Determination of Environmental Indicators in the Context of Sustainable Urbanization: The Case of Türkiye

Year 2023, Volume: 8 Issue: 1 - JASA_2023, 8(1), 301 - 314, 31.07.2023

Gamze Çoban , Osman Uzun

https://doi.org/10.30785/mbud.1207529

Cited By: 2

Abstract

The socio-economic conditions provided by the cities become centers of attraction to improve the quality of life of people. On the other hand, the uncontrolled growth of urban areas in meeting the needs of the increasing population has adverse effects on natural resources. Sustainable urbanization aims to increase the socio-economic quality of life by ensuring the rational use of natural resources, minimizing non-renewable resources, and meeting people's basic needs. However, due to the unconscious use of natural resources and increasing pressure on the environment, environmental components are seen as the basis of sustainable urbanization and affect economic and social sustainability development. This study aims to explain the process of determining the indicators related to environmental sustainability. In this context, by examining the studies carried out in the national and international arena, 20 indicator sets were created under eight themes at the national level, which will be beneficial in spatial planning decisions. It is thought that the determined indicator set will make important contributions to institutions and managers from the local level to regional and national levels in spatial planning studies to ensure environmental sustainability.

Keywords

urbanization, sustainable development, sustainable city, environmental sustainability, indicators

Thanks

This article was produced from a part of the doctoral thesis continuing at Duzce University Graduate Education Institute, Department of Landscape Architecture. I would also like to thank the 2211-A program of the Scientific and Technological Research Council of Türkiye (TUBITAK) and the YÖK 100/2000 priority areas program for their support during the doctoral dissertation process.

Sürdürülebilir Kentleşme Bağlamında Çevresel Göstergelerin Belirlenmesi: Türkiye Örneği

Abstract

Kentlerin sağladığı sosyo-ekonomik koşullar, insanların yaşam kalitesini artırmak için çekim merkezi haline gelmektedir. Öte yandan artan nüfusun ihtiyaçlarının karşılanmasında kentsel alanların kontrolsüz büyümesi doğal kaynaklar üzerinde olumsuz etkiler bırakmaktadır. Bu bağlamda sınırlı doğal kaynakların gelecek nesillerin ihtiyaçları doğrultusunda kullanılarak sürdürülebilir kentleşme anlayışının benimsenmesi gerekmektedir. Sürdürülebilir kentleşme doğal kaynakların rasyonel kullanımını sağlayan, yenilenmeyen kaynakların kullanımını en aza indirgeyen, insanların temel ihtiyaçlarını karşılayarak sosyo- ekonomik açıdan yaşam kalitesinin arttırmayı hedeflemektedir. Ancak doğal kaynakların bilinçsiz kullanımı ve çevre üzerinde artan baskılardan dolayı çevresel bileşenler sürdürülebilir kentleşmenin temeli olarak görülmekte olup, ekonomik ve sosyal sürdürülebilirlik gelişimini de etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı çevresel sürdürülebilirliğe ilişkin göstergelerin belirlenme sürecinin açıklanmasıdır. Bu bağlamda ulusal ve uluslararası alanda yapılan çalışmalar incelenerek, mekânsal planlama kararlarında yarar sağlayacak ulusal düzeyde sekiz tema altında ve toplam 20 adetten oluşan bir gösterge seti oluşturulmuştur. Belirlenen gösterge seti çevresel sürdürülebilirliğin sağlanmasına yönelik yerel düzeyden bölgesel ve ulusal düzeylere kadar kurum ve yöneticilere mekânsal planlama çalışmalarında önemli katkılar sağlayacağı düşünülmektedir.

Keywords

Kentleşme, sürdürülebilir kalkınma, sürdürülebilir kent, çevresel sürdürülebilirlik, göstergeler

