RELATIONSHIP BETWEEN THERAPEUTIC PLAY AND HOSPITAL INTERIOR DESIGN

Yıl 2024, Cilt: 12 Sayı: 1, 257 - 275, 03.07.2024

Fatma Zişan Yolcu , Gönül Zengin , Hatice Kübra Güçlü , Şengül Yalçınkaya

https://doi.org/10.52122/nisantasisbd.1448257

Öz

Children may need to visit the hospital throughout their lives due to various illnesses, which can be daunting for them. Play serves as a potent tool in alleviating a child's anxiety, aiding their adjustment to the hospital environment, and evaluating the impact of illness. Play is recognized as a therapeutic method for engaging with patients. Incorporating supportive approaches to therapeutic play in healthcare designs can reduce anxiety levels in children. This study examines interior design of healthcare examples within the framework of child-space perception and therapeutic play methods, focusing on the space's role in facilitating therapeutic play. An analysis was conducted based on visuals regarding the relationship between interior design solutions in children's hospitals and their potential to facilitate therapeutic play. As a result, presenting solutions in hospital interior design that allow for therapeutic play can significantly contribute to supporting the development of children and the diagnosis-treatment process.

Anahtar Kelimeler

Healthcare Structures, Pediatic Patiens, Anxiety, Therapeutic Play, Space.

TERAPÖTİK OYUN İLE HASTANE İÇ MEKAN TASARIMI ARASINDAKİ İLİŞKİ

Öz

Çocuklar, yaşamları boyunca çeşitli hastalıklar nedeniyle hastaneye gitmek zorunda kalırlar. Hastalık ve hastane söylemi çocuklar için kaygı verici olabilmektedir. Oyun, çocuğun kaygısını azaltmada, hastane ortamına alışmasında ve hastalığın çocuktaki etkisini ölçmede güçlü bir araçtır. Sağlık alanında oyun, hastalar ile diyalog kurma yönüyle tıbbi bir yöntem olarak kabul edilmekte ve terapötik oyun olarak adlandırılmaktadır. Hastane tasarımlarında terapötik oyunların destekleyen yaklaşım sergilenmesi, çocuklarda kaygı düzeyinin azaltılabilecektir. Bu çalışmada çocuk-mekan algısı ve terapötik oyun yöntemleri çerçevesinde, hastane iç mekan tasarımı örnekleri incelenmiş ve mekanın terapötik oyunda nasıl bir görev üstlenebileceği üzerinde durulmuştur. Çocuk hastanelerinde güncel iç mekan tasarımlarının ve çözümlemelerinin görseller üzerinden terapötik oyun imkan sağlaması ilişkisi yönünden analizi yapılmıştır. Sonuç olarak hastane iç mekan tasarımlarında terapötik oyuna imkan sağlayacak çözümler sunulması, mekanı çocuğun gelişimini destekleyici unsur haline getirecektir. Sağlık yapılarının tasarımında terapötik oyunu desteklemesi ile çocuğun teşhis-tedavi sürecine destekleyen önemli bir faktör etkin hale getirilmiş olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sağlık Yapıları, Çocuk Hasta, Kaygı, Terapötik Oyun, Mekan

