Dokuzuncu Sınıf Öğrencilerinin Çoklu Zekâ Kuramına Göre Zekâ Alanları ile Biyoloji Dersine Yönelik Akademik Başarıları ve Cinsiyetleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Murat Kurt; Ayhan Çinici; Yavuz Demir

Investigation of the Relation Between Intelligence Areas According to Multiple Intelligence Theory and Academic Success in Biology Lesson and Sex of ninth Grade Students.

Yıl 2011, Cilt: 2 Sayı: 1, 51 - 68, 01.06.2011

Öz

The aim of this study is to identify the relationship between grade 9 Students’ intelligence domains in the Multiple Intelligence Theory (MIT) and biology achievement and determine the relationship between the intelligence domains and gender. Investigation is a definitive field research in which scanning model was used. Study universe was accepted also as sample and 80 students from three different ninth grade classes (9/A, 9/C, and 9/E) formed the sample. The Multiple Intelligence Evaluation Scale (MIES) and biology first and second exams points’ means used for data collection. Calculation of means, standard deviations, t; test and Pearson correlation analysis were used to analyze the data. According to the results of the study, the highest mean score of the students in intelligence domains is logical/mathematical intelligence, the lowest mean scores is linguistic intelligence. But these differences in mean scores were not found statistically significant (p>0.05). On the other hand, there were not found statistically significant differences between gender and intelligence domains in 9/A and 9/E classes (p>0.05). However there was found statistically significant differences between gender and interpersonal/social intelligence domain in favor of females in 9/C class (p

Anahtar Kelimeler

Multiple Intelligence Theory, intelligence domains, biology education, 9th graders