References

• Arora, N. K. & Mishra, I. (2019). United Nations sustainable development goals 2030 and environmental sustainability: Race against time. Environmental Sustainability, 2, 339–342.
• Carino, T. & Xie, Y. (2013). Water and sanitation in six villages in Guizhou and Guangxi Provinces, China: a critical perspective. Water International, 38(7), 954-966.
• Chan, P. & Lee, M. H. (2019). Developing sustainable city indicators for Cambodia through Delphi processes of panel surveys. Sustainability, 11(11), 3166.
• Cîrstea, S. D., Moldovan-Teselios, C., Cîrstea, A., Turcu, A. C. & Darab, C. P. (2018). Evaluating renewable energy sustainability by composite index. Sustainability, 10(3), 811.
• Cüce, B. & Ortaçeşme, V. (2020). Kentsel yeşil alanlara erişilebilirlik. Peyzaj, 2(2), 65-77.
• Çoban, G. & Uzun, O. (2022). Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri, Kentleşme Göstergeleri ve Türkiye’ Sosyal ve Beşerî Bilimlerde Güncel Araştırmalar – I, Ankara, Türkiye: Gece Kitaplığı, böl. 9, pp. 179-203.
• Dizdaroglu, D. (2015). Developing micro-level urban ecosystem indicators for sustainability assessment. Environmental Impact Assessment Review, 54, 119-124.
• Ertürk, H. (1996). Sürdürülebilir Kentler, Yeni Türkiye Habitat II Özel Sayısı. Yeni Türkiye Medya Hizmetleri, Ankara, 171 s.
• Feleki, E., Vlachokostas, C. & Moussiopoulos, N. (2018). Characterization of sustainability in urban areas: An analysis of assessment tools with an emphasis on European cities. Sustainable Cities and Society, 43, 563-577.
• Fouda, Y. E. & Elkhazendar, D. M. (2019). A criterion for modeling the ‘live-and-work city index using sustainable development indicators. International Journal of Urban Sustainable Development, 11(1), 24-47.
• Gürel Üçer, Z. A. (2017). Kentsel politikaların belirlenmesinde bir araç: Sürdürülebilirlik göstergeleri. Çağdaş Yerel Yönetimler, 26(1), 103-124.
• González-García, S., Rama, M., Cortés, A., García-Guaita, F., Núñez, A., Louro, L. G., ... & Feijoo, G. (2019). Embedding environmental, economic and social indicators in the evaluation of the sustainability of the municipalities of Galicia (northwest of Spain). Journal of Cleaner Production, 234, 27-42.
• Huang, L., Wu, J. & Yan, L. (2015). Defining and measuring urban sustainability: a review of indicators. Landscape Ecology, 30(7), 1175-1193.
• Ibrahim, F. I., Omar, D. & Mohamad, N. H. N. (2015). Theoretical review on sustainable city indicators in Malaysia. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 202, 322-329.
• Jain, D. & Tiwari, G. (2017). Sustainable mobility indicators for Indian cities: Selection methodology and application. Ecological Indicators, 79, 310-322.
• Jiang, Y. & Shen, J. (2013). Weighting for what? A comparison of two weighting methods for measuring urban competitiveness. Habitat International, 38, 167-174.
• Kara, Y. (2015). Türkiye'de illerin sürdürülebilirliğinin analitik hiyerarşi süreci yöntemi ile ölçülmesi. Doktora Tezi, İktisat Ana Bilim Dalı, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla, Türkiye.
• Kara, Y. (2019). Sürdürülebilir Kalkınmanın Ölçülmesinde Gösterge Seçimi ve Endeksler. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Alanında Araştırma ve Değerlendirmeler-I, Ankara, Türkiye: Gece Kitaplığı, böl. 2, pp. 25-39.
• Karakuzulu, Z. (2010). Sürdürülebilir Kentler ve Kasabalar, Yerel Gündem 21 ve Bursa Örneği. Tücaum VI. Ulusal Coğrafya Sempozyumu, 3(5), 397-406.
• Klopp, J. M. & Petretta, D. L. (2017). The urban sustainable development goal: Indicators, complexity and the politics of measuring cities. Cities, 63, 92-97.
• Li, F., Liu, X. S., Hu, D., Wang, R. S., Yang, W. R., Li, D., et al. (2009). Measurement indicators and an evaluation approach for assessing urban sustainable development: a case study for China's Jining City. Landscape and Urban Planning, 90(3), 134e142.
• Mapar, M., Jafari, M. J., Mansouri, N., Arjmandi, R., Azizinejad, R. & Ramos, T. B. (2017). Sustainability indicators for municipalities of megacities: Integrating health, safety, and environmental performance. Ecological Indicators, 83, 271-291.
• Marzukhi, M. A., Omar, D., Leh, O. L. H., Hamir, M. S. & Barghchi, M. (2011). Malaysian urban indicators network: A sustainable development initiative in Malaysia. European Journal of Social Sciences, 25(1), 77-84.
• Mascarenhas, A., Coelho, P., Subtil, E. & Ramos, T. B. (2010). The role of common local indicators in regional sustainability assessment. Ecological Indicators, 10(3), 646-656.
• Mascarenhas, A., Nunes, L. M. & Ramos, T. B. (2015). Selection of sustainability indicators for planning: combining stakeholders' participation and data reduction techniques. Journal of Cleaner Production, 92, 295-307.
