Human Nature and the State in Cicero and Augustine

Year 2025, Volume: 5 Issue: 1, 329 - 358, 30.04.2025

Oğuzhan Mehmet Şahin

https://doi.org/10.59909/khm.05.01.012

Abstract

This study examines the conceptions of human nature and the state as developed by Cicero and Augustine, two prominent figures in Western thought. Cicero, in addition to being a significant philosopher, was one of the great statesmen of Roman history. He regarded the Roman Republic as an ideal political order and considered natural law and justice as universal values inherent in human nature. According to him, justice is the fundamental principle that holds society together, and the source of law should be natural laws. However, he advocated for a political and social order based on inequalities, supporting an aristocracy-based republican regime with this perspective. Augustine, on the other hand, approached human nature through the lens of Christian theology, particularly the concept of original sin. He argued that human nature is inherently good but was tainted by original sin, leading humanity to succumb to worldly desires. In his understanding of the state, Augustine introduced the distinction between the "City of God" and the "Earthly City." He regarded the City of God as the symbol of spiritual and eternal salvation, while the Earthly City was seen as a flawed and temporary structure resulting from humanity's sinful nature. According to Augustine, the ultimate purpose of human life is to achieve eternal happiness by reaching the City of God. The article compares Cicero's universal concept of law, adapted from ancient Greek thought to fit Roman culture, with Augustine's salvation-focused approach rooted in Christian theology. The ideas of these two thinkers about human nature and the state served as a bridge for political and moral philosophy during the transition from antiquity to the Middle Ages.

Keywords

Cicero , Augustine , Human Nature , State , Roman Political Philosophy

CİCERO VE AUGUSTİNUS'TA İNSAN DOĞASI VE DEVLET

Abstract

Bu çalışmada, Batı düşüncesinde önemli yer tutan Cicero ve Augustinus'un insan doğası ve devlet anlayışları ele alınmaktadır. Önemli bir düşünür olmasının yanı sıra Roma tarihinin büyük devlet adamlarından biri de olan Cicero, Roma Cumhuriyeti'ni ideal bir devlet düzeni olarak görmüş ve doğal hukuk ile adaleti, insan doğasının evrensel değerleri olarak kabul etmiştir. Ona göre adalet, toplumun bir arada tutulmasını sağlayan temel ilkedir ve hukukun kaynağı doğal yasalar olmalıdır. Bununla birlikte, eşitsizlikler üzerine kurulu bir siyasal ve toplumsal düzenin gerekliliğini savunmuş, bu düşüncesiyle aristokrasiye dayalı bir cumhuriyet rejimini desteklemiştir. Augustinus ise Hristiyan teolojisinin etkisinde, insanın doğasını ilk günah kavramı üzerinden ele almıştır. Ona göre insan doğası özünde iyidir ancak ilk günah ile lekelenmiştir ve bu durum, insanın dünyevi arzulara yenik düşmesine neden olur. Devlet anlayışında, "Tanrı Devleti" ve "Dünya Devleti" ayrımını yapmış, Tanrı Devleti'ni ruhani ve ebedi kurtuluşun simgesi olarak görmüştür. Dünya Devleti ise günahkâr insan doğasının bir sonucu olarak kusurlu ve geçici bir yapıdır. Augustinus’a göre insanın asıl amacı, Tanrı Devleti’ne ulaşarak ebedi mutluluğu elde etmektir. Makale, Cicero'nun antik Yunan düşüncesinden etkilenerek Roma'ya uyarladığı evrensel hukuk anlayışı ile Augustinus'un Hristiyan teolojisi temelindeki kurtuluş odaklı yaklaşımını karşılaştırır. İki düşünürün insan doğası ve devlet üzerine geliştirdiği fikirler, antik çağdan orta çağa geçişte siyaset ve ahlak felsefesine köprü oluşturmuştur.

