According to Aristotle the slavery stems from nature and it’s innate; it has not been emerged as a result of social inequality or difference of the status. Aristotle classifies slavery into two different categories as natural and legal slavery. According Aristotle, those who are the slaves by nature can’t be manumitted. While some people are slaves wherever they are, some can’t be slaved at anywhere. It’s is by nature that some are masters and the othersto be ruled. Since men differ in their intellectual and physical capacity, it is by nature that some are masters and the others are slaves. Those who are endowed with a high intellectual capacity are eligible to command, but those who are endowed with physical strength are designed to obey and fulfill commands. Since the state has been built on utilitarian ground, the slavery is legitimate and natural. In a state structuring, while the contribution of the slaves comes by their serving and joining the production process, the free citizen’s takes part in the administration duties. According to the Aristotle, the most important conditions of being a citizen are to take duty in the administration of the state and work on behalf of public welfare. Thus Aristotle gives a very privileged statue to citizens ofstate and doesn’t accept the slaves, workers and farmers, women and artisans right of citizenship.
Аристотель утверждает, что рабство является естественным и врожденным, а не в результат политического статуса или социального неравенства. Согласно Аристотелю, который рассматривает рабство в двух различных категориях как рабство от природы и законное рабство, рабы от природы не могут быть освобождены впоследствии. В то время как, некоторые люди всегда и всюду являются рабами, другие нигде и никогда не могут им быть. Естественно, что некоторые люди управляют, а некоторые управляются. Поскольку люди различаются по интеллектуальным способностям и физической силе, некоторые из них созданы природой как хозяева, а другие - как рабы. Высокий интеллектуальный потенциал для того, чтобы отдавать приказы пожертвованным; Обладающие высокими интеллектуальными способностями люди созданы для того чтобы дать приказы, а менее интеллектуальные но физически сильные способны осуществлять эти приказы. Согласно Аристотелю, рабство является правильным и естественным, потому что государство основано на утилитарной почве. При государственном структурировании рабы служат и помогают производству, а свободные граждане участвуют в государственных делах и работают на благо общества. По словам Аристотеля, самым важным условием быть гражданином государства, является работа в общественных интересах и участие в управлении. Аристотель не принимает рабов, рабочих, фермеров, женщин и ремесленников в качестве граждан.
Aristoteles köleliğin doğadan
ve doğuştan olduğunu, siyasi statü veya toplumsal eşitsizlik neticesinde
sonradan ortaya çıkmadığını savunur. Köleliği doğadan kölelik ve yasal kölelik
şeklinde iki farklı kategoride ele alan Aristoteles’e göre doğadan köle olanların
sonradan özgürleşmesi veya azat edilmesi mümkün değildir. Doğadan köle, doğası
gereği, diğer bir deyimle yaradılışı itibariyle köledir. Kişinin azat edilmesi, özgürlüğünü kazanması
veya statüsünün sonradan değişmesi, kölelik niteliğini ortadan kaldıramaz. Zira
köle olan, her zaman, her yerde
ve her durumda köledir, ancak kimileri
hiçbir durumda ve hiçbir yerde köle olamazlar.
Aristoteles’e göre kimi insanların yönetmesi, buna karşılık kimi insanların da yönetilmesi
doğuştan ve doğadandır. Doğa insanları
entelektüel kapasite ve fiziksel güç açısından farklı yaratmıştır. İnsanlar
entelektüel kapasite ve fiziksel güç olarak farklı olduklarından, bazıları doğa
tarafından efendi, bazıları ise köle olarak tasarlanmıştır. Yüksek bir
entelektüel kapasite bağışlanmış olanlar emir vermek içindir; daha az akıl ve
sağduyuya sahip olup vücut açısından güçlü olanlar ise sadece emirleri yerine
getirmek için uygundur. Aristoteles’e göre devlet
faydacı (utilitarian) bir zeminde kurulduğu için kölelik hak ve doğaldır. Bir
devlet yapılanmasında köleler hizmet edip üretime katılarak katkı sağlarken,
özgür vatandaşlar yönetim işlerine katılıp kamu yararına çalışırlar.
Aristoteles’e göre devletin vatandaşı olabilmenin en önemli şartı kamu yararına
olan bir işte çalışıp yönetime katılmaktır. Vatandaşlığı oldukça ayrıcalıklı
bir statü olarak değerlendiren Aristoteles köleler, işçiler, çiftçileri,
kadınlar ve zanaatkârları vatandaş olarak kabul etmez.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 15, 2019 |
Submission Date | November 26, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 44 |