ANDRİAKE LİMANINDAN ELE GEÇEN DSC GRUBU-PERGAMON -ÇANDARLI SİGİLLATALARI

Year 2017, Volume: 14 Issue: 40, 260 - 276, 28.12.2017

Banu Özdilek

Abstract

Lykia Bölgesi’nin önemli limanlarından biri olan Andriake kentinde, 2009
senesinde başlatılan kazılarda, İ.S. 5.-6. yüzyıla ait bir sinagog yapısı ortaya
çıkarılmıştır. Kazılar sırasında, yapının apsis bölümünün zemin altındaki, ana
kaya alanı arasındaki boşlukların, kentin seramik çöplüğünden getirilen,
malzeme ile dolgu yapıldığı gözlemlenmiştir. Atık alanından getirilen
malzemeler, Hellenistik Dönem’den Bizans Dönemi’ne kadar tarihlenmektedir.
Özellikle Hellenistik ve Roma seramikleri söz konusu bu alanda yoğun olarak
karşımıza çıkmıştır. Bu seramikler içerisindeki en yoğun grup terra
sigillatalardır. Ele geçen, 193 parça içerisinde, Doğu Sigillatalardan A, B, C,
D grubu, yerel üretimler, Sagalassos Kırmızı Astarlıları, İtalya Sigillataları,
Geç Roma seramikleri vardır. Doğu Sigillata gruplarından, DSA ve DSD (Kıbrıs)
seramikleri, iki ayrı çalışmada tarafımdan değerlendirilmiştir.  Bu çalışmada ise, Doğu Sigillatalarından,
Batı Anadolu üretimi DSC grubu değerlendirilecektir. Seramikler; hamur-astar
yapıları ile formlarına göre gruplandırılmıştır. Bu grupların kap dağılımları
ile sayısal yoğunlukları değerlendirilmiştir. Andriake liman kentindeki sigillataların
incelenmesiyle, limanın farklı dönemlerde, hangi kentlerle ticari ilişkileri olduğu
ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. 

Keywords

ANDRİAKE, , SİGİLLATA, LİKYA, SERAMİK

References

• Plinius (1855). Naturalis Historia. J. Bostock, M.D., F. R. S., H. T. Riley, Esq., B. A. (Ed.). London.
• Bounegru, O.-Erdemgil, S. (1998). Terra- Sigillata-Produktion in den Werkstätten von Pergamon-Kestiostal-Vorläufiger Bericht. IstMitt 48, 263-277.
• Civelek, A. (2008). Terra Sigillata Sinter Astarlı Seramikler. Arkeoloji ve Sanat Dergisi, No. 128, 57-62.
• Conze, A. (1903). Die Kleinfunde aus Pergamon. Verlag der Königl. Akademie der Wissenschaften, Berlin.
• Çevik, N. (2015). Lykia Kitabı. İstanbul: AKMED (2015).
• Çevik, N. ve Bulut, S. (2010). İkinci Kazı Sezonunda Myra ve Limanı Andriake. Bkz.: Çevik, N. (Ed.). Arkeolojisinden Doğasına Myra-Demre ve Çevresi. Antalya: DÖSİM, s. 25-51.
• Çevik , N. –Bulut, S. – Tıbıkoğlu, O. – Özdilek, B. – Aygün, A. (2010a) Myra-Andriake Kazılarında İlk Yıl/ The First Season of Excavations in Myra and Andriake: 2009. ANMED 8, 2010, 55-62.
• Çevik, N. – Bulut, S. –Tıbıkoğlu, O. – Özdilek, B. (2010b) Myra ve Andriake Kazılarında İlk Yıl:2009. KST XXXII ,2010, 403 - 420.
• Çevik, N. – Çömezoğlu, Ö. – Öztürk, H. S. – Türkoğlu, İ. (2010c) Unique Discovery in Lycia: The Ancient Synagogue at Andriake, Port of Myra. Adalya, XIII , 335-366.
• Gassner, V. Das Südtor der Tetraganos-Agora. Keramik und Kleinfunde. FiE 13,1, 1.
• Hayes, J. W. (1985). Sigillate Orientali, bkz.: EAA. Atlante de le Forme Ceramiche II. Ceramics Fine Romana Nelbecino Mediterraneo: Roma.
• Kenyon, K. M. (1957). Roman and Later Wares, Terra Sigillata. Bkz.: K. M. Kenyon-G. M. Crowfoot – J. W. Crowfoot (Ed.). The Objects from Samaria, bkz.: Samaria-Sebaste, Reports of the Work of the Joint Expedition in 1931-1933 and of the British Expedition in 1935 Bd. 3, 281-306. London.
• Loeschke, S. (1912). Sigillata Töpfereien in Çandarlı. AM 37, 344-407.
• Meyer- Schlicthmann, C. (1988). Die pergamenische Sigillata aus der Stadtgrabung von Pergamon. Mitte 2. Jh. V. Chr.-Mitte 2. Jh. n. Chr., PF 16.Walter De Gruyter: Berlin.
• Özdilek, B. (2015). Andriake Sinagogu’ndan Seçilmiş Örneklerle Hellenistik ve Roma Dönemi Seramiklerine Genel Bir Bakış. CEDRUS III, 89-117.
• Özdilek, B. (2016). 2009-2012 Andriake Kazılarından Ele Geçen Unguentarium, Şişe, Lykion ve Mortar Örnekleri. OLBA XXIV, 217 - 265.
• Özdilek, B. (2017). Andriake Sinagogu’ndan Ele Geçen DSA Grubu Seramikler. CEDRUS V, 337-395.
• Özdilek, B. (2017). Andriake Limanından Ele Geçen Kıbrıs Sigillataları Işığında Lykia’nın Doğu Akdeniz ile Deniz Ticareti. Phaselis (Baskıda).
• Pucci, G. (1985). Terra Sigillata Italica. Bkz.: E AA. Atlante de le forme ceramiche II. Ceramica Fine Romana Nelbecino Mediterraneo, s. 359-405.
• Robinson, H. S. (1959). Pottery of the Roman Period. The Athenian Agora V. Princeton N. J.
• Schäfer, J. (1962). Terra Sigillata aus Pergamon. AA, 777-802.
• Uygun, Ç. (2011). Tepecik Kırmızı Astarlı Seramikleri (İ.Ö. 2. YY-İ.S. 4 YY), Patara IV.2, İstanbul: Ege Yayınevi.
• Waagé, F. O. (1937). Vasa Samia. Antiquity 11, 51.
• Zahn, R. (1904). Thongeschirr. Bkz.: Wiegand, T. – Schrader, H. (Ed.) Priene, Ergebnisse der Ausgrabungen und Untersuchungen in den Jahren 1895-1898, 394-468.
• Zelle, M. (1997). Die Terra Sigillata aus der Westtor- Nekropole in Assos, Asia Minor Studien, Bd. 27.