Ortaokul Öğrencilerine Uygulanan Sportif Rekreatif Etkinliklerin Öğrencilerin Benlik Saygısına Etkisinin İncelenmesi

Year 2020, , 1770 - 1775, 20.07.2020

Betul Bayazıt Simge Atabay Muhammet Eyup Uzuner

https://doi.org/10.24106/kefdergi.3680

Cited By: 2

Abstract

Rekreatif faaliyetler bireylerin yaratıcılık, kendilerini ifade etmeye yardım, yardımlaşma, paylaşım, ekip çalışması, kararlılık, sorumluluk duygusu, problem çözme, durumlar arasında sebep - sonuç ilişkisi kurabilme ve motor becerilerini geliştirme gibi yararları bakımından oldukça önemlidir (Pala ve Kolayiş, 2012). Bu çalışmanın amacı da ortaokul öğrencilerine uygulanan sportif rekreatif etkinliklerin öğrencilerin benlik saygısına etkisinin incelenmesidir. Araştırmaya 12-14 yaş aralığında olan 69’u kız 74’ü erkek olmak üzere 143 çocuk gönüllü olarak katılmıştır. Stanley Coopersmith (1967) tarafından geliştirilen ve Turan ve Tufan (1987) tarafından Türkçe uyarlanması yapılmış olan “Coopersmith Benlik Saygısı Envanteri” veri toplamak amacıyla kullanılmıştır. Ön veri toplama işleminin ardından çocuklara 12 haftalık sportif rekreatif aktivite programı uygulanmıştır. Rekreatif aktivite programı sonrasında aynı ölçek yeniden uygulanmış ve veriler yeniden toplanmıştır. Araştırmamızda yer alan çocukların 12 haftalık rekreatif aktivite programı uygulanmadan önceki Coopersmith Benlik Saygısı Envanteri ortalamaları 64,76±14,32 iken, aktivite programı sonrasındaki ortalamaları 68,84±15,8 olarak bulunmuştur. Ortalamalardaki bu artış ise istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0,05). Yaş grubu ve cinsiyet değişkenine göre yapılan analizler sonucunda da öğrencilerin ön test ve test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmaktadır (p<0,05). 12 ve 14 yaş grubundaki öğrencilere uygulanan rekreatif aktivite programlarının benlik saygıları geliştirdiği, cinsiyet ve yaş grubu değişkenlerinde de bu genellemenin geçerli olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords

benlik saygısı, sportif rekreatif etkinlik, öğrenci, çocuk

The Investigation of the Effect of Sportive Recreational Activities Applied to Secondary School Students on their Self-Esteem

Abstract

Recreational activities are very important in terms of bene-fits such as creativity, help to express themselves, cooperative, sharing, teamwork, determination, sense of responsibility, problem solving, establishing cause-effect relationship between situations and developing motor skills (Pala & Kolayiş, 2012). The aim of this study was to investigate the effects of recrea-tional activities applied to secondary school students on their self-esteem. A total of 143 children were voluntarily enrolled in the study. Coopersmith Self-Esteem Inventory tarafından scale developed by Stanley Coopersmith (1967) and adapted in Turkish by Turan and Tufan (1987) was used in the data col-lection process. After data collection, children were given 12-week recreational activity program. After the recreational activity program, the same scale was re-applied and data were re-collected. The average scores of Coopersmith Self-Esteem Inventory was 64,76 ± 14,32 before the weekly recreational activity program was applied, and the mean scores after-activity program was found as 68,84 ± 15,8. This increase in mean scores was statistically significant (p <0.05). There was a statistically significant difference between the pre-test and post-test scores of the students according to age and gender variables (p <0.05). It is concluded that recreational activities programs applied to 12 and 14 age group students develop self esteem and this generalization is valid in gender and age group variables.

