LE MIRACLE DANS L’ISLAM COMME PREUVE DE LA MISSION PROPHETIQUE

Yıl 2021, Cilt: 18 Sayı: 2, 909 - 939, 28.08.2021

Mustafa Can

https://doi.org/10.33437/ksusbd.972149

Öz

Dans cet article, nous avons abordé la problématique du miracle en traitant sa définition, sa possibilité, sa place et son importance dans la preuve de la mission prophétique. Aussi, nous avons abordé très spécifiquement les miracles attribués à Muḥammad. Toutes ces questions sont abordées sous la forme d'objections et de réponses à celles-ci. Il est possible de résumer les objections comme suit: il est impossible pour les prophètes de manifester des actions surnaturelles. En fait, un miracle est une chose que l'esprit humain ne peut accepter. De plus, les miracles ne sont pas différents des événements magiques. Il est possible de montrer de nombreux événements extraordinaires sous l'effet de diverses drogues, etc. Les miracles sont appelés miracles parce qu’ils se produisent rarement. On ne les appellerait pas des miracles s’ils s’étaient produit plus souvent. Concernant l’aspect unique du Coran, tout un chacun pouvait à cette époque produire un texte de cette ampleur. Cependant, leurs guerres ont empêché les Arabes de produire un équivalent du Coran. Les réponses données à ces objections se résument comme suit : les prétentions des prophètes, leurs livres et les miracles sont en harmonie ; ils ne se contredisent pas. Même si des miracles furent réalisés par les prophètes, ils ne sont en réalité que le produit de la création d'Allah. De plus, les miracles ne se réalisèrent pas de manière secrète, mais ils se réalisèrent sous le témoignage de nombreuses personnes. Le Coran est le plus grand miracle de Muhammad. Le Coran lui-même conteste les affirmations selon lesquelles il s'agit d'une oeuvre humaine. Allah a soutenu chaque prophète avec un miracle en lien avec l’art le plus évolué de l’époque. La syntaxe parfaite du Coran, l'intégrité stylistique, les informations sur le passé et le futur, et leurs réalisations prouvent que le Coran est une révélation d'Allah.

Anahtar Kelimeler

Prophètes, Prophétisme, Miracles, Muhammad, Coran

PEYGAMBERLİĞİN DELİLİ OLARAK MUCİZELER

Öz

Bu makalede, tanımı, imkanı, peygamberliği ispattaki yeri ve önemi bakımından mucize meselesi ele alınmaktadır. Ayrıca, Hz. Muhammed’in Kur’an mucizesi özel olarak işlenmektedir. Tüm bu konulara, değişik zamanlarda ve farklı açılardan yapılan itirazlar ve onlara verilen cevaplar şeklinde yer verilmektedir. Mucizeler hakkında yapılan itirazları şu şekilde özetlemek mümkündür: Beşer olan peygamberlerin olağanüstü şeyler göstermeleri imkansızdır. Aslında mucize insan aklının kabul etmeyeceği bir şeydir, dolayısıyla peygamberliği ispat edemez. Üstelik mucizenin sihir benzeri hadiselerden farkı yoktur. Farklı ilaç vb. etkilerle birçok olağanüstü hadise göstermek mümkündür. Şu da var ki, mucize denen şeyler nadiren değil de sıklıkla gerçekleşselerdi onlara mucize denmeyecekti. Herkes Kur’an’ın bir benzerini ortaya koyabilir. Yaptıkları savaşlar Arapların Kur’an’ın benzerini yapmalarını engellemiştir. Bu itirazlara verilen cevaplar ise özetle şöyledir: Peygamberlerin iddialarıyla kitapları ve mucizeleri uyum halindedir. Birbirleri ile çelişmez. Mucizeler peygamberlerin elinde cereyan etseler de, Allah’ın yaratması ile meydana gelmişlerdir. Üstelik gizlice değil çok sayıda insanın tanıklığı ile cereyan etmişlerdir. Kur’an Hz. Muhammed’in en büyük mucizesidir. Bizzat Kur’an ayetleri onun bir insan eseri olduğu iddialarına karşı meydan okumaktadır. Allah her peygamberi çağın en yaygın ve en çok gelişmiş konularına dair mucizelerle desteklemiştir. Mükemmel söz dizimi, üslup bütünlüğü, geçmiş ve gelecekten haber vermesi ve geleceğe dair haberlerin gerçeğe dönüşmesi Kur’an’ın Allah’tan bir vahiy olduğunu ispat etmektedir

