Review
BibTex RIS Cite
Year 2007, , 151 - 158, 10.01.2007
https://doi.org/10.14783/maruoneri.684941

Abstract

References

  • [1] Bilginoğlu, M.A. (1993). Çevre Sorunları ve Çözüm Yolları. Erciyes Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 10, 55-67.
  • [2] Karpuzcu, M. (1996). Çevre Kirlenmesi ve Kontrolü. İstanbul: Kubbealtı Neşriyat.
  • [3] Naktiyok, A. (1996). Doğal Çevre Sorunları ve İşletmeler. Standart, 43(413), 71-73.
  • [4] Dinçer, Ö. (1998). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Beta Basım ve Yayım.
  • [5] Hofstede, G. (1994). Uncommon Sense About Organizations. London: Sage Publications.
  • [6] Oktav, M. & Alpugan, O., (1995). İşletme Ekonomisi ve Yönetimi. İstanbul: Beta Basım Yayım.
  • [7] Kabaoğlu, İ. (1998). Çevre Hakkı. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • [8] Shrivastava, P. (1995). Industrial/ Environmenlal Crises and Corporate Social Responsibility. Journal of Socio- Economics, 24(1), 208-219.
  • [9] Bernays, E. (1988). Social Responsibility of Business. R.E. Hiebert Edition. New York: Presicison Public Relations.
  • [10] Sabuncuoğlu, Z. & Tokol, T. (2001). İşletme. Bursa: Ezgi Yayınları.
  • [11] Lantos, G.P. (2001). The Boundaries of Strategic Corporate Social Responsibility. Cournal of Consumer Marketing, 18(7), 593-602.
  • [12] Koontz, H. & Fulmer, R. (1981). Business. New York: Richard D. Irwin Inc.
  • [13] Labatt, S. (1997). Corporate Response To Environmental Issues: Packaging. Growth&Change, 28(10), 65-79.
  • [14] Fanner, R.N. & Hogue, W.D. (1985). Corporate Social Responsibility. Toronto: D.C. Heath and Company.
  • [15] Hicks, H. & Gullett, C. (1981). Management. New York: McGraw- Hill Boolc Company.
  • [16] Tosun, K. (1992). İşletme Yönetimi. Ankara: Savaş Yayınları.
  • [17] Schermerhorn, J.R., (1994). Introducing Management. Orlando: The Dryden Press.
  • [18] Wilkinson, D. (2001). Environment and Law. Florence: Routledge.
  • [19] Atay, E.E.; Odabaşı, H. & Gökcatı, H.T. (2003). İdarenin Sorumluluğu ve Tazminat Davaları. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • [20] Armağan, T. (1997). İdarenin Sorumluluğu ve Tam Yargı Davaları. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • [21] Deschenaux, H. & Tercier, P. (1983). Sorumluluk Hukuku. (Çev.: Özdemir, S.). Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
  • [22] (1999). Esas No: 1997/4721. Karar No: 1998/4740. Danıştay Dergisi, 99, 244-247.
  • [23] Kantar, H.E. (1984). Çevre Hukukunda Sorumluluk Kavramı. İstanbul Barosu Dergisi, 58, 14-19.
  • [24] Turgut, N.(1995). Kirleten Öder İlkesi ve Çevre Hukuku. A.Ü Hukuk Fakültesi Dergisi, 44(1-4), 622-639.
  • [25] Keleş, R. & Ertan, B. (2002). Çevre Hukukuna Giriş. Ankara: İmge Kitabevi.
  • [26] Yüksel, E. (1973). Danıştay’da Açılacak Tazminat Davaları. İkinci Kitap. Ankara: Esas. Balkanoğlu Matbaası.
  • [27] Onar, S.S. (1966). İdare Hukukunun Umumi Esasları. C.III. 3.Baskı. İstanbul: Maarif Matbaası.
  • [28] Tandoğan, H. (1987). Medeni Hukuk Açısından Çevre Kanunu. Çevre Kanununun Uygulanması. Ankara: TÇVS Yayını.
  • [29] Azrak, A.Ü. (1987). Kentleşmenin Getirdiği Çevre Sorunları. Kentleşmenin Getirdiği Çevre Sorunları Sempozyumu (İdare Hukuku Açısından). Ankara: Danıştay Yayını.
  • [30] Akıllıoğlu, T. (1987). İdare Hukuku Açısından Çevre Kanunu. Çevre Kanununun Uygulanması. Ankara: TÇSV.

SOSYAL VE HUKUKİ BOYUTU İLE İŞLETMELERİN ÇEVREYE KARŞI SORUMLULUĞU

Year 2007, , 151 - 158, 10.01.2007
https://doi.org/10.14783/maruoneri.684941

Abstract

Günümüz işletmeleri oldukça geniş ve karmaşık bir çevrede faaliyet göstermektedirler. İşletmeler başarılı olmak ve sürekliliklerini sağlamak için, çevreye ve topluma minimum zarar, maksimum faydayı sağlamak zorunda olduklarının bilincindedirler. İşletmeler bir yandan kendi amaçlarını gerçekleştirmeye çalışırken, diğer taraftan toplumun talep ve beklentilerine de cevap vermek zorundadırlar.
Özellikle son zamanlardaki gelişmeler ve çevreye karşı duyarsızlıklar, kurumsal aktivitelerin sosyal etkilerinin tekrar gözden geçirilmesi gerekliliğini ortaya çıkarmıştır.
İşletmelerin toplumun beklentilerine sosyal sorumluluklarının bir gereği olarak cevap vermemesi, hukuki önlemlerin zorunluluğunu ortaya koymuştur. Artan yasallaşma çabaları, işletmelerin, toplumun beklenti ve duyarlılığının farkına varmasını sağlamıştır.
Bu çalışmada genel olarak, işletmelerin çevreye karşı sorumlulukları, öncelikle sosyal boyutuyla, daha sonra da hukuki boyutuyla ele alınmıştır.

