Suriyeli Eğitimcilerin Geçici Eğitim Merkezlerinde Karşılaştıkları Sorunların İncelenmesi

Year 2018, Volume: 9 Issue: 1, 173 - 188, 30.05.2018

Mehmet Emin Usta , İrfan Arıkan , Yahya Şahin , Mustafa Sami Çetin

https://doi.org/10.19059/mukaddime.341921

Cited By: 9

Abstract

Bu
çalışmada 2011 yılında Suriye’de başlayan iç savaş nedeniyle ülkelerini terk
etmek zorunda kalan Suriyeli sığınmacıların eğitim sorunları incelenmiştir. UNİCEF’in
2015 yılı Suriye raporuna göre, Suriye sınırları içerisinde yaklaşık 6,5 milyon
insan yer değiştirirken, 4 milyon insan ise ülkesini terk etmek zorunda
kalmıştır. Türkiye, açık kapı politikasıyla, yarısından fazlası çocuk olmak
üzere 2,7 milyonu aşkın kişiyle dünyada en fazla sayıda Suriyeli mülteci
barındıran ülke konumundadır. Türkiye, sığınmacıları öncelikle sınıra yakın
bölgelerde yer alan barınma merkezlerine yerleştirmiş sonrasında sayının
gittikçe artmasıyla geçici koruma statüsüyle barınma merkezi dışındaki yerleşim
yerlerine kontrollü olarak sığınmacıların yerleşmelerine müsaade etmiştir.
MEB’in son tahminlerine göre 330.000’den fazla Suriyeli ve diğer mülteci
çocuklar Türkiye’nin çeşitli yerlerinde örgün eğitime devam etmektedir. Ancak
eğitim sisteminin dışında kalan çocuk sayısının 500.000’den fazla olduğu tahmin
edilmektedir. Bu çalışma, Türkiye’de geçici eğitim merkezlerinde görevli
Suriyeli öğretmenlerin gözüyle eğitim sürecini değerlendirmeyi hedefleyen nitel
bir çalışmadır. Çalışmanın Şanlıurfa’da gerçekleşmesi de manidardır. Çünkü
Şanlıurfa 396.728 kişiyle İstanbul’dan sonra en fazla Suriyeli sığınmacıya ev
sahipliği yapan ildir. Çalışma sürecinde Suriyeli sığınmacılara hizmet veren
eğitim merkezlerinden 9 Suriye uyruklu öğretmenle yarı yapılandırılmış bir form
üzerinden görüşülmüş ve öğretmenlerin özlük hakları, öğrencilerin okula
erişimi, öğrencilerin dil sorunları, psiko-sosyal destek alma durumları,
müfredat, öğretim teknolojisi vb. konularda farklı bulgulara ulaşılmıştır.

Keywords

Suriyeli Eğitimciler, Geçici Eğitim Merkezi, Sığınmacı

References

• Akpınar, B. (2015). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Data. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (18.Baskı). Ankara: Pegem. Dinçer, O. B., Federici, V., Ferris, E., Karaca, S., Kirişçi, K. & Çarmıklı, E. Ö. (2013). Suriyeli Mülteciler Krizi ve Türkiye: Sonu Gelmeyen Misafirlik. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu & Brooking Enstitüsü. Ankara. Emin, M. N. (2016). Türkiye’deki Suriyeli Çocukların Eğitimi: Temel Eğitim Politikaları. Analiz (SETA). Sayı: 153. Erden, M. (1998). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İstanbul: Alkım. Erdoğan, E. (2016). Türkiye’de Yaşayan Suriyelilerin Genel Durumu. Şanlıurfa: Gap & Unicef. Gelesne, C. (2014). Nitel Araştırmaya Giriş (4.Baskı). Ankara: Anı. GİGM (Göç İdaresi Genel Müdürlüğü). (2016). 2015 Türkiye Göç Raporu. (35). Ankara. Kumar, R. (2011). Araştırma Yöntemleri (18.Baskı). Ankara: Edge Akademi. Özer, S. & Şirin, S. R. (2014). Suriyeli Mülteci Çocuklar Saha Araştırması Sonuç Raporu. Bahçeşehir Üniversitesi: İstanbul. Unicef. (2004). Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi. Unicef. (2015). Annual Report 2015. Unicef. (2016). Türkiye’deki Suriyeli Çocuklar. July (2016). Unicef & Gap Çalıştay Final Raporu (2016). Suriyeli Çocuk ve Gençlerin Güçlendirilmesi İçin Çalışma Alanlarının Belirlenmesi Çalıştayı. 4-5 Mayıs 2016. Hilton Otel/ Şanlıurfa. Yıldırım, Ş. & Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (7. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi. http://tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.583d5e4d4ab1e3.68580543 http://www.goc.gov.tr/icerik6/gecici-koruma_363_378_4713_icerik http://www.danistay.gov.tr/upload/insanhaklarievrenselbeyannamesi.pdf