Anahtar Kelimeler

Peygamberler, Peygamberlik, Mucize, Muhammed, Kur’an

Kaynakça

• ᶜAbduh M. et Rida R. (1972-1973). Tafsir al-Manar, I-XII, al-Hay’a al-Misriyya al-āmma li al-kitāb.
• Aboubakr Djaber Eldjazairi (1992). Le Prophète Bien-Aimé, Arrisala.
• Abū al-Baqa Ayyub (2012). Al-Kulliyyāt, Muassasa al-Risāla,
• Ahmet Cevdet Paşa (1981). Kısâs-ı Enbiyâ ve Tevârih-i Hulefâ, I-II, Bedir Yayınevi.
• Asad, M. (1996). Kur’an mesajı, (tr. Cahit Koytak, Ahmet Erturk), I-III, İşaret Yayınları.
• Al-Aᶜṣam, ᶜAbd al-Amīr (1975). Tārīḫ ibn al-Rîvendî al-Mulḥid, Dar al-Afaq al-Jadida.
• Aydın, H. (2008), “Gazali ve İbn Rüşd’e Göre Mucize”, Kelam Araştırmaları Dergisi, 6:2, p. 115-130.
• Al-Baġdādī, ᶜAbdulqāhir b. Ṭāhir al-Tamīmi (1991), Al-Farq bayn al-Firāq, (éd. M. M. ᶜAbd al-Ḥamid), Al-Maqtaba al-asriyya.
• Al-Baġdādī, Uṣūl al-dīn (1928). Matbaa al-Davla.
• Al-Bāqillānī, Abu Bakr Muḥammad b. Al-Ṭayyib (1987). Kitāb Tamhīd al-Awā’il wa Talḫīṣ al-Dalā’il (éd. ‘Imād al-Dīn A. Haydar), Muʼassasat al-Kutub al-Thaqāfīyah.
• Al-Buḫārī, Muhammad b. Ismail (1981). Sahih-i Buhari Muhtasarı Tecrîd-i Sarîh Terceme ve Şerhi, I-XIII, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Bulut, H. İ. (2005). Mucize, DİA, XXX, p. 350-352, Türkiye Diyanet Vakfı.
• Bulut, H. İ. (2001). Mucizenin imkan ve delaleti konusunda ileri sürülen itirazlar, SÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4/2001, 177-178.
• Bulut, H. İ. (2016). Nübüvvetin ispatında mucize, Araştırma Yayınları.
• Can, M. (1997). Matüridi’de Nübüvvet Anlayışı, [Thèse de Doctorat]. Université de Marmara.
• Carra de Vaux, B. (1980), Brahmanlar, IA, II, 741-742, Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Çelebi, İ. (2005). Sihir, DİA, XXX, p. 170-171, Türkiye Diyanet Vakfı.
• Çınar, M. (2013). İmam Şa’rani ve Muhyiddin İbnü’l-Arabi’ye Göre Nübüvvet İnancı, Rağbet yayınları.
• Al-Ḏahabī, Šams al-dīn Muḥammad b. Ahmad (1985), Siyar Aᶜlām al-Nubalā, I-XXIII, Muassasa al-Risāla.
• Draz, M. A. (2001), Naissance de l’Islam, Editions Arrisala.
• Durmuş, İ. (2001), “İstidrac”, DİA, XXIII, p. 328-329, Türkiye Diyanet Vakfı.
• Evangile de Marc (2003), dans “Kutsal Kitap”, Yeni Yaşam Yayınları.
• Evangile de Matthieu (2003). dans “Kutsal Kitap”, Yeni Yaşam Yayınları.
• Evangile de Luc (2003). dans “Kutsal Kitap”, Yeni Yaşam Yayınları.
• Al-Ġazālī, Abū Ḥamid Muḥammad bin Muḥammad (2012). Al-Iqtiṣād fi al-I’tiqād, Klasik Yayınları.
• Al-Ǧurǧānī, Abu Al-Ḥasan Ali b. Muḥammad (sans date), Kitāb al-taᶜrīfāt, İstanbul.
• Al-Ǧuwaynī, ᶜAbd al-Malik (2010). Kitāb al-iršād, (tr. Adnan Bulent Baloglu et autres), Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
• Güven, M. (2015). Elmalılı Hamdi Yazır’ın tefsir anlayışındaki modernlik unsurları ve bu bağlamda Muhammed Abduh’a yönelttiği eleştiriler, Ekev Akademi Dergisi, 19(61), 141-170.
• Hamidullah, M. (1998), Le Prophète de l’Islam, I-II, Al-Najah.
• Hasan, İ. H. (1985-1986). İslam tarihi, (tr. Ismail Yigit et autres), I-VI, Kayıhan Yayınları.