Keywords

self-esteem, sportive recreational activity, student, child

References

• Balat, G. U., & Akman, B. (2004). Farklı sosyo-ekonomik düzeydeki lise öğrencilerinin benlik saygısı düzeylerinin incelenmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 175-183.
• Balcı, V., & İlhan, A. (2006). Türkiye'deki Üniversite Öğrencilerinin Rekreatif Etkinliklere Katılım Düzeylerinin Belirlenmesi. Spor-metre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, IV, 1, 11-18.
• Bayazıt, B. (2014). The effect of recreational activities on self-esteem development of girls in adolescence. Educational Research and Reviews, 9(20), 920-924.
• Bingöl, C., & Alpkaya, U. (2016). Spor Yapan ve Spor yapmayan Lise Öğrencilerinin Özsaygı Düzeylerinin İncelenmesi. Marmara Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 1(1), 31-37.
• Büyükşahin Çevik, G., & Atıcı, M. (2009). Lise 3. sınıf öğrencilerinin benlik saygılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1), 399-352.
• Coleman, J., Hendry, L.( 1990) .“The Nature of Adolescence”, Second Edition, London: Routledge.
• Coopersmith, S. (1991). The SEI- Self Esteem Inventories. Palo Alto: Consulting Psychologist Press.
• Ekinci, N. E., Kalkavan, A., Üstün, Ü. D., & Gündüz, B. (2014). Üniversite öğrencilerinin sportif ve sportif olmayan rekreatif etkin-liklere katılmalarına engel olabilecek unsurların incelenmesi. Sportif Bakış: Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-13.
• Göktaş, M. (2008). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin akademik benlik saygısı düzeyleri ile ders başarıları arasındaki ilişki (Doctoral dissertation, DEÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü), İzmir.
• Harter, S. (1993). “Causes and Consequences of Low Self-Esteem in Children and Adolescents”. Self-Esteem: The Puzzle of Low Self-Regard In R.F. Baumeister ( ed.). New York: Plenum Press.
• Karakaya, I., Coşkun, A., & Ağaoğlu, B. (2006). Yüzücülerin depresyon, benlik saygısı ve kaygı düzeylerinin değerlendirilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 7(3).
• Karakoç, Ö., Çoban, B., & Konar, N. (2012). İşitme engelli milli sporcular ile spor yapmayan işitme engellilerin benlik saygısı düzeyle-rinin karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilim Dergisi, 14(1), 12-17.
• Kassin, S. (1998). Psychology (Second Edition). New Jersey: Prentice Hall.
• Korkmaz, N. H. (2007). Yaz spor okulları ile çocukların benlik saygısı arasındaki ilişki. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1).
• MEB. (2011). MEB 21. YÜZYIL ÖĞRENCİ PROFİLİ. T.C. MİLLÎ EĞİTİM BAKANLIĞI. Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (EARGED). Ankara.
• Özkan, İ. (1994). Benlik saygısını etkileyen etkenler. Düşünen Adam, 7(3), 4-9.
• Pala, A., ve Kolayiş, H. (2012). Farklı bölgelere göre 11-15 yaş grubu çocukların rekreatif faaliyetlerinin karşılaştırılması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, ISSN, 1303- 5134.
• Sevil, T., Şimşek, K. Y., Katırcı, H., Çelik, O., Çeliksoy, M. A., & Kocaekşi, S. (2012). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi. Baskı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Scholl, K., McAvoy, L., Smith, J. (1999). Inclusive outdoor recreation experiences of families that include a child with a disability. Abstracts from the 1999 Symposium on Leisure Research, 9. Ashburn, VA; National Park and Recreation Association.
• Silverston, P.H. ve Salsali, M. (2003). Low Self-Esteem and Psychiatric Patients: Part I - the Relationship between Low Self-Esteem and Psychiatric Diagnosis. http://www.general-hospital-psychiatry.com/content/2/1/2. 14.02.2018
• Turan, N., Tufan, B. Coopersmith benlik saygısı envanteri’nin (SEI) geçerlik-güvenirlik çalışması. In: 23. Ulusal Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Kongresi; 1987; İstanbul-Türkiye, 816-817.
• Üstün, Ü. D., & Kalkavan, A. (2013). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerini rekreatif faaliyetlere katılmaya motive eden faktörlerin araştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dumlupınar Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Yiğit, H. (2010). Ergenlerin benlik saygılarının yaşam doyumu ve bazı özlük nitelikleri açısından incelenmesi (Yükseklisans Tezi), Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Yiğiter, K. (2012). Rekreatif Etkinliklerin Üniversite Öğrencilerinde Algılanan Problem Çözme Becerisi ve Benlik Saygısı Düzeylerine Etkisi. Doktora Tezi, Kocaeli.