phaedra, çev. Çiğdem Dürüşken, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• SENECA (2014). Doğa Araştırmaları, çev. C. Cengiz Çevik, İstanbul: Jaguar Yayıncılık.
• SENECA (2014). Tanrısal Öngörü, çev. Çiğdem Dürüşken, İstanbul: Alfa Yayınları.
• SENECA (2014). Hoşgörü Üzerine, çev. Bedia Demiriş, İstanbul: Doğubatı Yayınları.
• SENECA (2014). Ruh Dinginliği Üzerine, çev. Bedia Demiriş, İstanbul: Doğubatı Yayınları.
• SENECA (2015). Latince Güzel Sözler Antolojisi (içinde), çev. Çiğdem Dürüşken, İstanbul: Alfa Yayınları.
• SENECA (2018). Ahlak Mektupları / Epistulae Morales, çev. Türkân Uzel, İstanbul: Jaguar Yayınları.
• SPİNOZA (2011). Ethica / Geometrik Yöntemle Kanıtlanmış ve Beş Bölüme Ayrılmış Ahlak, çev. Çiğdem Dürüşken, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• SPİNOZA (2015). Kısa İnceleme, çev.Emine Ayhan, Ankara: Dost Yayınları.
• ÜLPER OKTAR, Sema (2018). “Toplumsal Bir Muhalefet Tarzı Olarak Gülme,” Beytülhikme Dergisi, 8(I): 303-317.