• Mega, V. & Pedersen, J. (1998). Urban sustainability indicators. Dublin, Ireland.
• Michael, F. L., Noor, Z. Z. & Figueroa, M. J. (2014). Review of urban sustainability indicators assessment–Case study between Asian countries. Habitat International, 44, 491-500.
• Moldan, B., Janoušková, S. & Hák, T. (2012). How to understand and measure environmental sustainability: Indicators and targets. Ecological Indicators, 17, 4-13.
• Pınarcıoğlu, N. Ş. & Kanbak, A. (2020). Sürdürülebilir Kent Modelleri. Ijopec Publıcatıon.
• Pupphachai, U. & Zuidema, C. (2017). Sustainability indicators: A tool to generate learning and adaptation in sustainable urban development. Ecological Indicators, 72, 784-793.
• Rajaonson, J. & Tanguay, G. A. (2017). A sensitivity analysis to methodological variation in indicator-based urban sustainability assessment: a Quebec case study. Ecological Indicators, 83, 122-131.
• Rama, M., González-García, S., Andrade, E., Moreira, M. T. & Feijoo, G. (2020). Assessing the sustainability dimension at local scale: A case study of Spanish cities. Ecological Indicators, 117, 106687.
• Reyhan, A. S. (2017). Küresel iklim değişikliği bağlamında çevresel bilgi yönetimi: Çevresel göstergeler seti. Kesit Akademi Dergisi, (12), 150-173.
• Saraç, B. & Alptekin, N. (2017). Türkiye’de illerin sürdürülebilir kalkınma göstergelerine göre değerlendirilmesi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(1), 19-49.
• Selim, C., Mutlu, S. S. & Selim, S. (2015). Kentsel alanlarda biyolojik çeşitliliğin sürdürülebilirliği ve koruma yaklaşımları. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, (1), 38-45.
• Shen, L. Y., Ochoa, J. J., Shah, M. N. & Zhang, X. (2011). The application of urban sustainability indicators–A comparison between various practices. Habitat International, 35(1), 17-29.
• Shen, L. & Zhou, J. (2014). Examining the effectiveness of indicators for guiding sustainable urbanization in China. Habitat International, 44, 111-120.
• Tan, Y., Jiao, L., Shuai, C. & Shen, L. (2018). A system dynamics model for simulating urban sustainability performance: A China case study. Journal of Cleaner Production, 199, 1107-1115.
• Tang, J., Zhu, H. L., Liu, Z., Jia, F. & Zheng, X. X. (2019). Urban sustainability evaluation under the modified TOPSIS based on grey relational analysis. International Journal of Environmental Research and Public Health, 16(2), 256.
• Tanguay, G. A., Rajaonson, J., Lefebvre, J. F. & Lanoie, P. (2010). Measuring the sustainability of cities: An analysis of the use of local indicators. Ecological Indicators, 10(2), 407-418.
• Thomas, R., Hsu, A. & Weinfurter, A. (2021). Sustainable and inclusive–evaluating urban sustainability indicators’ suitability for measuring progress towards SDG-11. Environment and Planning B: Urban Analytics and City Science, 48(8), 2346-2362.
• Tuğaç, Ç. (2018). Uluslararası sürdürülebilir kent ölçütleri bağlamında Türkiye için bir değerlendirme. Kent Akademisi, 11(4), 703-740.
• UN-Habitat. (2004). Urban indicator guidelines. Kenya.
• UN. (2007). Indicators of Sustainable Development: Guidelines and Methodologies. New York: Published by the United Nations, ISBN 978-92-1-104577-2.
• Wang, Q., Liu, C., Hou, Y., Xin, F., Mao, Z. & Xue, X. (2022). Study of the spatiotemporal variation of environmental sustainability at national and provincial levels in China. Science of the Total Environment, 807, 150830.
• Verma, P. & Raghubanshi, A. S. (2018). Urban sustainability indicators: Challenges and opportunities. Ecological indicators, 93, 282-291.
• Yaman, G. & Doygun, H. (2014). Yeşil alanların kent ekosistemine katkılarının Kahramanmaraş kenti örneğinde incelenmesi. II. Ulusal Akdeniz Orman ve Çevre Sempozyumu, Isparta, s.252-260.
• Yılmaz, F. H. (2019). Sürdürülebilirlik Bağlamında Yeşil Kent Yönetimi: Avrupa Yeşil Başkentleri Üzerinden Bir Değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Selçuk Üniversitesi, Konya, Türkiye.
• Yılmaz Kaya, M. Y. & Uzun, O. (2019). Ekosistem hizmetleri ve mekânsal planlama ilişkisinin peyzaj planlama çerçevesinde değerlendirilmesi. Düzce Üniversitesi Bilim ve Teknoloji Dergisi, 7(3), 2166-2193.
• Zhang, D. & Chen, Y. (2021). Evaluation on urban environmental sustainability and coupling coordination among its dimensions: A case study of Shandong Province, China. Sustainable Cities and Society, 75, 103351.
• Zhou, J., Shen, L., Song, X. & Zhang, X. (2015). Selection and modeling sustainable urbanization indicators: A responsibility-based method. Ecological Indicators, 56, 87-95.