References

  • [1] Bilginoğlu, M.A. (1993). Çevre Sorunları ve Çözüm Yolları. Erciyes Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 10, 55-67.
  • [2] Karpuzcu, M. (1996). Çevre Kirlenmesi ve Kontrolü. İstanbul: Kubbealtı Neşriyat.
  • [3] Naktiyok, A. (1996). Doğal Çevre Sorunları ve İşletmeler. Standart, 43(413), 71-73.
  • [4] Dinçer, Ö. (1998). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Beta Basım ve Yayım.
  • [5] Hofstede, G. (1994). Uncommon Sense About Organizations. London: Sage Publications.
  • [6] Oktav, M. & Alpugan, O., (1995). İşletme Ekonomisi ve Yönetimi. İstanbul: Beta Basım Yayım.
  • [7] Kabaoğlu, İ. (1998). Çevre Hakkı. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • [8] Shrivastava, P. (1995). Industrial/ Environmenlal Crises and Corporate Social Responsibility. Journal of Socio- Economics, 24(1), 208-219.
  • [9] Bernays, E. (1988). Social Responsibility of Business. R.E. Hiebert Edition. New York: Presicison Public Relations.
  • [10] Sabuncuoğlu, Z. & Tokol, T. (2001). İşletme. Bursa: Ezgi Yayınları.
  • [11] Lantos, G.P. (2001). The Boundaries of Strategic Corporate Social Responsibility. Cournal of Consumer Marketing, 18(7), 593-602.
  • [12] Koontz, H. & Fulmer, R. (1981). Business. New York: Richard D. Irwin Inc.
  • [13] Labatt, S. (1997). Corporate Response To Environmental Issues: Packaging. Growth&Change, 28(10), 65-79.
  • [14] Fanner, R.N. & Hogue, W.D. (1985). Corporate Social Responsibility. Toronto: D.C. Heath and Company.
  • [15] Hicks, H. & Gullett, C. (1981). Management. New York: McGraw- Hill Boolc Company.
  • [16] Tosun, K. (1992). İşletme Yönetimi. Ankara: Savaş Yayınları.
  • [17] Schermerhorn, J.R., (1994). Introducing Management. Orlando: The Dryden Press.
  • [18] Wilkinson, D. (2001). Environment and Law. Florence: Routledge.
  • [19] Atay, E.E.; Odabaşı, H. & Gökcatı, H.T. (2003). İdarenin Sorumluluğu ve Tazminat Davaları. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • [20] Armağan, T. (1997). İdarenin Sorumluluğu ve Tam Yargı Davaları. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • [21] Deschenaux, H. & Tercier, P. (1983). Sorumluluk Hukuku. (Çev.: Özdemir, S.). Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
  • [22] (1999). Esas No: 1997/4721. Karar No: 1998/4740. Danıştay Dergisi, 99, 244-247.
  • [23] Kantar, H.E. (1984). Çevre Hukukunda Sorumluluk Kavramı. İstanbul Barosu Dergisi, 58, 14-19.
  • [24] Turgut, N.(1995). Kirleten Öder İlkesi ve Çevre Hukuku. A.Ü Hukuk Fakültesi Dergisi, 44(1-4), 622-639.
  • [25] Keleş, R. & Ertan, B. (2002). Çevre Hukukuna Giriş. Ankara: İmge Kitabevi.
  • [26] Yüksel, E. (1973). Danıştay’da Açılacak Tazminat Davaları. İkinci Kitap. Ankara: Esas. Balkanoğlu Matbaası.
  • [27] Onar, S.S. (1966). İdare Hukukunun Umumi Esasları. C.III. 3.Baskı. İstanbul: Maarif Matbaası.
  • [28] Tandoğan, H. (1987). Medeni Hukuk Açısından Çevre Kanunu. Çevre Kanununun Uygulanması. Ankara: TÇVS Yayını.
  • [29] Azrak, A.Ü. (1987). Kentleşmenin Getirdiği Çevre Sorunları. Kentleşmenin Getirdiği Çevre Sorunları Sempozyumu (İdare Hukuku Açısından). Ankara: Danıştay Yayını.
  • [30] Akıllıoğlu, T. (1987). İdare Hukuku Açısından Çevre Kanunu. Çevre Kanununun Uygulanması. Ankara: TÇSV.
There are 30 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Eski Sayılar
Authors

Nihat Gültekin This is me

Abdullah Çelik

Şuayıp Aykanat This is me

Publication Date January 10, 2007
Published in Issue Year 2007

Cite

APA Gültekin, N., Çelik, A., & Aykanat, Ş. (2007). SOSYAL VE HUKUKİ BOYUTU İLE İŞLETMELERİN ÇEVREYE KARŞI SORUMLULUĞU. Öneri Dergisi, 7(27), 151-158. https://doi.org/10.14783/maruoneri.684941

15795

Bu web sitesi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.

Öneri Dergisi

Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

Göztepe Kampüsü Enstitüler Binası Kat:5 34722  Kadıköy/İstanbul

e-ISSN: 2147-5377