Bazı Kan Portakalı Çeşitlerinin Antalya Ekolojik Koşullarında Verim ve Pomolojik Özelliklerinin Belirlenmesi

Year 2017, Volume: 4 Issue: 1, 6 - 12, 30.11.2017

Gülay Demir Fatma Koyuncu

Abstract

Turunçgiller ülkemiz için üretim ve ihracat bakımından
en önemli meyve gruplarından biridir. Turunçgiller içerisinde portakallar
üretim miktarı bakımından ilk sırada gelen türdür. Turunçgil meyvelerinin
kalite parametreleri ekolojiye göre farklılık gösterebilmektedir. Bu
araştırmada Antalya ekolojik koşullarında yetiştirilen bazı kan portakalı
çeşitlerinin meyve kalite özellikleri ve verim parametreleri araştırılmıştır.
2015 ve 2016 yıllarında iki yıl alınan verilerin ortalamasına göre en yüksek ağaç
başına verim; Sanguigno
Semplice (216.25 kg/ağaç), Sanguigno Doppio Signorelli (206.25 kg/ağaç),
Vaccaro (203.75 kg/ağaç) ve Tarocco Liscio (202.50 kg/ağaç) kan portakalı
çeşitlerinde saptanmıştır. Çalışma sonucunda, en ince meyve kabuğu; Tarocco (3.19
mm) çeşidinde, en yüksek C vitamini miktarı; Sanginello (64.16 mg/100 ml), Tarocco
(63.76 mg/100 ml) ve Moro (63.20 mg/100 ml) çeşitlerinde belirlenmiştir. 

Keywords

Turunçgil, Citrus

References

• Alonso M. Palou L. Angel del Rio M. Jacas J.A. 2007. Effect of X-Ray Irradiation on Fruit Quality of Clementine Mandarin cv. 'Clemenules'. Radiation Physics and Chemistry. 76: 1631-1635.
• AKİB. (2017) Akdeniz İhracatçı Birlikleri. Yaş Meyve Sebze İhracatçıları Birliği Değerlendirme Raporu. Türkiye Geneli (2015-2016 Ocak-Aralık Dönemi). http://www.akib.org.tr/files/downloads/arastirmaraporlari/ysm/yms-degerlendirme raporu%20ocak-subat-2016.pdf. Erişim Tarihi: 12.05.2017.
• Blondel L. 1978. Travaux Realises Sur Les Porte-Greffe Des Agrumes a’la Station de Recherches Agronomiques de Corse. Fruits. 33 (11):773-791.
• Castle W.S. 1995. Rootstock as a Fruit Quality Factor in Citrus and Deciduous Tree Crops. New Zealand Journal of Crop and Horticultural Science 23: (4) 383-394.
• Çimen B. Yeşiloğlu T. İncesu M. Yılmaz B. 2013. Nüseller Kökenli Bazı Kan Portakalı Çeşitlerinin Adana Ekolojik Koşullarında Meyve Kalite Özelliklerinin Saptanması. TABAD. 6 (1): 15-20.
• Davies F. S. Albrigo L. G. 1994. Citrus. CAB International. Wallingford. 83-104. ISBN 0851988679. 9780851988672. Dokuzoğuz M. 1974. Meyve Ağaçları ve Çevre İlişkileri. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. No:221.Ege Üniversitesi Matbaası. Bornova. İzmir. 65s.
• Economides C.V. Gregoriou C. 1993. Growth. Yield and Fruit Quality of Nucellar Frost ‘Marsh’ Grapefruit on Fifteen Rootstocks in Cyprus. Journal of the American Society for Horticultural Science 118: (3) 326-329.
• FAO. (2017) Statistical database. http://www.fao.org/faostat/en/#data/QC. Accessed: 12 May 2017.
• Gülbahar C. Döngel M. Aslan D. 2009.Bazı Sebzelerin Çiğ ve Pişmiş Durumlarındaki C Vitamini Tayini. MEB-TÜBİTAK Türkiye Sanayi Sevk ve İdare Enstitüsü.s: 1-14 Gebze
• Hodgson R.W. 1967. Horticultural varieties of Citrus. In W. Reuther. H.J. Webber. and L.D. Batchelor. eds.. The Citrus Industry. Vol. 1. University of California. Berkeley. pp. 431-591.
• Horwitz W. 1975. Official Methods of Analysis of the Association of Official Chemists (AOAC).. 12.ed.. Washington D.C.. 1094 pp.
• Kafkas E. Ercişli S. Kemal. K.N. Baydar K. Yılmaz H. 2009. Chemical composition of blood orange varieties from Turkey: A comparative study. Phcog Mag 2009; 5:329-35
• Kaplankıran M. Tuzcu Ö. Özsan M. 1985. Bazı Turunçgil Anaçlarında Anaç x Kalem Etkileşmesinin Karbonhidrat Düzeylerine Etkisi. Doğa Bilim Dergisi; 9(3):261-268.
• Kaya H. 1999. Bazı Yerli ve Yabancı Kökenli Nüseller Portakal Klonlarının Adana Koşullarında Meyve Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi. Adana.
• Levitt J. 1972. Responses of Plant to Envinonmental Stresses. Academic Pres. New York and London. 697p.
• Özcan M. Ulubelde M. 1984. Turunçgil Anaçları. Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı Proje ve Uygulama Genel Müdürlüğü. Ege Bölgesi Zirai Araştırma Enstitüsü Yayınları. İzmir. No: 50. 37 s.
• Özsan M. Bahçecioğlu H.R. 1970. Akdeniz Bölgesinde Yetiştirilen Turunçgil Tür ve Çeşitlerinin Değişik Ekolojik Şartlar Altında Gösterdikleri Özellikler Üzerinde Araştırmalar. TÜBİTAK-TOAG Yayın No: 10. TÜBİTAK Matbaası. Ankara. 111 s.
• Pekmezci M. 1981. Kütdiken Limonunun Muhafazası Üzerinde Araştırmalar. Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları. Adana. No:158. 70 s.
• Polatöz S. 1995. Bazı Yerli ve Yabancı Kökenli Nüseller Portakal Klonlarının Adana Koşullarında Meyve Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. Adana.
• Rapisarda P. Bellomo S.E. Sebastiano I. 2001. Storage Temperature Effects on Blood Orange Fruit Quality. J. Agric. Food Chem.. 49(7): 3230-3235.
• Rapisarda P. Fabroni S. Peterek S. Russo G. Mock H.P. 2009. Juice of new citrus hybrids (Citrus clementina Hort. ex Tan. × C.sinensis L. Osbeck) as a source of natural antioxidants. Food Chemistry 117:212–218.
• Saunt J. 2000. Citrus Varieties of the World. Sinclair Int. Limited. Norwich. England. p: 156.
• Sinclair W. B. 1961. The Orange. Its Biochemistry and Physiology. Univ. Of. Press.. Berkeley California. 435 s.
• Singh K. K. Reddy B. S. 2006. Post-Harvest Physico-Mechanical Properties of Orange Peel and Fruit. Journal of Food Engineering. 73. 112-120.
• Terbanche E. 1999. Effect of Temperature on the Color of Citrus During Degreening. An ASAE Meeting Presentation. July 18-21. Toronto. Ontario. Canada.
• TUİK (2017) Statistical database. https://biruni.tuik.gov.tr/bitkiselapp/bitkisel.zul. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2017.
• Tuzcu Ö. 1990. Türkiye’de Yetiştirilen Başlıca Turunçgil Çeşitleri. Akdeniz İhracatçı Birlikleri Yayınları. Nurol Matbaası. Ankara. 68 s.
• Tuzcu Ö. Kaplankıran M. Düzenoğlu S. 1993. Değişik Turunçgil Anaçlarının Washington Navel. Valensiya. Moro ve Yafa Portakal Çeşitlerinin Meyve Verim ve Kalitesi Üzerinde Etkileri. Doğa Türk Tarım ve Ormancılık Dergisi 17: 575-592.
• Tuzcu Ö. 1998. Turunçgiller Lisans Ders Notları. Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri Bölümü. Adana. (Yayınlanmamış).
• Tuzcu Ö. Yıldırım B. Düzenoğlu S. Bahçeci İ. 1999. Değişik Turunçgil Anaçlarının Washington Navel ve Moro Kan Portakal Çeşitlerinin Meyve Verim ve Kalitesi Üzerine Etkileri. Turkish Journal of Agriculture and Forestry. 23: 213-222.
• Uzun A. 2003. Türkiye'de Selekte Edilen Bazı Washington Navel Portakal Tiplerinin Verim ve Meyve Özelliklerinin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. 131s. Adana.
• Wardowski W.F. S.Nagy. W. Grierso. 1986. Fresh Citrus Fruits. Van Nostrand Reinhold Co. Inc.. New York. 571 sayfa. Wutscher H. K. 1979. Citrus Rootstocks. Horticultural Reviews vol.1 pp.237-270 . Yılmaz B. İncesu M. Çimen B. Yeşiloğlu T. Pamuk S. 2014. Bazı Göbekli Portakal Çeşitleri ile Türkiye’de Selekte Edilmiş Bazı Washington Navel Tiplerinin Adana Ekolojik Koşullarında Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. TABAD 7(1): 07-13.