In Japan, pilgrimage practices function not only as reflections of traditional belief systems but also as multifaceted experiential realms that provide meaning to individuals’ daily lives, shape their social relationships, and reproduce cultural identities. This study examines how such rituals are experienced and interpreted through the examples of various pilgrimage routes, including Shikoku Henro, Kumano Kōdō, Ise, and Shichifukujin. The primary aim of this research is to analyze the motivational and functional roles of genze riyaku within pilgrimage rituals, exploring how these rituals are situated within individuals’ meaning-making processes and what kinds of social functions and transformations they embody. Accordingly, the study seeks to understand how Japan’s ritual-based religious structure is sustained and transformed in contemporary social and cultural contexts, and how it responds to both individual and collective needs. To achieve this, the study adopts a phenomenological approach, which focuses on how phenomena are experienced and given meaning by individuals, rather than interpreting them through predetermined conceptual frameworks. In this context, pilgrimage is not examined within dogmatic or theological boundaries but through the lived experiences, observations, and meanings ascribed to it by the participants themselves. The motivations of contemporary pilgrims range from spiritual seeking and reconnection with cultural identity to social engagement and aesthetic experience. The study's findings demonstrate that pilgrimage practices in Japan reinforce not only individual spirituality but also social participation, collective identity, and cultural continuity. In this framework, genze riyaku is understood not as something that contradicts the sacred, but as a domain in which the pragmatic and spiritual dimensions of ritual are intertwined within everyday life. This study offers an interpretive perspective on the multidimensional nature of Japanese ritual life and highlights the functional roles of ritual in both individual transformation and the reinforcement of communal belonging.
Sociology of Religion Japanese Religion Japanese Religiosity Pilgrimage Rituals Genze Riyaku
Ethical principles were followed during the preparation of this study.
Japon hac pratikleri yalnızca geleneksel inanç sistemlerinin ve kurumsal dinî aidiyetin bir yansıması değildir. Bu pratikler aynı zamanda bireylerin gündelik yaşantılarına anlam kazandıran, toplumsal ilişkilerini şekillendiren ve kültürel aidiyetlerini yeniden üreten çok katmanlı birer deneyim alanı olarak işlev görmektedir. Çalışma, Shikoku Henro, Kumano Kōdō, İse ve Shichifukujin gibi çeşitli hac rotaları örneğinde bu ritüellerin nasıl yaşandığını ve anlamlandırıldığını ele almaktadır. Araştırmanın amacı, genze riyakunun hac ritüellerindeki motivasyonel ve işlevsel rolünü incelemek; bu ritüellerin bireysel anlam dünyası içinde nasıl konumlandığını ve toplumsal düzeyde ne tür dönüşümler ve işlevler taşıdığını analiz etmektir. Bu bağlamda çalışma, Japon dinî yaşamındaki ritüel merkezli yapının günümüz toplumsal ve kültürel bağlamlarında nasıl sürdürüldüğünü, dönüştüğünü ve bireysel ve toplumsal ihtiyaçlara nasıl yanıt verdiğini anlamayı hedeflemektedir. Bu hedef doğrultusunda çalışma fenomenolojik bir yaklaşımla gerçekleştirilmiştir. Fenomenolojik yöntem, olguları önceden tanımlanmış kavramsal kalıplar yerine, bireylerin yaşantıları içindeki anlamlarıyla ele almayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda hac, dogmatik ya da teolojik çerçevelerle tanımlanmak yerine, bireylerin deneyimlerine, gözlemlerine ve ritüele yükledikleri anlamlara dayalı olarak değerlendirilmiştir. Hac yolculuklarına katılan bireylerin bu pratiğe dair motivasyonları, bazı durumlarda spiritüel bir arayışı; bazen kültürel kimlikle yeniden bağlantı kurmayı, kimi zaman ise sosyal bir etkinlik ya da estetik bir deneyimi ifade etmektedir. Çalışmanın ortaya koyduğu analizler, Japonya’daki hac pratiklerinin yalnızca kurumsal dinî aidiyet boyutu olmadığını, kutsal mekân ziyaretlerinin aynı zamanda bireysel spiritüel arayışlar, sosyal katılım ve aidiyet, kolektif kimlik ve kültürel süreklilik üzerinde etkileri olduğunu göstermektedir. Genze riyaku bu bağlamda, kutsal olanla çatışan değil; aksine, bireyin yaşam pratiği içinde kutsalla iç içe geçmiş, ritüelin pragmatik ve manevî yönlerini bir arada taşıyan bir anlam alanı olarak değerlendirilmektedir. Çalışma, Japon ritüel dünyasının çok yönlü yapısını yerel bağlamı içinde anlamaya yönelik yorumlayıcı bir çerçeve sunmakta ve ritüelin hem bireysel dönüşüm hem de toplumsal aidiyet açısından işlevsel boyutlarını görünür kılmaktadır.
Bu çalışmanın hazırlanma sürecinde etik ilkelere uyulmuştur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Sociology of Religion, Studies in Religious Traditions (Excl. Eastern, Jewish, Christian and Islamic Traditions) |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Early Pub Date | June 27, 2025 |
Publication Date | June 30, 2025 |
Submission Date | January 25, 2025 |
Acceptance Date | May 7, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 22 Issue: 1 |