Bu çalışmada, Osmanlı Devleti’nde Tanzimat’la birlikte başlayan Batılılaşmanın, Osmanlı-Türk romanına nasıl yansıdığı, Batılılaşma olgusunun ve Doğu-Batı sorunsalının romanlarda ne şekilde ele alındığı, seçilen dokuz roman üzerinden değerlendiriliyor. Bu değerlendirme için, öncelikle, “modern”in ne olduğu ve modernleşmenin farklı yorumları üzerinde duruluyor. Ardından seçilen romanlar, Batılılaşmanın bir yansıması olarak karakterler üzerinden inceleniyor. Ele alınan romanlar başlıca üç dönemi temsil ediyor: Tanzimat Dönemi, Servet-i Fünûn Dönemi ve Cumhuriyet Dönemi. Batılılaşmanın, Tanzimat Dönemi’nde nasıl kavrandığı, Ahmet Mithat Efendi’nin Felâtun Bey ve Rakım Efendi (1876), Recaizade Mahmut Ekrem’in Araba Sevdası (1876) ve Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın Şık (1889) adlı yapıtlarında irdeleniyor. Servet-i Fünûn Dönemi’nde, Batılılaşma anlayışında meydana gelen değişim ise Halit Ziya Uşaklıgil’in Aşk-ı Memnu (1900) ve Mehmet Rauf’un Eylül (1900) adlı romanları aracılığıyla ortaya çıkartılıyor. Cumhuriyet Dönemi’nden ise Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun Yaban (1932), Reşat Nuri Güntekin’in Yeşil Gece (1928), Peyami Safa’nın Fatih-Harbiye (1931) ve Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Huzur (1949) adlı romanları ele alınarak Batılılaşmanın, bu romanlarda nasıl ve ne şekilde işlendiği gösteriliyor. Böylece Batılılaşmanın, Osmanlı Devleti’nden başlayıp Cumhuriyet Dönemi’ne kadar olan süreçte kazandığı yeni boyutlar açığa çıkıyor.
In this study, it is evaluated how the Westernization that began with the Tanzimat era in the Ottoman Empire is reflected in the Ottoman-Turkish novel, how the phenomenon of Westernization and the issue of East-West are addressed in novels, through the analysis of selected nine novels. For this evaluation, firstly, the concept of “modern” and different interpretations of modernization are discussed. Then, the the selected novels are examined through the characters as a reflection of Westernization. The novels under consideration represent mainly three periods: the Tanzimat Period, the Servet-i Fünûn Period, and the Republic Period. The understanding of Westernization in the Tanzimat Period is examined through the works of Ahmet Mithat Efendi’s “Felâtun Bey and Rakım Efendi” (1876), Recaizade Mahmut Ekrem’s “Araba Sevdası” (1876), and Hüseyin Rahmi Gürpınar’s “Şık” (1889). The change in the understanding of Westernization during the Servet-i Fünûn Period is revealed through Halit Ziya Uşaklıgil’s “Aşk-ı Memnu” (1900) and Mehmet Rauf’s “Eylül” (1900). From the Republic Period, Westernization is explored through the novels of Yakup Kadri Karaosmanoğlu’s “Yaban” (1932), Reşat Nuri Güntekin’s “Yeşil Gece” (1928), Peyami Safa’s “Fatih-Harbiye” (1931), and finally Ahmet Hamdi Tanpınar’s “Huzur” (1949) demonstrating how and in what ways Westernization is depicted in these novels. Thus, the new dimensions acquired by Westernization from the Ottoman Empire to the Republic Period are revealed.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Literary Studies (Other) |
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Publication Date | April 28, 2024 |
Submission Date | March 23, 2024 |
Acceptance Date | April 14, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 15 |