HEYKELDE BİÇİMSEL İFADE NEDİR: BİÇİM VE İÇERİKTE YAPIBOZUM

Year 2024, Volume: 17 Issue: 48, 2379 - 2392, 26.12.2024

İlhan Kaya

https://doi.org/10.12981/mahder.1512667

Abstract

Bu çalışmada heykeldeki biçim ve içerik arasında görüntü ile düşünce ilişkisi araştırılacaktır. Çağımızda sanat fikir ve biçim çeşitliliği ile birlikte klasik heykel anlayışından çağdaş yapı anlayışına geçerken yeni biçim dilleri ve üretim yöntemleri geliştirmiştir. Yenilikçi adımların en temel sebebi savaşlar, gelişen teknolojiye sanatçıların ayak uydurması ve yeni felsefi düşünce sistemlerinden etkilenmeleridir. 20. yüzyılın en çok tartışılın felsefi düşüncelerinden biri olan metinlerin yapısı üzerine odaklanmış eleştirel söylemi ile bilinen yapıbozumcu yöntemdir. Bu düşünce etkisinde gelişen sanat alanındaki üretimler eklektik denemeler ve postmodern anlayışta yapılan çağdaş biçim uygulamaları ve yorumları günümüz sanatını şekillendirmektedir. Gelişmeler ile birlikte sanat özerk ortamından toplumun her alanına ulaşmayı başarmış ve sanat eserlerinin anlaşılma, anlam, sembol, kavram sorunu üzerine yapılan tartışma ve incelemeleri de artırmıştır. Modern sanatın başlangıcından günümüz postmodern döneme değin geçen zaman boyunca sanatçıların farklı biçimlerle ve yöntemlerle üretimler yaptıklarına tanıklık etmekteyiz. Bunun sanatta bir kimliksizlik anlamına gelmediği gibi sanatçıların, sürekli yeni şeyler deneyip, aynı zamanda çağının gereği düşünce altyapısını kullanmaları onları kişiselleştirmiştir. Böylece sanatçının yarattığı sanat nesnesinin bir biçimi ya da kavramı olması için sürekli araştırdığı ve tavrını değiştirdiği sonucuna varılmaktadır. Sanatçı hem yapıtının malzemesi hem de içeriğini sınırlamadığı için yaygın disiplinler aracılığı ile bakış açısını evrimleştirmiş ve üreterek sanatın gelişimine katkı sağlamıştır.

Keywords

Biçim, İçerik, Postmodern, Yapıbozum, Heykel

WHAT IS STYLISTIC EXPRESSION IN SCULPTURE: DECONSTRUCTION IN FORM AND CONTENT

Abstract

This study will investigate the relationship between form and content in sculpture, between image and thought. In our age, art has developed new form languages and production methods while moving from classical sculpture understanding to contemporary building understanding with the diversity of ideas and forms. The main reasons for innovative steps are wars, artists keeping up with the developing technology and being influenced by new philosophical thought systems. One of the 20th century's most controversial philosophical ideas is the deconstructionist method, known for its critical discourse focused on the structure of texts. Productions in the field of art that develop under the influence of this thought, eclectic experiments and contemporary form applications and interpretations made in the postmodern understanding shape today's art. With the developments, art has succeeded in reaching all areas of society from the autonomous environment and has increased the discussions and examinations on the problem of understanding, meaning, symbol and concept of works of art. From the beginning of modern art to today's postmodern period, we witness that artists have produced works in different forms and methods. This does not mean a lack of identity in art, and the fact that artists constantly try new things and at the same time use the intellectual infrastructure required by their age has personalized them. Thus, it is concluded that the artist constantly researches and changes his/her attitude in order for the art object he/she creates to have a form or concept. Since the artist does not limit both the material and content of his work, he has contributed to the development of art by evolving and producing his point of view through common disciplines.

Keywords

Form, Content, Postmodern, Deconstruction, Sculpture

References

• Alp, K. Ö. (2013). Sanatın temsili ve postmodern sanatta temsil. Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli Dergisi ART-E, 12, 40-61.
• Bal, M. (2015). Postmodernizmin düşünce ve sanat dünyasında tanımı. Mavi Atlas, 4, 120-135.
• Bastaban, Ü. (2024). Kolektif farkındalığın geliştirilmesinde sanatın rolü. Uluslararası İletişim ve Sanat Dergisi, 5(11), 172-192.
• Bell, L. (2009). Sanatın yeni tarihi. (çev.: U. Ceren Ünlü vd.), İstanbul: NTV Yayınları.
• Bulat, M., Bulat, S. (2023). Üç boyutlu sanat. Uluslararası Gelişim Akademi Dergisi, 1(2), 11-27.
• Gombrich, E. H. (1995). Sanatın öyküsü. (çev.: Erol Erduran - Ömer Erduran), İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Fırıncı, M. (2012). Postmodern süreçte sanatın değişen anlamı. Sanat ve Tasarım Dergisi, 1(10), 25-38.
• Heikkila, M. (2021). Deconsruction and the work of art, London: Lexington Books.
• İpşiroğlu, N. A. , İpşiroğlu, M. B. (2009). Sanatta devrim. İstanbul: Hayalbaz Kitap.
• Kandinsky, V. (2009). Sanatta zihinsellik üstüne. (çev.: Tevfik Turan), İstanbul: Hayalbaz Kitap.
• Kuş, M. (2019). Postmodern sanat ve günümüz. İdil, 60, 1003-1010.
• Kırcı, N. (2005). Dekonstrüktivizm ve ortaoyunu - Karagözde ortak kavramlar. Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 20(1), 21-27.
• Lenoir, B. (1999). Sanat yapıtı. (çev.: Aykut Derman), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• O'Sullivan, S. (2001). The aesthetics of affect, thinking art beyond representation. Angelaki: Journal of Theoretical Humanities, 6(3), 125-135.
• Süzen, H. N. (2022). Çağdaş sanatta yapıbozum okumaları. Güzel Sanatlar Alanında Uluslararası Araştırmalar, (ed.: H. Arapgirlioğlu), 310-320, İzmir: Serüven Yayınevi.
• Şahinler, R. (2008). Postmodern kırılmalar. İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
• Tolun, E. F. (2021). Post modernizm aurasına bakış ve sanatsal örneklemeler. Ulakbilge, 61, 853–865.
• Turan, T. , Kavut, İ. E. (2022). An investigation of the surrealist art movement's contribution to fictional spaces and the concept of the metaverse in the context of the norm. Journal of Architectural Sciences and Applications, 7 (1), 346-363.
• Uzunoğlu, M. (2019). Yapıbozumcu çağdaş sanat pratikleri. YEDİ: Sanat, Tasarım ve Bilim Dergisi, 21, 21-31.
• Ziss, A. (2009). Estetik. (çev.: Yakup Şahan), İstanbul: Hayalbaz Kitap.