Bu çalışma, Türkiye’de Erken Cumhuriyet Dönemi’nde (1923–1950) benimsenen ulusal demiryolculuk idealinin hayata geçirilmesinde demiryolu okulları ve atölyelerinin rolünü incelemektedir. Ulusal demiryolculuk, bu dönemde demiryolları üzerinden yürütülen ulusallaşma, modernleşme ve kurumsallaşma süreçlerini içeren; sosyal ve mekânsal düzlemlerde eşzamanlı olarak şekillenen bir cumhuriyet ideali inşa etme sürecidir. Çalışma, 1925’te bir meslek dergisi olarak yayımlanmaya başlayan Demiryolları Mecmuası aracılığıyla bu süreci irdelemektedir. Dergi, ulusal demiryolculuk idealinin söylemsel düzeyde kurulduğu ve kurumsal temsillerinin üretildiği birincil kaynak olarak değerlendirilmektedir. Ulusal demiryolculuk kavramı çalışmada ilişkili iki düzlemde ele alınmaktadır: biri, ulusal kalkınma ideali doğrultusunda demiryollarına atfedilen rol; diğeri ise “demiryolcular” olarak anılan çalışan topluluğun ortak sosyo-mekansal pratikleri etrafında şekillenen mesleki kimlik ve aidiyet yapılarıdır. Demiryolu okulları ve atölyeleri yalnızca kalkınmayı destekleyen kurumlar değil, aynı zamanda bir meslek kimliği ile kolektif yaşam kültürünün inşa edildiği sosyo-mekânsal kurgular olarak değerlendirilmektedir. Bu çerçeve, çalışanlar arasında gelişen ortak deneyimi tarihsel olarak inceleyecek yeni araştırmalara anlamlı bir zemin sunmaktadır.
ulusal demiryolculuk mesleki kimlik Demiryolları Mecmuası sosyo-mekansal inşa Erken Cumhuriyet Dönemi demiryolu okulları demiryolu atölyeleri
This study examines the role of railroad schools and workshops in shaping the ideal of national railroading in Early Republican Türkiye (1923–1950). National railroading is approached as a nation-building project advanced through railroads, encompassing modernization, nationalization, and institutionalization across social and spatial dimensions. The study analyzes this process through Demiryolları Mecmuası (Railroads Journal), a professional periodical launched in 1925 by the State Railways, treated here as a key primary source that shaped the discourse and institutional identity of national railroading. The concept is explored on two interrelated levels: the role assigned to railroads within the national development ideal, and the professional identity and sense of belonging formed among railroad workers (“railroaders”) through shared socio-spatial practices. Railroad schools and workshops are seen not only as instruments of development but also as socio-spatial settings where a collective professional identity and shared living culture emerged—laying the groundwork for future historical research.
national railroading ideal professional identity Railroads Journal socio-spatial construction Early Republican Period railroad schools railroad workshops
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Environmental Geography, Cultural Geography, Historical Geography, History of Architecture |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | November 30, 2025 |
| Submission Date | May 31, 2025 |
| Acceptance Date | September 1, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: 42 |

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.