Erken Bizans Dönemi’nde kutsal kişilere büyük önem verilmiştir. Bu kişilerin
mezarları kiliseler içinde yer almış, yaşadıkları yerler ve rölikleri ikona olarak
kabul edilmiştir.
İnananlar, Tanrı katındaki bu insanlardan, yaşamlarındaki maddi ve manevi
olumsuzlukların yok edilmesini, öldükten sonra da günahlarının affı için kendileriyle Tanrı arasında aracı olmalarını istemişlerdir.
Kilikia’daki kutsal kişilerin coğrafi olarak nerelerde saygı gördüklerini ortaya
çıkartmak, bölgedeki Erken Bizans Dönemi Hıristiyan halkının yapısını anlamaya katkıda bulunur. Yazılı kaynaklar ve bölgede bulunan yazıtlar, Kilikia’da çok
sayıda kutsal kişi olduğunu bize duyurmaktadır. Ancak bunlardan sadece birkaçının kiliselerle bağlantısı kurulabilmektedir. 4. yüzyıl sonu -5. yüzyıl başlarından
itibaren hemen hemen her kilisenin bema bölümündeki altarında kutsal kişilere ait
rölikler özel kutularında (röliker) yer almıştır. Yazıtları günümüze ulaşmadığı için,
bölgedeki yaklaşık 200 kilisenin hangi kutsal kişiler adına yapıldıkları ise anlaşılamamaktadır. Yazılı kaynaklar Azize Thekla dışında diğer kutsal kişilerle bağlantılı
dini uygulamalar hakkında çok kısıtlı bilgiler verir. Buna rağmen bazen altarlardaki
rölikerler dışında, kutsal kişilere ait mezarlar ve diğer rölikerlerin lokalizasyonunu
arkeolojik gözlemlerle sağlamak mümkündür.
Kutsal kişiler anonim olmakla birlikte onların adına yapılan kiliselerin incelenmesi sonucunda bunların mezar ve röliklerinin kilise içinde nasıl izole edildiği ya
da nasıl yapıyla bütünleştirildiği ve bunların Şükran Ayini ve diğer dini törenlere ne
şekilde dâhil edildikleri anlaşılabilmektedir. Bu bağlamda Diokaisareia, ElaiussaSebaste ve Korykos örneklerindeki kutsal kişilere ait mezarların incelenmesi,
arkeolojik verilerin yazılı kaynakları nasıl tamamladıklarını göstermeleri açısından
önemli örneklerdir.
Diokaisareia Erken Bizans Kutsal Kişilere saygı Cilicia Korykos Elaiussa-Sebaste
Christian saints played an important role in the Early Byzantine period. Their
cults absorbed and thereby neutralized pre-Christian magical practices. Saints’
burials, the places where they had lived, and their relics, which were usually incorporated into church buildings, served, like icons, as a focus for the appeals of citizens and peasants for help in dealing with the trials of everyday life. Communities
expected protection, prestige, and economic advantages from them. To explore
the topography of saints in Cilicia therefore contributes to understanding a major
aspect of Early Byzantine society.
Although literary and epigraphical sources document a number of saints venerated in Cilicia, very few can actually be associated by name with existing church
architecture. From the late fourth/fifth century onwards, almost every church
altar contained saints’ relics, but for most of the more than 200 recorded Cilician
churches, the saints remain nameless. A distribution map of all those who can be
located reliably provides a far from complete picture. Nonetheless some tentative
conclusions can be drawn about their range, distribution and importance.
Literary sources offer little information about cult and cultic practices in Cilicia
that were associated with saints, except for St. Thecla. But in some cases, the
graves of saints or the location of major relics, apart from relics in altars, can be
identified solely on the basis of archaeological observations. Although the saints
remain anonymous, analysis of these monuments furnishes information about how
saints’ graves and relics were isolated, embellished, and integrated into churches
and how they were incorporated into cultic practices. Case studies of saints’ graves
in Diokaisareia, Sebaste, and Korykos show how the archaeological evidence thus
compliments written sources.
Diokaisareia Early Byzantine Veneration of Saints Cilicia Korykos Sebaste
Birincil Dil | Almanca |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2009 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Sayı: 17 |