Edebiyat araştırmacıları tarafından Hikemî şiir ekolü içinde konumlandırılan Nâbî’nin (1642-1712) şiir estetiğini oluşturan bileşenler arasında Sebk-i Hindî ve daha çok İbn Arabî’nin (1165-1240) tasavvufi görüşleri etrafında şekillendirdiği ahlak anlayışı önemli yer tutar. Eserlerinde diğer Sebk-i Hindî şairlerinde de görülen ıstırap, aşırı hayalcilik, derin ve kapalı anlam, bikr-i mazmun, paradoksal imajlar, alışılmamış bağdaştırmalar, soyut-somut ilişkisi ve çoklu duyulama gibi özellikler Hikemî anlayışının da etkisiyle ahlaki kavramların somutlanması şeklinde görülür. Dolayısıyla şairin benimsediği etik ve estetik değerlerin izlerini Dîvân’ındaki metaforlardan hareketle takip etmek mümkündür. Bunlar arasında Sebk-i Hindî’deki “ıstırap” ve tasavvuftaki “havf ve recâ” kavramlarıyla ilişkili olabilecek “ümit” ve “ümitsizlik” kavramları ile ilgili metaforlar duygu boyutunu aşan kullanımlarıyla dikkat çeker.
Bu çalışmada, Nâbî Dîvânı’nda yer alan “ümit” ve “ümitsizlik” metaforları şairin şiir estetiği ile ilişkisi bağlamında incelenmiştir. Nâbî’nin ötesinde insanın “var oluş”uyla ilgili bilincinde önemli bir yer tutan bu kavramların Nâbî örnekleminde ele alınması “ümit” ve “ümitsizlik” ile ilgili düşünce evrenine katkı sağlayacaktır. Nâbî’nin şiir söyleme kabiliyetini en iyi şekilde gösterdiği nazım şekli olan “gazel”leri üzerinde yürütülen bu çalışma için öncelikle “ümit” ve “ümitsizlik” kavramlarıyla ilgili olarak gazellerde yer alan “ümîd/ümmîd, nâ-ümîd/nâ-ümmîd, ye’s, havf, recâ” kelimeleri ile “um-” kökünden türeyen sözcükler taranmış ve metaforik kullanımlar tespit edilmiştir. Daha sonra Nâbî Dîvânı’nda yer alan “ümit-ümitsizlik” metaforları Lakoff ve Johnson’un ortaya koyduğu metafor şemasına göre oluşturulan hedef-kaynak alanlar, ontolojik ve epistemik uygunluklar ile Zaltmanların tespit ettiği derin kavramsal metaforlar açısından şairin metafor yaratırken kullandığı edebî sanatlar da dikkate alınarak incelenmiştir. İnceleme sonunda Nâbî Dîvânı’nda ümit ve ümitsizlik kavramlarının nicel ve nitel anlamda mahiyeti, olumlu ya da olumsuz hangi duygunun ne derece etkili olduğu ortaya konulmuştur.
Bu çalışma Doç. Dr. Nilüfer TANÇ danışmanlığında Nursel AVCI tarafından 30.04.2024 tarihinde hazırlanmaya devam edilen “Nâbî Dîvânı’nda Ümit ve Ümitsizlik Kavramlarının Şiir Estetiğine Etkisi” başlıklı yüksek lisans tezinden üretilmiştir.
In the poetic aesthetics of Nabi (1642-1712), who is situated within the Hikemi school of poetry by literary researchers, the moral understanding that he shaped around Sebk-i Hindi and views of Ibn Arabi (1165-1240) holds significant importance. In his works, features -such as anguish, excessive imagination, deep and obscure meanings, originality, paradoxical images, the abstract-concrete relationship, unusual syncretism, relation of concreate and abstract concepts and synesthesia- which are also seen in other Sebk-i Hindî poets, are seen as the concretization of moral concepts under the influence of Hikemi understanding. Thus, it is possible to trace the ethical and aesthetic values embraced by the poet through the metaphors in his Divan. Among these, metaphors related to "hope" and "hopelessness" potentially associated with the "anguish" in Sebk-i Hindî and the concepts of "fear and hope" in Sufism, are noteworthy for their applications that surpass the emotional dimension.
This study has been analyzed the metaphors of "hope" and "hopelessness" found in Nabi's Divan within the context of his poetic aesthetics. The exploration of these concepts, which occupy a significant place in the consciousness of human "existence" beyond Nabi, within the sample of Nabi's works will contribute to the thought universe related to "hope" and "hopelessness". In this research initially has been scanned ghazals, which best display Nabi's poetic eloquence, for words and metaphors related to "hope" and "hopelessness", including “ümîd/ümmîd, na-ümid/na-ümmid, ye’s, havf, reca" and words derived from the root “um-”. Then, the “hope-hopelessness” metaphors in Nabi’s Divan have been examined in terms of target-source fields created according to the metaphor scheme put forward by Lakoff and Johnson, ontological and epistemic compatibility and the deep conceptual metaphors identified by Zaltmans, taking into account the literary arts used by the poet while creating metaphors. The study has been concluded by determining the qualitative and quantitative essence of the concepts of hope and hopelessness in Nabi's Dîvân, identifying which emotion, positive or negative, is more prevalent.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı Sahası Klasik Türk Edebiyatı |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Temmuz 2024 |
Gönderilme Tarihi | 30 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 26 Temmuz 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |