EVDE HİZMET SÖZLEŞMESİ

Year 2019, Volume: 2 Issue: 2, 201 - 210, 31.12.2019

Banu Bilge Sarıhan

Abstract

Evde hizmet sözleşmesi Türk Borçlar Kanunu’nun 461 nci maddesinde; “Evde hizmet sözleşmesi, işverenin verdiği işi, işçinin kendi evinde veya belirleyeceği başka bir yerde, bizzat veya aile bireyleriyle birlikte bir ücret karşılığında görmeyi üstlendiği sözleşmedir.” şeklinde tanımlanmıştır. Bu tanımlama Uluslararası Çalışma Örgütü’nün 177 sayılı Evde Çalışma Sözleşmesi’nde belirtilen tanımla da paralellik arz etmektedir. Evde çalışma, yani, bir işverene bağlı olarak, işverenin denetimi olmaksızın, sözleşme gereği evde çalışma, 18.yüzyılda yaşanan sanayi devrimiyle birlikte ortaya çıkmıştır ve günümüzde gittikçe yaygınlaşmaktadır. Evde çalışma kavramı, evinde çalışma, temizlik, yemek yapma gibi gündelik işlerin yanı sıra, çocuk ve yaşlı bakımı gibi sürekli ev işleri değildir. Evde yürütülen bir işin, evde hizmet sözleşmesinin konusunu oluşturabilip oluşturamayacağının belirlenmesinde; işverenin işi vermesi ve işçinin bu işi yerine getirmesi ve işi yerine getirirken malzeme ve iş araçlarına ihtiyaç duyması gereklidir. Ayrıca, işçinin tamamlanmış iş sonucunu işverene teslim etmesi ve işverenin iş sonucunu kendi üretiminde veya doğrudan doğruya piyasada kullanabilmesi gerekmektedir. Evde iş sözleşmelerine İş Kanunu hükümleri uygulanmaz. Çalışmamızda, “Evde Hizmet Sözleşmesi”, Borçlar Hukuku açısından çalışanların korunması gereği ve buna ilişkin hukuki düzenlemeler değerlendirilecektir.

Keywords

Evde çalışma, , 6098 Sayılı Kanun, , işveren, evde çalışma sözleşmesi

References

• BIBLIOGRAPHY AKINCI, Şahin, Borçlar Hukuku Bilgisi Genel Hükümler, 2013, Konya. CENTEL, Tankut, Türk Borçlar Kanunu’nda Hizmet Sözleşmelerinin Tanımı ve Kurulması, TİSK Akademi, 2011/II, C. 6, S. 12, s. 6-24. DULAY, Dilek, Türk İş Hukukunda Evde Çalışma, 2016, Ankara. EREN, Fikret, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 2012, Ankara. EREN, Fikret, Borçlar Hukuku Özel Hükümler, 2014, Ankara. ERGİN, Hediye, Özel Hizmet Sözleşmelerine İlişkin Yeni Borçlar Kanunu Hükümlerinin İş Hukuku Bakımından Önemi, İş ve Sosyal Güvenlik Hukukuna İlişkin Sorunlar ve Çözüm Önerileri, 15. Yıl Toplantıları, 3-4 Haziran 2011, İstanbul 2012, s. 209-221. GEİSER, Thomas, Haftung bei neuen Arbeitsformen (Job Sharıng, Computerarbeitsplatze, Personalverleih), AJP, 1997, s. 781-798. GÜLVER, Ender, Türk Borçlar Kanununun Evde Hizmet Sözleşmesine İlişkin Hükümleri Üzerine, Prof.Dr. Berin Eğin’e Armağan, İÜHFM, C. I, XXII,S. 2, 2014,103-122. KANDEMİR, Murat, Evde Çalışma Ve 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun Evde Hizmet Sözleşmesine İlişkin Hükümleri, Prof.Dr. Berin Eğin’e Armağan, İÜHFM, C. I, XXII, S. 2, 2014, s. 143-165. KARACA, Aybüke, Türk Borçlar Kanununda Evde Hizmet Sözleşmesi, EÜSBED, C. 5, S. 2, 2012, s. 371-402. KARAKIŞLAK, Sahra, Yeni Türk Borçlar Kanunu Kapsamında Evde Çalışma, BAÜHFD, C.8, S.89-90, Y. 2012, s. 214-248. KELLER, Irmtraud Braeunlich, OR für den Alltag, das Schweizerische Obligationen Recht, Art.347, 450-451,Art.350 A,458-459, 2005, Auflage, Zurich, der Schweizerische Beobacher. MOLLAMAHMUTOĞLU, Hamdi/ASTARLI Muhittin, İş Hukuku, 2012, Ankara. REHBİNDER, Manfred/STÖCKLI, Jean Fritz, Berner Kommentar zum Schweizerischen Privatrecht, Obligationenrecht, Der Arbeitsvertrag, Art.331-355 und Art.361-362 OR, 2014, Bern. STAEHELIN, Andreas, Kommentar zum Schweizerischen Zivilrecht, Der Arbeitsvertrag, Art.319-362. SÜZEK, Sarper, İş Hukuku, 2013, İstanbul. TUNÇOMAĞ, Kenan/CENTEL, Tankut, İş Hukukunun Esasları, 2013, İstanbul. UŞAN, M. Fatih, İş ve Sosyal Sigorta Hukuku Uygulamasında Parça Başına Ücret, 2003, Ankara. YAVUZ, Cevdet/ACAR, Faruk/ÖZEN, Burak, Borçlar Hukuku Dersleri Özel Hükümler, 2012, İstanbul. ZEVKLİLER, Aydın/GÖKYAYLA, K. Emre, Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, 2013, Ankara.