DUYGU DÜZENLEME EĞİTİMİNİN MESLEKİ DUYGUSAL İLETİŞİM BECERİLERİNE YANSIMASI: ÇOCUK GELİŞİMCİLER ÜZERİNE BİR İNCELEME

Year 2025, Volume: 20 Issue: 63, 77 - 98, 27.01.2025

Elifcan Cesur

https://doi.org/10.14783/maruoneri.1452931

Abstract

Bu çalışmada çocuk gelişimcilerin lisans eğitimleri sürecinde duygu düzenleme eğitimi alıp almama durumlarına göre mesleki duygusal iletişim becerilerini incelemek hedeflenmiştir. Tarama modeli niteliğindeki tanımlayıcı desende yürütülen çalışmanın örneklem grubu amaçlı ve kartopu örnekleme yöntemi ile belirlenmiştir. 158 kişiden oluşan çalışma grubunun 78’i mezun olmadan önce duygu düzenleme eğitimini bir dönem boyunca lisans dersi olarak alırken 80’i bu eğitimi almadan mezun olmuştur. Veri toplama araçları olarak Katılımcı Bilgi Formu ve Duygusal İletişim Ölçeği kullanılmıştır. Analizler yapılırken gruplar arası karşılaştırmalarda Bağımsız Gruplar T-Testi ve Çift Yönlü Varyans Analizi istatistik yöntemleri kullanılmıştır. Analizler sonucunda duygu düzenleme eğitimlerinin çocuk gelişimcilerin mesleki duygusal iletişim becerilerinin tüm alt boyutlarında anlamlı farklılığa neden olduğu belirlenmiştir. Ayrıca araştırma sonuçları çocuk gelişimcilerin yaş, cinsiyet ve çalışma alanı özelliklerinin mesleki duygusal iletişim becerilerini etkilediğini de göstermektedir.

Keywords

Duygu düzenleme becerileri, Çocuk gelişimciler, Sağlık profesyonelleri, Mesleki duygusal iletişim becerileri

REFLECTION OF EMOTION REGULATION TRAINING ON PROFESSIONAL EMOTIONAL COMMUNICATION SKILLS: A STUDY ON CHILD DEVELOPMENT SPECIALISTS

Abstract

In this study, it was aimed to examine the professional emotional communication skills of child development specialists according to whether they received emotion regulation training during their undergraduate education. The sample group of the study, which was carried out in a descriptive design as a screening model, was determined by purposive and snowball sampling method. 78 of the study group consisting of 158 people took emotion regulation training as an undergraduate course for one semester before graduation, while 80 graduated without this training. Participant Information Form and Emotional Communication Scale were used as data collection tools. Independent Groups T-Test and Two-Way Analysis of Variance statistical methods were used for comparisons between groups. As a result of the analyses, it was determined that emotion regulation trainings caused a significant difference in all sub-dimensions of child development specialists' professional emotional communication skills. In addition, the results of the research also show that age, gender and field of study characteristics of child development specialists affect their professional emotional communication skills.

Keywords

Emotion regulation skills, Professional emotional communication skills, Child development specialist, Health professionals

References

• Arora, N.K. (2003). Interacting with cancer patients: The Significance of Physicians’ communication behavior. Social Science & Medicine, 57(3), 791-806. https://doi.org/10.1016/S0277-9536(02)00449-5
• Aydem Çiftçioğlu, B., & Ordun, G. (2010). Hastaların hekimlerin kendileri ile kurdukları iletişiminden memnuniyet düzeylerinin ölçümüne yönelik bir araştırma. Öneri Dergisi, 9(34), 109-118.
• Berking, M., & Whitney, B. (2018). Duygulanım düzenleme eğitimi: Uygulamacı el kitabı (Çev. Ed. S. Vatan). Nobel.
• Berking, M., & Wupperman, P. (2012). Emotion regulation and mental health: recent findings, current challenges, and future directions. Current Opinion in Psychiatry, 25(2), 128-134. https://doi.org/10.1097/YCO.0b013e3283503669
• Bulut, A., Kasap, R. İ., & Sengül, H. (2023). Psychometric properties of the Turkish version of the emotional communicatıon scale for healthcare professionals. Social Science Development Journal, 8(39), 98-113. https://doi.org/10.31567/ssd.988
• Cesur, E., & Akyol, A. K. (2018). Aile ve sosyal politikalar bakanlığında çocuk gelişimci olmak. Toplum ve Sosyal Hizmet, 29(2), 245-269.
• Cohen, R.J., & Swerdlik, M.E. (2018). Psikolojik test ve değerlendirme: Testlere ve ölçmeye giriş (Çev. E. Tavşancıl). Nobel.
• ÇUÇEP (2016). Çocuk gelişimi ulusal çekirdek eğitim programı. http://www.yok.gov.tr/documents/10279/38058561/cocuk_gelisimi_cekirdek_egitim_programi.pdf Sayfasından erişildi.
• Demir, V., & Gündoğan, N. (2018). Bilinçli farkındalık temelli bilişsel terapi programının üniversite öğrencilerinin duygu düzenleme güçlüklerini azaltmadaki etkisi. Ege Eğitim Dergisi. 19(1), 46 – 66. https://doi.org/10.12984/egeefd.332844
• Durmuş, S. Ç., Gülnar, E., & Özveren, H. (2023). Hemşirelerin iletişim becerileri ve danışmanlık becerilerinin durumu. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 12(4), 1836-1845.
• Epstein, R. M., & Street, R. L. (2011). Shared mind: communication, decision making, and autonomy in serious illness. The Annals of Family Medicine, 9(5), 454-461. https://doi.org/10.1370/afm.1301
• Evans, D. R., Hearn M. T., Uhlemann M. R. & Ivey A. E. (2008). Essential interviewing: A programmed approach to effective communication. Thomson Brook/Cole.
• Feldman, S.D.; Brundage, M.D. & Tishelman, C. (2005). A conceptual framework for health-professional – patient communication: An application to the cancer context. Psycho-Oncology, 14(10), 801-809. https://doi.org/10.1002/pon.950
• Field, A. (2013). Discovering statistics using IBM SPSS statistics. Sage.
• Görmüş, A. Ş., Aydın, S., & Ergin, G. (2013). İşletme bölümü öğrencilerinin iletişim becerilerinin cinsiyet rolleri bağlamında incelenmesi. Sosyal Bilimler Dergisi, (1):109-128. https://dx.doi.org/10.5578/JSS.6357
• Gravgaard, P.K.; Eide, H. & Finset, A. (2003). Interaction Anaysis of Physician-Patient Communication: The ınfluence of trait anxiety on communicationa and outcomes. Patient Education And Counselling, 49(2), 149-153. https://doi.org/10.1016/S0738-3991(02)00074-5
• Greenberg, L.S. (2018). Duygu odaklı terapi: Danışanlara duygu koçluğu yapmak (Çev. Ed. S.Balcı Çelik). Nobel.
• Gül, İ., Kundakcı, Y.E., Babacan, Ş., & Saraçlı, S. (2022). İletişim becerilerinin uyum analizi ile incelenmesi: Sağlık bilimleri fakültesi örneği. Sağlık Bilimlerinde Değer, 12(2), 230-238. https://dx.doi.org/10.33631/sabd.1112854
• Gülgez, Ö., & Gündüz, B. (2015). Diyalektik davranış terapisi temelli duygu düzenleme programının üniversite öğrencilerinin duygu düzenleme güçlüklerini azaltmadaki etkisi. Çukurova University Faculty of Education Journal, 44(2) 191-208. https://doi.org/10.14812/cufej.2015.010
• Hernández-Jorge, C. M., Rodríguez-Hernández, A. F., Kostiv, O., Rivero, F., & Domínguez-Medina, R. (2022). Psychometric properties of an emotional communication questionnaire for education and healthcare professionals. Education Sciences, 12(7), 484. https://doi.org/10.3390/educsci12070484
• Hojat, M., Louis, D. Z., Maio, V., & Gonnella, J. S. (2013). Empathy and health care quality. American Journal of Medical Quality, 28(1), 6-7. https://doi.org/10.1177/1062860612464731
• Huppert, F. A., & Johnson, D. M. (2010). A controlled trial of mindfulness training in schools: The importance of practice for an impact on well-being. The Journal of Positive Psychology, 5(4), 264-274. https://doi.org/10.1080/17439761003794148
• Joosten, E.A., DeFuentes-Merillas, L., De Weert, G. H., Sensky, T., Van Der Staak, C.P.F., & de Jong, C. A. (2008). Systematic review of the effects of shared decision-making on patient satisfaction, treatment adherence and health status. Psychotherapy and Psychosomatics, 77(4), 219-226. https://doi.org/10.1159/000126073
• Kahriman, I., Nural, N., Arslan, U., Topbas, M., Can, G., & Kasim, S. (2016). The effect of empathy training on the empathic skills of nurses. Iranian Red Crescent Medical Journal, 18(6). e24847. https://doi.org/10.5812%2Fircmj.24847
