Electrochemical reduction mechanism of some salicylaldimine podands derived from salicylaldehyde and diamines having general formula of HO-C6H4-CH=N-R-N=CH-C6H4-OH [R = ‒, (CH2)6, (CH2CH2)2NH, (CH2CH2OCH2)2], namely N,N’-bis(salicylidene)-diamine (BSA), N,N’-bis(salicylidene)-1,6-hexanediamine (BSH), 1,7-bis(2-hydroxybenzyl)-1,4,7-triazaheptane (BST), 1,10-bis(2-hydroxybenzyl)-4,7-dioxa–1,10-diazadecane (BDD), respectively, were investigated by using various electrochemical techniques in 0.1 M tetrabutylammonium tetrafluoroborate (TBATFB) in acetonitrile (MeCN) at a glassy carbon (GC) electrode. Schiff base podand derivatives show cyclic voltammetric (CV) irreversible one-electron reduction peaks at about -1.82 V, -2.20 V, -2.14 V and -2.10 V at a scan rate of 0.1 V/s at GC electrode (vs. Ag/Ag ), respectively. The reaction mechanism was investigated by CV and decided to be electrochemical-chemical (EC) route and this mechanism was verified by digital simulation. The number of electrons transferred (n) and diffusion coefficients (D) of the compounds were determined using an ultramicroelectrode (UME) by CV, chronoamperometry (CA) and hydrodynamic voltammetry.
HO-C6H4-CH=N-R-N=CH-C6H4-OH [R = ‒, (CH2)6, (CH2CH2)2NH, (CH2CH2OCH2)2], adlandırması N,N’-bis(salisiliden)-diamin (BSA), N,N’-bis(salisiliden)-1,6-hekzandiamin (BSH), 1,7-bis(2-hidroksilbenzil)-1,4,7-triazaheptan (BST), 1,10-bis(2-hidroksibenzil)-4,7dioxa–1,10-diazadekan (BDD) olan salisilaldehit ve diaminlerden sentezlenen bazı salisilaldimin podandların bazı elektrokimyasal tekniklerle asetonitrilde hazırlanmış 0,1 M tetrabutilamonyum tetrafloroborat (TBATFB) ortamında ve camsı karbon elektrot kullanılarak elektrokimyasal indirgenme mekanizması araştırılmıştır. Dönüşümlü voltametri tekniği kullanılarak 0.1 V tarama hızında (Ag/Ag+ yardımcı elektrot kullanılarak) ve camsı karbon elektrotta Schiff baz türevlerine ait tersinmez bir elektronlu indirgenme pikleri sırasıyla, yaklaşık olarak -1.82 V, -2.20 V, -2.14 V ve -2.10 V olarak bulunmuştur. Reaksiyon mekanizmaları EC olduğuna karar verilmiş ve EC mekanizması dijital simülasyon ile kanıtlanmıştır. Bileşiklerin elektron aktarım sayısı (n) ve difüzyon katsayısı (D); ultramikroelektrot kullanılarak, dönüşümlü voltametri (CV), kronoamperometri (CA) ve hidrodinamik voltametri teknikleri ile elde edilmiştir. podand, dijital simülasyon, EC mekanizması, dönüşümlü voltametri, hidrodinamik voltametri
Other ID | JA26GM27JE |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | October 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 2 Issue: 2 |
Manas Journal of Engineering