Kaynakça

• Açıcı, K., F. & Bal, H. B. (2020). “Göstergebilimsel Analiz Üzerinden Tasarımı Anlamak: Sallanan At Üzerine”. Art-Sanat Dergisi, (13), 293–312. https://doi.org/10.26650/artsanat.2020.13.0012.
• Atay, G., Eras, Z. & Ertem, İ. (2011). “Çocuk Hastaların Hastane Yatışları Sırasında Gelişimlerinin Desteklenmesi”. Çocuk Dergisi, 11(1), 1–7. https://doi.org/10.5222/j.child.2011.001.
• Avan, H., Koç, E. T. & Vural, B. (2020). “Çocukla Terapötik İletişim ve Oyun”. Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(2), 62-69.
• Aytaş, G. & Uysal, B. (2017). “Oyun Kavramı Ve Sınıflandırılmasına Yönelik Bir Değerlendirme”. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 675-690. https://doi.org/10.18026/cbayarsos.298146.
• Başay, B. K., Başay, Ö., Ürüt, A., Hasmercan, B., Uysal, M. & Usul, B. E. (2020). “Hastanede Yatarak Tedavi Gören Çocuklar: Psikososyal Uyumu Etkileyen Faktörler Üzerine Bir Araştırma”. Klinik Psikiyatri Dergisi, 23(4), 402-413. https://doi.org/10.5505/kpd.2020.80958.
• Burdurlu, E., Kılıç, Y., İlçe, A. C., Elibol, G. C. & Yener, G. (2004). Okul Öncesi Çocuk Mobilyaları İle İlgili Ebeveyn Görüşleri Ve Öngörülen Mobilya Tasarım Ölçütleri. Teknoloji, 7(1).
• Burns-Nader, S. & Hernandez-Reif, M. (2016). “Facilitating play for hospitalized through child life services”. Children's HealthCare, (45), 1–21. https://doi.org/10.1080/02739615.2014.948161.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2022). Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Chhillar, R., Dabas, P. & Dular, S. K. (2020). “An RCT on Effectiveness of playtherapy on anxiety among hospitalized children in selected hospital, Greater Noida”. European Journal of Molecular & Clinical Medicine, 7(11). ISSN: 2515-8260.
• Çakmak, S. (2019). “Çocuk Folkloru Bağlamında Van Yöresi Çocuk Oyunlarının Kinestetik Öğrenme Modeli Kapsamında Değerlendirilmesi”. Motif Akademi Halkbilimi Dergisi, 12( 27), 637-657. https://doi.org/10.12981/mahder.603341.
• Çelebi, A., Aytekin, A., Küçükoğlu, S., & Çelebioğlu, A. (2015). “Hastanede Yatan Çocuk Ve Oyun”. Journal of Dr. Behcet Uz Children's Hospital, 5(3), 156-160. https://doi.org/10.5222/buchd.2015.156.
• David, O. A., Cardoș, R. A. I. & Matu, S. (2019). “Is REThink therapeutic game effective in prevent in gemotional disorders in children and adolescents? Outcomes of a randomized clinical trial”. European Child and Adolescent Psychiatry, 28(1), 111–122. https://doi.org/10.1007/s00787-018-1192-2.
• Er, D. M. (1998). Hastanede Yatan Çocuklar ve Ailelerinin Kaygı Düzeyini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Fırat, H. (2013). “Çocuk Oyunları-Eğitim İlişkisi: Bezirgân Başı Örneği”. Turkish Studies, 8(13), 885-896. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.5809.
• Gültekin, G., & Baran, G. (2005). Hastalık ve Çocuk. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 8(8). https://doi.org/10.21560/spcd.57818.
• Gür, Ö., Ş. & Yalçınkaya, Ş. (2022). Çocuk Dostu Hastane Tasarımı. In R. Güney & E. Sezgin (Eds.), Çocuk Dostu Hastane içinde (pp. 806-827). Ankara: Nobel Yayın Evi.
• Gündüz, S., Yüksel, S., Aydeniz, G. E., Aydoğan, R. N., Türksoy, H., Dikme, İ. B. & Efendiler, İ. (2016). “Çocuklarda Hastane Korkusunu Etkileyen Faktörler”. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 59(4), 161-168. ISSN: 0010-0161.
• Kıran, B., Çalık, C. & Esenay, F. I. (2013). “Terapotik Oyun: Hasta Çocuk İle İletişimin Anahtarı”. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(1), 1-10. https://doi.org/10.1501/Asbd_0000000038.
• Koukourikos, K., Tzeha, L., Pantelidou, P., & Tsaloglidou, A. (2015). “The Importance Of Play During Hospitalization Of Children”. Mater Sociomed, 27(6), 438-441.
• Köse, E. (2003). Hastanelerdeki Hasta Odalarının Tedavi Gören Çocuklar Üzerindeki Etkileri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Kuğuoğlu, S., & Kürtüncü Tanır, M. (2006). “Gelişim Dönemlerine Göre Oyunun Terapötik Kullanımı”. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 22(1), 293-304.
• Li, H. C. W., Lopez, V. & Lee T. L. I. (2007). “Effects of Preoperative Therapeutic Play on Outcomes of School-Age Children Undergoing Day Surgery”. Res Nurs Health, 30(3), 320-32. https://doi.org/10.1002/nur.20191.
• Murray, C., Harrison, B. & Palermo, C. (2018). “Effectiveness of Therapeutic Play on Hospitalized Children: A Systematic Review”. Child: Care, Health & Development, 45(1), 17–30. https://doi.org/10.1111/cch.12519.
• Özen, A., Hergüner, A., & Toros, F. (2017). “Hospitalized children and play”. BMC Pediatrics, 17(87), 1-8. https://doi.org/10.1186/s12887-017-0830-3.
• Pekdoğan, S., & Yıldız, S. (2018). “Hasta Çocuklarda Oyun Terapisinin Yatış Sürecindeki Rolü”. Turkish Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 23(2), 243-255. https://doi.org/10.13098/ajc.2016.17.4.308.
• Phipps, S., & Dunavant, M. (2005). “Treatment adherence in children with cystic fibrosis: The role of child and parent perceptions of illness”. Journal of Pediatric Psychology, 30(5), 471-481.
• Sarı, H. (2019). “Hasta Çocukta Oyunla Tedavi Edici Anlatılar”. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(3), 227-240. https://doi.org/10.18026/etusbd.563448.
• Saunders, N., N. (2009). “Art and Play as Psychotherapeutic Techniques for Psychiatric Patients”. Journal of the American Art Therapy Association, 26(3), 114–118. https://doi.org/10.1080/07421656.2009.10129619.
• Sır, A., Aydın, F., & Yüksel, B. (2021). “Oyunla Tedavi”. Çocuk Dergisi, 10(1), 51-53. https://doi.org/10.5222/j.child.2021.026.
• Taneli, Y., & Döş, H. (2017). “Hasta Olan Çocukların Gelişimine Oyunun Etkisi”. International Journal of Humanities and Social Sciences Research, 3(6), 1-7.
• Üzüm, M. (2020). “Oyun ve Çocuk Sağlığı”. International Journal of Advances in Social Sciences and Humanities, 8(3), 185-194.
• Yalçın, A., & Ataş, S. (2014). “Aile Bağlamında Çocuk Oyunları ve Sosyal Gelişim”. Çocuk ve Eğitim, 3(2), 143-153. https://doi.org/10.14527/9789754619085.10.
• Yalçın, M. H., & Sürmeli, H. (2013). “Hasta Çocuk ve Oyun: Çocukluk Döneminde Oyun”. International Journal of Social Sciences & Educational Studies, 1(2), 59-65.
• Yılmaz, M. (2017). “Hastanede Yatan Çocukların Oyun Terapisi İle Tedavi Edilmesi”. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 70(3), 207-212.
• Yüksel, T. (2021). “Hasta Çocuklarda Oyunun Tedavi Sürecindeki Rolü”. Türk Pediatri Arşivi, 56(4), 285-292. https://doi.org/10.5152/TurkPediatriArs.2021.20184.
• Zaidman-Zait, A., & Jamshy, S. (2005). “Therapeutic use of play in hospitalised children”. Pediatric Nursing, 31(1), 45-50.
• Zengel, B., & Güloğlu, B. (2002). Hasta Çocuklar ve Oyun. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.