Kaynakça

Akamca G., Ö. ve Hamurcu H. (2005). Çoklu Zekâ Kuramı tabanlı öğretimin öğrencilerin fen başarısı, tutumları ve hatırda tutma üzerindeki etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 28: 178–187.
Armstrong, T. (1994). Multiple intelligences in the classroom. ASCD publishing. Alexandria- Virginia, USA.
Azar, A, Presley A.İ., & Balkaya Ö. (2006). Çoklu Zekâ Kuramına dayalı öğretimin öğrencilerin başarı, tutum, hatırlama ve bilişsel süreç becerilerine etkisi. HacettepeÜniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H.U. Journal of Education), (30), 45–54.
Çepni, S. (2005). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. Geliştirilmiş ikinci baskı, KTÜ Fatih Eğitim Fakültesi Yayınları, Trabzon
Chan, D. W. (2001). Assessing giftedness of Chinese secondary students in Hong Kong: A multiple intelligences perspective. High Ability Studies 12(2), 215–234.
Gardner, H (1983). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. New York: Basic Books.
Gardner, H. & Hatch, T. (1989). Multiple intelligences go to school: Educational implications of the Theory of Multiple Intelligences. Educational Researcher,18(8), 4–10.
Gardner, H. (2000). Using multiple intelligences to improve negotiation theory and practice. Negotiation Journal, October, 321–324.
Gündeşli, F. (2006). Çoklu Zekâ Kuramı ve ilköğretim kurumlarının yönetim yapısına potansiyel etkileri. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi anabilim Dalı, Yüksek Lisans Projesi, Kahramanmaraş.
Güneş, G. ve Gökçek, T. (2010). Lisansüstü öğrencilerin çoklu zekâ türleri üzerine özel durum çalışması. İlköğretim Online, 9(2), 459–473, [Online]: http://ilkogretim- online.org.tr.
Gürçay, D. ve Eryılmaz, A. (2005). Çoklu zekâ alanlarına dayalı öğretimin öğrencilerin fizik başarısına etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H.U. Journal of Education), (29), 103–109.
Hoşgörür, V. ve Katrancı, M. (2007). Sınıf ve beden eğitimi ve spor öğretmenliği öğrencilerinin baskın zekâ alanları (Kırıkkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi örneği). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 33–42.
Kabataş, E. (2006). 10. sınıf öğrencilerinin zekâ alanları ile fizik, kimya, biyoloji ve matematik başarıları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı, Erzurum.
Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2001). Çoklu Zekâ Kuramı tabanlı fen öğretiminin öğrenci başarısına ve tutumuna etkisi. IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi 2000, Milli Eğitim Basımevi, 169–174. Ankara.
Kaur, G., & Chhikara, S. (2008). Assessment of multiple intelligence among young adolescents (12-14 Years), J. Hum. Ecol., 23(1), 7-11.
Kelly, D., & Tangley, B. (2003). Learners’ responses to multiple intelligence differentiated instructional material in an ITS. Artificial intelligence in education H.U. Hoppe et al. http://www.cs.usyd.edu.au/~aied/vol2/vol2_ Kelly.pdf]. IOS Pres., 446–448 [Online erişim:
Korkmaz, Ö., Yeşil, R. ve Aydın, D. (2009). Öğretmen adaylarının çoklu zekâ algıları. Selçuk Üniversites,i Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 221 -239.
Moran, S., Kornhaber, M., & Gardner, H. (2006). Orchestrating multiple intelligences. Educational Leadership, 64(1), 22-27.
Nacakçı, Z. (2009). İlköğretim müzik dersinde çoklu zekâ kuramı dayanaklı ders işleme modelinin öğrencilerin müziksel öğrenme düzeylerine etkisi. İlköğretim Online, 8(2), 605–623. [Online]: http://ilkogretim online.org. tr.
Oral, B. (2001). Branşlarına göre üniversite öğrencilerinin zekâ alanlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 26, 19–31.
Öztürkmen, B. (2006). Ortaöğretim öğrencilerinin Çoklu Zekâ Kuramına göre zekâ alanlarıyla öğrenme stratejileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Gaziantep.
Sarıcaoğlu, A. ve Arıkan, A. (2009). Zekâ türleri, öğrencilerin yabancı dil başarıları ve seçilmiş değişkenler üzerine bir çalışma. Eğitimde Kuram ve Uygulama (Journal of Theory and Practice in Education), 5(2): 110–122.
Selçuk, Z. (2004).Çoklu zekâ uygulamaları. Nobel Yayın Dağıtım, 4.Baskı. Ankara
Susar, (Kırmızı), F. (2006). İlköğretim 4. sınıf öğrencilerinde Çoklu Zekâ Kuramına dayalı işbirlikli öğrenme yönteminin erişi, tutumlar, öğrenme stratejileri ve çoklu zekâ Alanları üzerindeki etkileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı, İzmir.
Şalap, N. (2007). Çoklu Zekâ Kuramına dayalı etkinliklerin öğrenci başarısına etkisi: Hücre bölünmeleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, OFMAE Anabilim Dalı, Ankara.
Talu, N. (1999). Çoklu Zekâ Kuramı ve eğitime yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 164 – 172.
Uysal, E. ve Eryılmaz, A. (2006). Yedinci ve onuncu sınıf öğrencilerinin kendini değerlendirmesiyle bulunan çoklu zekâ boyutları üzerine bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H.U. Journal of Education), (30), 230–239.
Ülgen, G. (1995). Eğitim psikolojisi. Ankara: Bilim Yayınları.
Yavuz, K. (2005). Öğrenen ve gelişen eğitimciler için Çoklu Zekâ Teorisi uygulamaları. Ankara: Ceceli Okulları Yayınları.
Yıldırım, İ. (2005). Bireyi tanıma teknikleri (Ed: Gürhan Can), Psikolojik danışma ve
rehberlik. 2. Baskı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Yıldırım, K. ve Tarım, K. (2008). Çoklu zekâ kuramı destekli kubaşık öğrenme yönteminin
ilköğretim beşinci sınıf matematik dersinde akademik başarı ve hatırda tutma düzeyine
etkisi. İlköğretim Online, 7(1), 174–187. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr.