All these texts have an discernible meaning apart from discernible one. The main meaning in the text
which is aimed to be conveyed is hidden in this deep meaning. The narrator convey the hidden meaning by
help of various symbole. Dede Korkut Text, which is constitates the prototype of many articles in Turkish
Literature, is the symbolic narration of the Oğuz’s transition from tribesman to civilized-life. İn this study
the main character “Epic of Begil Oğlu Emren ” which is one of the twelve stories in the book has been
evaluated with psychanalitic view in term of his adoptation in the sociality as an individual. Hunt, deer,
horse, sword, lance, iron dress; home, land, mountain and water, which is played roles in this process have
been evoluated with the phenomenon-aspect.
Все тексты обладают помимо своего основного, видимого смысла еще и невидимым с
первого взгляда, подтекстным/глубоким смыслом. Самое основное значение текста обычно скрыто в
подтексте. Сказитель передает скрытый смысл текста посредством различных символов. Книга деда
Коркута, которая представляет собой источник архетипических текстов тюркской литературы,
является символичным повествованием о переходе огузских племен от кочевой к оседлой жизни. В
данном исследовании с целью проанализировать с точки зрения психоаналитики процесс
социализации и становления человека личностью в обществе, был избран главный герой дестаа
Бегиль Оглу Эмре – одного из двенадцати рассказов, входящих в книгу. Оценено с позиций
феноменологии значение символов таких как охота, олень, лошадь, меч, копье, доспехи, дом, земля,
гора и водa.
Bazı edebî metinler görülen anlamının dışında bir de görünmeyen/derin anlama sahiptir. Metinlerde
asıl verilmek istenilenler bu derin anlamda gizlidir. Anlatıcı, metindeki örtük anlamı kullandığı çeşitli
simgeler aracılığıyla açar. Türk edebiyatında birçok metnin arketipsel kaynağını oluşturan Dede Korkut
Kitabı, Oğuzların göçerevli hayat tarzından toplumlaşma sürecine geçişinin simgesel anlatısıdır. Bu
incelemede, kitaptaki on iki hikâyeden biri olan Begil Oğlu Emren Destanı’nın başkişisi Emren’in bir birey
olarak toplumda yer alma süreci psikanalitik bakış açısıyla tahlil edildi. Bu süreçte rol oynayan av, geyik, at,
kılıç, kargı, demir don; ev, yer, dağ ve su simgeleri fenomonolojik yönden değerlendirildi.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 1, 2010 |
Submission Date | July 21, 2014 |
Published in Issue | Year 2010 Issue: 5 |