Medyum-Sonrası Durum ve Türkiye’de Güzel Sanatlar Eğitimi

Yıl 2020, Sayı: 11, 1 - 8, 08.12.2020

Kerem Ozan Bayraktar

Öz

Modern Sanatla birlikte gelişimini tamamlayan “medyum” kavramı bugün Türkiye’deki devlet üniversitelerinin güzel sanat eğitiminde hala varlığını sürdürmektedir. Modern Sanatın gelişmesinde önemli bir rol oynayan bu kavram, 20. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren sanatsal üretimi açıklamakta yetersiz kalmış ve Medyum-Sonrası Durum denilen döneme girilmiştir.
1970 ve sonrasında medyum hiyerarşisinden kurtulan sanat, malzeme değil söylem tabanlı, her türden teknik ve malzemeyi içeren, bağlamsal ve performatif bir hal almıştır.
Günümüzde de baskın bir üretim formu ya da malzeme olmamasına karşın, Türkiye’deki sanat okullarının müfredat sistemleri geleneksel medyum kategorilerine göre eğitimlerini sürdürmeye devam etmektedir. Bu bağlamda 1970’lerde yaşanan medyum krizi günümüz sanat eğitiminde hala devam etmektedir.
Bu krizden çıkmanın yollarından birisi söz konusu krize verilen sanatsal ve kuramsal yanıtları eğitim modellerine adapte etmektir.
Bu metin medyuma özgüllük fikri hakkında genel bir tarihsel fikir vererek Medyum-Sonrası duruma ve bu durumun sanat eğitimiyle ilişkisini irdeler.

Anahtar Kelimeler

sanat eğitimi, medyuma özgülük, medyum-sonrası durum, malzeme, çağdaş sanat

Kaynakça

• Aliçavuşoğlu, E. (2009). Bauhaus Geleneği ve Günümüz Sanatına Yansımaları. A. Artun (Ed.), Bauhaus: Moderleşmenin Tasarımı içinde. İletişim.
• Buskirk, M. (2005). The Contingent Object of Contemporary Art. MIT Press. Carroll, N. (1985). The specificity of media in the arts. Journal of Aesthetic Education, 19 (4), 5 20.
• Castle, E. B. (1969). Ancient Education and Today. Penguin Books.
• Eviner İ. (2014). Ortak Eylem Aygıtı: Bir Etüt. IKSV.
• Fried, C. (1967). Sanat ve Nesnelik. C. Harrison & Paul Wood (Ed.), Sanat ve Kuram: 1900-2000, Değişen Fikirler Antolojisi (s. 881-890) içinde. Küre.
• Greenberg, C. (1940). Daha yeni bir Laokoon’a Doğru. C. Harrison & Paul Wood (Ed.), Sanat ve Kuram: 1900-2000, Değişen Fikirler Antolojisi (s. 601-606) içinde. Küre.
• Greenberg, C. (1986). Post Painterly Abstraction. J. O’Brian (Ed.), The Collected Essays and Criticism, Volume 4: Modernism with a Vengeance içinde, 1957-1969. University of Chicago Press.
• Guattari, F. (1990). Towards a Post-media Era. C. Apprich ve diğerleri (Ed.) Provocative alloys: A Post-Media Anthology (s. 26-27) içinde. PML Books.
• İnal, İ. (2013). DAGS (Disiplinlerarası Genç Sanatçılar Derneği). URL: http://disiplinlerarasigencsanatcilardernegi.blogspot.com/ Erişim: 12.11.2020
• Kittler, F. A. (1999). Gramophone, Film, Typewriter. Stanford University Press.
• Kosuth, J. (1969). Daha yeni bir Laokoon’a Doğru. C. Harrison & Paul Wood (Ed.), Sanat ve Kuram: 1900-2000, Değişen Fikirler Antolojisi (s. 898-907) içinde. Küre.
• Krauss, R. E. (2011). Under Blue Cup. MIT Press
• Krauss, R. E. (2000). “A Voyage on the North Sea”: Art in the Age of the Post-medium Condition. Thames & Hudson.
• Lessing, G. E. (1984). Laocoön: An Essay on the Limits of Painting and Poetry. 1766. Johns Hopkins UP.
• Manovich, L. (2013). Media After Software. Journal of Visual Culture, 12(1), 30-37.
• McLuhan, M.(1994). Understanding media: The extensions of man. MIT Press.
• Osborne, P. (2013). Anywhere or Not at All: Philosophy of Contemporary Art. Verso.
• Rilke, A. (2015). ‘The Question of Medium: William Kentridge, James Coleman and Contemporary Formalism’. URL: https://medium.com/@aodhnrilke/the-question-of-medium-william-kentridge-james-coleman-and-contemporary-formalism-e8f08979b901 Erişim: 11.11.2020
• Temel Sanat Eğitimi Kürsüsü Kurulu toplantı tutanağı, 1976, Salt Research, URL: https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/202210 Erişim:12.11.2020
• Siegel, J. (1971). An Interview with Hans Haacke. Arts Magazine 19.
• Weibel, Peter (2006). The Post-Media Condition. AAVV. Postmedia Condition (s.98) içinde. Centro Cultural Conde Duque.
• Westfall, C. W. (1969). Painting and the Liberal Arts: Alberti's View. Journal of the History of Ideas, 487-506.