• Al-Ḫayyaṭ, Abū Al-Ḥusayn ᶜAbdarraḥmān b. Muḥammad (1957). al-Intiṣar wa al-radd ᶜalā ibn al-Rāwandī al-Mulḥid (éd. M. Nyberg), Beyrouth.
• Ibn Fūrak, Abu Bakr Muḥammad b. Ḥasan (1987). Muǧarrad Maqaālāt Abī al-Ḥasan al-Ašᶜarī, (éd. Daniel Gimaret), Dār el-Machreq.
• Ibn Ḥanbal, Aḥmad (1982). al-Musnad, I-IV, Çağrı Yayınları.
• Ibn Al-Humām, Kamāl (1979). Kitāb al-musāmara bi šarḥ al-muṣayara, Çağrı Yayınları.
• Al-Isfahānī, Rāġib Abū al-Kassim Ḥusayn b. Muḥammad (2001). al-Mufradāt fi ġarīb al-Qur’ān (éd. M. Halil –al-‘Itani), Dār el-Marefah.
• Al-Māturīdī, Abū Mansur Muḥammad b. Muḥammad b. Maḥmūd, Kitāb al-tawḥīd (1970, 1979). (éd. Fathullah Hulayf), Dar al-Ma’arif al-Misriyye.
• Al-Māturīdī, Abū Mansur Muḥammad b. Muḥammad b. Maḥmūd, Kitāb al-tawḥīd (2003). (éd. Bekir Topaloglu), Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Al-Māturīdī, Abū Mansur Muḥammad b. Muḥammad b. Maḥmūd, Kitāb al-tawḥīd (2003). (éd. Bekir Topaloglu), Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Al-Māturīdī, Abū Mansur Muḥammad b. Muḥammad b. Maḥmūd, Ta’wīlāt al-Qur’ān (2005-2010). I, (Ed. Bekir Topaloglu), (I-XVII), Dar al-Mizan.
• Al-Māwardī, Abu al-Ḥasan ᶜAlī b. Muḥammad (1988). A’lām al-Nubuwwa, Beyrouth.
• Muḥammad Ismāᶜīl Ibrāhīm (1998). Muᶜǧam al-alfaẓ wa al-aᶜlam al-qur’āniyya, Caire.
• Al-Nasafī, Abu al-Muᶜīn Maymūn bin Muḥammad (1990). Tabṣira al-adilla, I-II, (éd. Claude Salamé), Al-Ma’had al-‘ilmi al-Fransi li al-dirasat al-Arabiyya.
• Al-Nasafī, Abu al-Muᶜīn Maymūn bin Muḥammad, Tabṣira al-adilla (2003), I-II, (éd. H. Atay et S. A. Duzgun), Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Öztürk, L. (2006), “Necâşî Ashame”, DİA, XXXII, p. 476, Türkiye Diyanet Vakfı.
• Al-Qāḍi, Abu al-Hasan Abd al-Jabbar al-Hamadani (1963), al-Muġni fī abwab al-tawḥīd wa al-ᶜadl, XVI, Wizāraẗ al-ṯaqāfaẗ wa-al-iršād al-qawmī.
• Al-Qāḍi, Abu al-Hasan Abd al-Jabbar al-Hamadani (1988), Šarḥ al-Uṣūl al-Ḫamsa, Le Caire.
• Al-Rāzī, Abu Hatim (1977), Aᶜlām al-Nubuwwa, (éd. Salih al-Sawi), Téhéran.
• Al-Rāzī, Fahr al-Din (sans date), Uṣūl ad-dīn, Maktaba al-Kulliyyat al-Azhariyya.
• Al-Sābūnī, Nur al-Din (2020), al-Bidāya fi Usul al-Diyāna, (éd. Bekir Topaloglu), M. Ü. İlahiyat Fakültesi Vakfı.
• Sinanoglu, M. (1995), Kitab-ı Mukaddes ve Kur’an-ı Kerim’de Nübüvvet, [Thèse de Doctorat]. Université de Marmara
• Šaraf al-Dīn ᶜAbdallāh b. Muḥammad al-Fihri al-Misrī (2010). Šarḥ Maᶜālim Uṣūl al-Dīn, (éd. Nizar Hammad), Wakfiya al-Amir al-Ghazi li al-fikr al-Qur’āni.
• al-Tahānawī, Muhammad ᶜAlā b. ᶜAlī b. Muḥammad (1984). Kaššāf istilāḥāt al-Funūn, I-II, Dar Qahraman.
• Tantawi, Ali (1996). Connaître l’Islam, Dar al-Manara.
• Topaloglu, B. et Çelebi, İ. (2010). Kelam terimleri sözlüğü, İsam.
• Tümer, G. (1992), Brahmanizm, DİA, VI, p. 329-333, Türkiye Diyanet Vakfı.
• Uludag, S. (1985), Felsefe – Din İlişkileri, Dergah Yayınları.
• Uludag, S. and Yavuz, Y. Ş. (2002), Keramet, DİA, XXV, 265-270, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları
• Yazicioglu, M. S. (1990). Le Kalam et son Role dans la Société Turco-Ottomane, Ministère de la Culture.