The article briefly considers the history
of the small nation - the Turks of Ahiska. The conclusions concerning the
Genesis of this nation, the area of its historical settlement. The difficult
conditions of the formation and historical development of Ahiska, caused by
discriminatory policies towards them, primarily on the part of the Russian and
Soviet governments, are emphasized. This policy had a clear tendency to
tighten, thus, during the Russian Empire, only discriminatory measures were
applied to the Ahiska Turks, then in the times of the Soviet Union deportation,
as one of the most extreme forms of discrimination against an ethnic minority,
became the country's main political method. At the same time, the collapse of
the Soviet Union further complicated the lives of the Ahiska Turks. Hence, in
Uzbekistan, they became objects of political repression and ethnic cleansing.
In Armenia, as a result of the escalation of the Nagorno-Karabakh
conflict, they became refugees and in Russia they were subject to
discrimination by the authorities and the Cossack community as they settled on
the territory of the Krasnodar and Stavropol Territories. During the 1990s
frequent ethnic riots began to erupt in these regions. At present, the Ahiska
Turks are still far from solving the problems of national consolidation and
return to their homeland.
The article describes the individual
stages of discriminatory policy, the main "waves" of deportation of
Ahiska, in connection with which the conclusion is drawn that it is the
government of the Russian Federation should be held responsible for the
repatriation of Аkhyskins
in their desired places of residence. The most realistic direction of the
repatriation of Ahiska, namely the Republic of Turkey, is determined.
В статье кратко рассмотрена история малой народности – турок
ахыска. Сделаны выводы относительно генезиса этой народности, ареала ее
исторического расселения. Подчеркиваются сложные условия становления и
исторического развития ахыска, обусловленные дискриминационной политикой по
отношению к ним, в первую очередь, со стороны российского и советских
правительств. Данная политика имела явную тенденцию к своему
ужесточению – так, если в период Российской империи в отношении турок ахыска
применялись исключительно дискриминационные меры, связанные с ограничением их
гражданско-правового статуса, то в период существования советской власти именно
депортация как одна из крайних форм
дискриминации в отношении этнического меньшинства стала основным политическим
методом. Вместе с этим распад советской государственности еще более осложнил
жизнидеятельность ахыскитнцев. Так, в Узбекистане они стали объектами
политических репрессий и этнических чисток, в Армении в результате эскалации
нагорно-карабахского конфликта стали беженцами, в России подвергались
дискриминации со стороны властей и казаческого сообщества, поскольку осели на
территории Краснодарского и Ставропольского краев. На протяжении 1990- х гг. в
этих регионах стали происходить частые погромы на этнической почве. В настоящее
время ахыскинцы все также далеки от разрешения проблем национальной
консолидации и возвращения на Родину.
В статье характеризуются отдельные этапы дискриминационной
политики, основные «волны» осуществления депортаций ахыска, в связи с чем формулируется
вывод о том, что именно на правительство Российской Федерации следует возлагать
ответственность за осуществление репатриации ахыскинцев в места их желаемого проживания. Определяется наиболее
реальное направление репатриации турков ахыска, а именно Турецкая Республика.
Çalışmamızda, Ahıska Türklerinin ortaya
çıkışı ve yerleşim alanları tarihsel süreç içerisinde ele alınacaktır. Başta
Çarlık Rusya’sı, Sovyetler Birliği olmak üzere yaşamak zorunda kaldıkları diğer
bazı ülkelerde uygulanan etnik ve ayırımcı politikalar karşısında Ahıska
Türklerinin var olma mücadeleleri incelenecektir. Bununla birlikte Çarlık ve
Sovyet hükümetlerinin Ahıska Türklerine nasıl ve ne şekilde baskı politikaları
uyguladıkları ve bu politikalarının ne gibi sonuçlar doğurduğu irdelenecektir.
Bu politikanın artan bir eğilimi vardı, örneğin Çarlık Rusya’sı döneminde
Ahıska Türklerine yalnızca medeni yasal haklarının kısıtlanması ile ilgili
baskı politikaları uygulanırken Sovyet hükümeti döneminde ise sürgün edilme,
etnik azınlığa karşı en aşırı ayrımcılık biçimlerinden biri olarak sıkça
başvurulan temel siyasi yöntem haline gelmiştir. Aynı zamanda, Sovyetler
Birliği’nin çöküşü, Ahıska Türklerinin hayatını daha da zorlaştırmıştır. Sovyet
sonrası devam eden süreçte, Özbekistan’da yaşayan Ahıska Türkleri,
uygulanagelen ağır siyasal baskıların ötesine geçilerek toplu katliamlarla
etnik açıdan yok edilmek istenen mazlum topluluk haline gelmişlerdir.
Ermenistan’da da Dağlık Karabağ çatışmasının tırmanması sonucu Ermenilerin hedefi
haline geldikleri için kaçarak mülteci olmuşlardır. Günümüz Rusya’sında da,
yetkililer ve Kazak yönetimi tarafından, Krasnodar ve Stavropol bölgelerinde
yerleştikleri için ayrımcılığa ve baskılara maruz kalmaktadırlar. 1990'lı
yıllarda bu bölgelerde Ahıska Türklerine yönelik sık sık etnik katliamlar
yaşanmıştır.
Çalışmamızda ana tezimiz; sürgün ile
sonuçlanan bu politikalardan, fiilen, siyaseten ve hukuken devam edegelen bu
sürgün halinden Rusya Federasyonu’nun sorumlu olduğunu ortaya koymaktır. En
büyük arzuları sürgün öncesi yaşadıkları atayurtları Ahıska’ya dönmek olan ve
Anavatandan uzak yaşadıkları her coğrafyada baskılara ve saldırılara maruz
kalan Ahıska Türkleri, haklarını savunacak tek devlet olarak Türkiye’yi ve
sığınacakları tek yer olarak da Anadolu’yu görmüşlerdir.
Primary Language | Russian |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | September 25, 2019 |
Submission Date | May 20, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 43 |