• Karaaslan, T. (2016). Gelişimin değerlendirilmesi, izlenmesi ve desteklenmesinde klinik ve iletişim beceri eğitimi neden gereklidir?. İnönü Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 4(2), 17-31.
• Korkut Owen, F., & Bugay, A. (2014). İletişim becerileri ölçeği'nin gelişirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2).51-64.
• Korkut, F. (2005). Yetişkinlere yönelik iletişim becerileri eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Dergisi, 28: 143-149. Levine, P., & Frederick, A. (2020). Kaplanı uyandırmak: Travmayı iyileştirmek (Çev. Z. Yalçınkaya). İstanbul: Butik.
• Levinson, W., Gorawara-Bhat, R., & Lamb, J. (2000). A study of patient clues and physician responses in primary care and surgical settings. JAMA, 284(8), 1021-1027. https://doi.org/10.1001/jama.284.8.1021
• Morrison, J. (2019). İlk görüşme (Çev Ed. S.Uluç, İ.V. Gülüm, E. Ataman). Nobel.
• Moudatsou, M., Stavropoulou, A., Philalithis, A., & Koukouli, S. (2020). The role of empathy in health and social care professionals. Healthcare 8(1), 26-35. https://doi.org/10.3390/healthcare8010026
• Ramsey, C. (2023, October 25). Emotional regulation: everything you need to know to ımprove your relationships. Council For Relationships. https://councilforrelationships.org/emotional-regulation-everything-you-need-to-know-to-improve-your-relationships/
• Sarıcaoğlu, A.Ö., & Raşit, A. (2021). Kişilerarası duygu düzenleme yaklaşımına dayalı geliştirilen grup psikoeğitim programının üniversite öğrencilerinin kişilerarası duygu düzenleme becerilerine etkisi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 214-230. https://doi.org/10.21666/muefd.789210
• Shah, M.B.; Bentley, J.P. & McCaffery, D.J. (2006). Evaluations of care by adults following a denial of an advertisement-related prescription drug request:The role of expectations, symptom severity, and physician communication style. Social Science & Medicine, 62(4), 888-899. https://doi.org/10.1016/j.socscimed.2005.06.053
• Shield, G.C.; Epstein, M.R.; Frank, P.; Fiscella, K.; Duberstein, P.; McDaniel, H.S. & Meldrum, S. (2004). Emotional Language in Primary Care Encounters: Reliability and Validity of an Emotional Word Count Coding System. Patient Education And Counselling, 57(2), 232-238. https://doi.org/10.1016/j.pec.2004.06.005
• Southam Gerow, M.A. (2014). Çocuklarda ve ergenlerde duygusal düzenleme: Uygulayıcının rehberi (Çev Ed. M. Şahin). Nobel.
• Steffel, L. M. (2014). A pilot study of two brief forms of DBT skills training for emotion dysregulation in undergraduates. Rutgers The State University of New Jersey, Graduate School of Applied and Professional Psychology. Retrieved from https://www.proquest.com/docview/1643246557?pq-origsite=gscholar&fromopenview=true
• Şahin, Z. A., & Özdemir, F. K. (2015). Hemşirelerin iletişim ve empati beceri düzeylerinin belirlenmesi. Jaren, 1(1), 1-7. https://doi.org/10.5222/jaren.2015.001
• Tabachnik, B., & Fidel, L.S. (2013). Using multivariate statistics. Pearson
• Taştepe, T., & Akyol, A. K. (2014). Hastanelerde görev yapan çocuk gelişimcilerin çalışma ortamları ile mesleklerine ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 3(1), 29-54.
• Tiryaki Şen, H., Taşkın Yılmaz, F. & Pekşen Ünüvar, Ö. (2013). Hizmet içi eğitim hemşirelerinin iletişim beceri düzeyleri. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 4(1), 13-20. https://doi.org/10.5505/phd.2013.70188
• Tiwary, A., Rimal, A., Paudyal, B., Sigdel, K.R., & Basnyat, B. (2019). Poor communication by health care professionals may lead to life-threatening complications: examples from two case reports. Wellcome Open Research, 4(7), 1-18. https://doi.org/10.12688%2Fwellcomeopenres.15042
• Tokayama, T.; Yamazaki, Y. & Katsumata, N. (2001). Relationship between outpatients’ perception of physicians communication style and patient anxiety levels in Japanese oncology settings. Social Science Medicine, 53(10), 1335-1350. https://doi.org/10.1016/S0277-9536(00)00413-5
• Tuckman, A. (2019, June 25). Good communication is actually good emotion regulation. Psychology Today. https://www.psychologytoday.com/us/blog/sex-matters/201906/good-communication-is-actually-good-emotion-regulation
• Vatan, S. (2020). Duygu düzenleme eğitiminin duygu düzenleme becerileri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 21(4), 396-402. https://doi.org/10.5455/apd.68943
• Willems, S; Maesschalck, De.S.; Deveugele, M. & Derese, M. (2004). Socio-economic status of the patient and doctor-patient communication: Does it makes difference? Patient Education and Counselling, 56(2), 139-146. https://doi.org/10.1016/j.pec.2004.02.011
• Yavuz, E. C., & Kahraman, Ö. G. (2022). Özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde çocuk gelişimci olmak. Toplum ve Sosyal Hizmet, 33(3), 811-840. https://doi.org/10.33417/tsh.979999
• Zolnierek, K.B., & Dimatteo, M.R. (2009). Physician communication and patient adherence to treatment: A meta-analysis. Med Care, 47, 826–834. https://doi.org/10.1097%2fmlr.0b013e31819a5acc