Öz
Different scientists have made different classifications regarding the dimensions of cultural differentiation. G. Hofstede is a social psychologist and a leading expert in organizational sociology in the field of intercultural communication. He presented five parameters to explain cultures, which he divided into two: national and organizational. These are power distance, individualism/pluralism, masculinity/femininity, uncertainty avoidance, and long/short term orientation. According to the parameter titled Masculinity, for example, in societies where masculine culture is dominant, there is a clear distinction between male and female roles. In societies where feminine culture dominates, interpersonal harmony and agreement are important. Instead of going to conflict, they resort to cover-up. In this study, G. Hofstede's Turkish analysis of the cultural dimension of "Masculinity-Femininity" was examined and then it was tried to determine how the trends and practices that provided the data for this analysis correspond to Turkish folklore and practices.
Anahtar Kelimeler
Turkish Folk Culture Folklore G. Hofstede Masculinity/Femininity Dimensions Intercultural Communication
Kaynakça
- Çobanoğlu, Ö. (2009). Türk halk bilim çalışmaları. Cumhuriyet Dönemi Türk Kültürü/1920–1938 Atatürk Dönemi C. 3, Halk Kültürü. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları.
- Çobanoğlu, Ö. (2011). Türk edebiyatının mitolojik kaynakları. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayını.
- Ekici, M. (2000). Halk, halk bilimi ve halk bilgisi üzerine bir deneme. Milli Folklor, 45, 2-8.
- Erdentuğ, N. (1977). Sosyal âdet ve gelenekler. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları Halk Kitapları.
- Hofstede, G. (1980), Culture’s consequences: International differences in work related values. California: Sage Publications.
- Kalafat, Y. (1996). İslamiyet ve Türk halk inançları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Okuşluk Şenesen, R. (2018), Türk halk kültüründe geçiş dönemlerinin G. Hofstede’nin kültürel boyutlarından erillik-dişillik (masculinity) faktörüne göre değerlendirilmesi, Asia Minor Studies, 6(12), 297-316.
- Örnek, S. V. (1988). 100 soruda ilkellerde din, büyü, sanat, efsane. İstanbul: Gerçek Yayınları.
- Pirverdioğlu, A. (2002). Türklerde yılbaşı ve bahar geleneği. Türkler, C. 3, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
- Sargut, A. S. (2001). Kültürlerarası farklılaşma ve yönetim. 2. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
- Tezcan, M. (1985). Eğitim sosyolojisi. 4. Baskı, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
- Ünver, S. (1982), Selçuklular, beylikler ve Osmanlılarda yemek usulleri ve vakitleri. Türk Mutfağı Sempozyumu Bildirileri, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
G. HOFSTEDE’NİN ERİLLİK-DİŞİLLİK (MASCULİNİTY) FAKTÖRÜ TÜRKİYE ANALİZİNİN TÜRK HALK BİLGİSİ AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ
Öz
Kültürel farklılaşmanın boyutlarına yönelik olarak farklı bilim adamları değişik sınıflamalar yapmışlardır. G. Hofstede, bir sosyal psikolog ve kültürlerarası iletişim alanında önde gelen bir örgütsel sosyoloji uzmanıdır. Ulusal ve örgütsel olarak ikiye ayırdığı kültürleri açıklayabilmek için beş parametre sunmuştur. Bunlar güç mesafesi, bireycilik/çoğulculuk, erillik/dişillik, belirsizlikten kaçınma ve uzun / kısa vadeye dönüklüktür. Erillik-Dişillik (Masculinity) başlıklı parametreye göre örneğin, erkeksi kültürün egemen olduğu toplumlarda kadın ve erkek rolleri arasında kesin bir ayırım vardır. Kadınsı kültürün egemen olduğu toplumlarda ise kişiler arası uyum ve anlaşma önemlidir. Çatışmaya gitmektense örtbas etme yoluna gidilir. Bu çalışmada G. Hofstede’nin “Erillik-Dişillik (Masculinity)” kültürel boyutunun Türkiye analizi incelenmiş ve sonrasında bu analize veri olan eğilim ve uygulamaların Türk halk bilgisi ve uygulamalarında nasıl bir karşılığı olduğu tespit edilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Türk Halk Kültürü Halk Bilgisi G.Hofstede Erillik-Dişillik (Masculinity) Boyutları Kültürlerarası İletişim
Kaynakça
- Çobanoğlu, Ö. (2009). Türk halk bilim çalışmaları. Cumhuriyet Dönemi Türk Kültürü/1920–1938 Atatürk Dönemi C. 3, Halk Kültürü. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları.
- Çobanoğlu, Ö. (2011). Türk edebiyatının mitolojik kaynakları. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayını.
- Ekici, M. (2000). Halk, halk bilimi ve halk bilgisi üzerine bir deneme. Milli Folklor, 45, 2-8.
- Erdentuğ, N. (1977). Sosyal âdet ve gelenekler. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları Halk Kitapları.
- Hofstede, G. (1980), Culture’s consequences: International differences in work related values. California: Sage Publications.
- Kalafat, Y. (1996). İslamiyet ve Türk halk inançları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Okuşluk Şenesen, R. (2018), Türk halk kültüründe geçiş dönemlerinin G. Hofstede’nin kültürel boyutlarından erillik-dişillik (masculinity) faktörüne göre değerlendirilmesi, Asia Minor Studies, 6(12), 297-316.
- Örnek, S. V. (1988). 100 soruda ilkellerde din, büyü, sanat, efsane. İstanbul: Gerçek Yayınları.
- Pirverdioğlu, A. (2002). Türklerde yılbaşı ve bahar geleneği. Türkler, C. 3, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
- Sargut, A. S. (2001). Kültürlerarası farklılaşma ve yönetim. 2. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
- Tezcan, M. (1985). Eğitim sosyolojisi. 4. Baskı, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
- Ünver, S. (1982), Selçuklular, beylikler ve Osmanlılarda yemek usulleri ve vakitleri. Türk Mutfağı Sempozyumu Bildirileri, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkiye Sahası Türk Halk Bilimi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 25 Ağustos 2024 |
| Yayımlanma Tarihi | 4 Eylül 2024 |
| Gönderilme Tarihi | 29 Temmuz 2024 |
| Kabul Tarihi | 23 Ağustos 2024 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 17 Sayı: Özel Sayı |