Keywords

Cicero , Augustinus , İnsan Doğası , Devlet , Roma Siyasal Felsefesi

References

• Ağaoğulları, Mehmet Ali ve Levent Köker. İmparatorluktan Tanrı Devletine. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları, 1996.
• Arslan, Ahmet. İlkçağ Felsefe Tarihi 4. İstanbul: Alfa Yayınları, 2023.
• Arslan, Ahmet. İlkçağ Felsefe Tarihi 5. İstanbul: Alfa Yayınları, 2023.
• Asmis, Elizabeth. “The State as a Partnership: Cicero’s Definition of ‘Res Publica’ in his Work ‘On The State’”. History of Political Thought. 25/4, (2004), (s. 569-598).
• Asmis, Elizabeth. “Cicero on Natural Law and the Laws of the State.” Classical Antiquity, 27/1, (2008), (s. 1-33).
• Atay Yılmaz, Emine. “Hıristiyanlıkta Asli Günah İnancı”. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2005.
• Atayman Erçelik, Pelin. “Cicero”. Siyaset Felsefesi Tarihi. Der., Ahu Tunçel ve Kurtul Gülenç. Ankara: Doğu-batı Yayınları, 2021: (s. 62-76).
• Atayman Erçelik, Pelin. “Cicero’da Doğal Hukuk Anlayışı”. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2008.
• Augustinus. Tanrı Devleti, Çev. Ö. Sencerman. Ankara: BilgeSu Yayıncılık, 2021.
• Augustinus. İstencin Özgür Tercihi Üzerine, Çev. M. Topuz. İstanbul: Say Yayınları, 2015.
• Berthold Jr., Fred, “Free Will and Theodicy in Augustine: An Exposition and Critique”. Religious Studies, 17/4, (1981): (s.525-535).
• Burnell, Peter J. “The Status of Politics in St. Augustine’s ‘City of God’”. History of Political Thought, 13/1, (1992), (s.13-29)
• Cicero. Devlet Üzerine, Çev. C. C. Çevik. İstanbul: İthaki Yayınları, 2019.
• Cicero. Yasalar Üzerine, Çev. C. C. Çevik. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2021.
• Cicero. Yükümlülükler Üzerine, Çev. C. C. Çevik. İstanbul Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2021.
• Çotuksöken, Betül. “Aurelius Augustinus”. Siyaset Felsefesi Tarihi. Der., Ahu Tunçel ve Kurtul Gülenç. Anka-ra: Doğubatı Yayınları, 2021: (s. 77-91).
• Demir, Aysel, “Bu Dünyaya Fırlatılma ve Aziz Augustinus’un Kutsal Devleti”. Felsefi Düşün Akademik Felsefe Dergisi. 10 (2018), (s.74-94).
• Doğan, Bilal. “Hıristiyanlıkta Asli Günah Doktrini (Pavlus-Pelagius Örneği)”. Doktora Tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2008.
• Ferrari, Leo C. “Some Surprising Omissions from Augustine’s ‘City of God’”. Augustiniana, 20, (1992), (s.336-346).
• Güzeldal, Yasin. “Augustinus'un De civitate Dei Eserinde Roma'nın Düşüşü, Apokaliptik Öğeler ve Ahir Za-man Algısı”. Ortaçağ Araştırmaları Dergisi, 6/2 (2023): (s. 630-645).
• Kılıç, Yavuz. “İnsan Doğası Kavramı Üzerine Bir Çalışma”. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2004.
• Martin, Rex. “The Two Cities in Augustine’s Political Philosophy”. Journal of the History of Ideas, 33/2, (1972), (s. 195-216).
• Mitsis, Philip. “The Stoic Origin of Natural Rights”, Topics in Stoic Philosophy, Der. K. Ierodiakonou, Oxford: Oxford University Press, (1999), s.155-177.
• Öner, Emine Saadet. “Augustinus’un Tanrı Devleti”. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensti-tüsü, 2008.
• Özcan, Muttalip. İnsan Felsefesi. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 2006.
• Rist, John M. “Augustine on Free Will and Predestination”. The Journal of Theological Studies, 20/2 (1969): (s. 420-447).
• Russell, Bertrand. Batı Felsefesi Tarihi 2. Cilt, Çev. A. F. Yıldırım. İstanbul: Alfa Yayınları, 2022.
• Saygılı, Abdurrahman. Kutsallık ile Rasyonellik Sarkacında Devlet. Ankara: İmaj Yayınevi, 2014.
• Seagrave, S. Adam. “Cicero, Aquinas, and Contemporary Issues in Natural Law Theory”. The Review of Metaphysics, 62/3 (2009): (s. 491–523).
• Turan, Müslüm. “İnsan Doğası ve Hukuk”. Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1994.
• Uslu, Ateş. Siyasal Düşüncelerin Toplumsal Tarihi – 1. İstanbul: Yordam Kitap, 2022.
• Weithman, Paul J. “Augustine and Aquinas on Original Sin and the Function of Political Authority”. Journal of the History of Philosophy, 30/3, (1992), (s.353-376).
• Wiesen, David S. “Cicero’s Image in America and the Discovery of De Republica”. History of Classical Scho-larship, 2 (2020): (s. 159-179).
• Witte, John. “Facts and Fictions About the History of Separation of Church and State”. Journal of Church and State, 48/1, (2006): (s. 15-45).
• Wood, Ellen Meiksins. Yurttaşlardan Lordlara, Çev. O. Köymen. İstanbul: Yordam Kitap, 2020.
• Wood, Neal, Cicero’s Social and Political Thought, California: University of California Press, 1991.
• Yeşilyaprak, Fatih. “Aziz Augustinus ve Asli Günah Anlayışı”. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2004.