Görülmekte olan bir ceza davasında, dava konusu sorunun çözümü,
bazı hallerde ceza mahkemesinin yetki alanı dışında kalan bir sorunun
çözümüne bağlı olabilmektedir. Bekletici sorun olarak adlandırılan
bu sorunlar bağlantının bir neticesidir. Bu duruma ilişkin olarak Ceza
Muhakemesi Kanunu’nun 218’inci maddesinin birinci fıkrası yol
gösterici niteliktedir: “Yüklenen suçun ispatı, ceza mahkemelerinden başka bir
mahkemenin görev alanına giren bir sorunun çözümüne bağlı ise; ceza mahkemesi
bu sorunla ilgili olarak da bu kanun hükümlerine göre karar verebilir. Ancak
bu sorunla ilgili olarak görevli mahkemede dava açılması veya açılmış davanın
sonuçlanması ile ilgili olarak bekletici sorun kararı verebilir.” Çalışmada, söz
konusu hükmün lafzi olarak yorumlanması ile ceza mahkemelerinin bir
başka ceza mahkemesinin kararını bekletici sorun sayamayacağı sonucuna
ulaştık. Doktrinde Türk Ceza Kanunu’nun 127. maddesinde düzenlenmiş
olan “İsnat edilen ve suç oluşturan fiilin ispat edilmiş olması halinde kişiye ceza
verilmez. Bu suç nedeniyle hakaret edilen hakkında kesinleşmiş bir mahkûmiyet
kararı verilmesi halinde, isnat ispatlanmış sayılır.” hükmünün kıyas yoluyla
ceza mahkemeleri arasında bekletici sorun kararı verilebileceği görüşü
eleştirilmiştir. İstisna hükümlerde kıyas metodu uygulanamayacağı
için ceza mahkemeleri arasında bekletici sorun kararı verilemeyeceği
sonucuna vardık. Böylesi durumlarda mümkün olduğunca mahkemeler
arası bağlantı nedeniyle davaların birleştirilmesi ile sınırlı ve zorunlu
durumlarda başvurulmak üzere ceza mahkemeleri arası bekletici sorun
kararı verilmesine imkân tanıyacak şekilde CMK m. 218/1 hükmünün
revize edilmesi gerektiği kanaatine vardık.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 17, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 |