Human Rights and Right to the City

Year 2021, Volume: 18 Issue: 40, 2731 - 2743, 01.08.2021

Seçil Özdemir Metlioğlu

https://doi.org/10.26466/opus.852445

Cited By: 1

Abstract

Since the first period of industrialization, the desire to settle in the city and to have a say in the city has not only been a spatial request. Since the city is both a physical and a socio-cultural phenomenon, the city carries important information about the social structure it is in. The rapid transformation of urban space rapidly changes the structure of the society it is in and is being changed by the society. The areas open to the residents of the urban land vary according to the current period and the power structure. Power creates the city's world of meaning and draws its framework. Class struggles play an important role in settling in the city, having a say in the city and the distribution of services in the city. Urban rights are designed on what the urban rights of the people living in the cities are and have a say in the decisions taken on the urban area. Human rights in the city; it includes rights that must be respected, fulfilled and protected in order to prevent violations of rights that occur in cities today. Defining the rights related to the city provides the opportunity to define an important area in terms of urban rights. In this article, the concept of the right to the city, which is the most fundamental human right in the city, is explained. Another purpose of the article is to discuss the property right over the concept of city right.

Keywords

City, right to the city, urban right, human rights

Kentte İnsan Hakları ve Kent Hakkı

Abstract

Sanayileşmenin ilk döneminden itibaren kente yerleşme ve kentte söz sahibi olma isteği yalnızca mekânsal bir hak isteği olmamıştır. Kent hem fiziksel hem de sosyokültürel bir olgu olması nedeniyle içinde bulunduğu toplum yapısı ile ilgili önemli bilgiler taşımaktadır. Kentsel mekânın hızlı bir biçimde dönüşümü, içinde bulunduğu toplum yapısını da hızla değiştirmekte ve toplum tarafından değiştirilmektedir. Kent toprağının sakinlerine açılan alanlar, içinde bulunulan döneme ve iktidar yapısına göre değişmektedir. İktidar, kentin anlam dünyasını yaratmakta ve çerçevesini çizmektedir. Kente yerleşmede, kentte söz sahibi olmada ve kentteki hizmetlerin dağılımında sınıf mücadeleleri önemli bir rol oynamaktadır. Kentsel haklar, kent mekanında yaşayanların, kente ait haklarının neler olduğu ve kentsel mekan için alınan kararlarda söz sahibi olmaları üzerine tasarlanmıştır. Kentte insan hakları; günümüzde kentlerde ortaya çıkan hak ihlallerinin engelleyebilmek adına dikkat edilmesi gereken hakları içermektedir. Kentle ilgili olan hakları tanımlamak, kentli hakları açısından önemli bir alanı tanımlayabilmeye olanağı sağlamaktadır. Bu makalenin amacı, kentte en temel insan hakkı olan "kent hakkı" kavramını tarihsel olarak açıklamaktır. Makalenin diğer bir amacı mülkiyet hakkını, kent hakkı kavramı üzerinden tartışmaya açmaktır.

Keywords

Kent, kent hakkı, kentli hakları, insan hakları

References

• Engels, F. (1992). Konut sorunu. Ankara: Sol Yayınları.
• Fernandes, E. (2007). Constructing the right to the city’in Brazil. Social & Legal Studies, 16(2), 201–219.
• Gottdiener, M. (2001). Mekan kuramı üzerine tartışma: Kentsel praksise doğru. Praksis (Kent ve Kapitalizm), Ankara.
• Güler, M. (2011). Kentsel haklar, kapitalizm ve katılım. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66(01), 49–71.
• Harvey, D. (2012). Rebel cities: From the right to the city to the urban revolution. London: Verso Books.
• Harvey, D. (2013). Asi şehirler. İstanbul: Metis Yayınları.
• Harvey, D. (2016). Kent deneyimi. İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Kurtuluş, H. (2013). Kent sosyolojisinde değişen kavrayışlar ve Türkiye’nin kentleşme deneyimi. İçinde Türkiye Perspektifinden Kent Sosyolojisi Çalışmaları (s.177–227). İstanbul: Örgün Yayınevi.
• Lefebvre, H. (1996). The right to the city. Writings on cities. UK: Blackwell Oxford. Lefebvre, H. (2014). Mekânın üretimi. İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Mayer, M. (2012). The “right to the city” in urban social movements. Cities for people, not for profit: Critical urban theory and the right to the city, 63–85.
• Mayer, M., Demirci, Ç., ve Çavuşoğlu, D. (2012). Kentsel toplumsal hareketlerde kent hakkı. Eğitim Bilim Toplum, 9(36), 153–182.
• Mitchell, D. (2003). The right to the city: Social justice and the fight for public space. New York: Guilford Press.
• Özdemir-Sönmez, N. (2006). Düzensiz konut alanlarında kentsel dönüșüm modelleri üzerine bir değerlendirme. Planlama, 36, 121–128.
• Purcell, M. (2002). Excavating lefebvre: the right to the city and its urban politics of the inhabitant. GeoJournal, 58(2–3), 99–108.
• Şahin, Ç. (2015). Türkiye’de kentsel dönüşüme dayali inşaat odakli ekonomi modeli ve toplumsal maliyeti: En temel insan haklari, sosyal haklar, çevre hakki ve kent hakki açisindan eleştirel bir değerlendirme. Sosyoloji Konferansları, 1(51), 51–81.
• Şengül, H. T. (2001). Kentsel çelişki ve siyaset/kapitalist kentleşme süreçleri üzerine yazılar. İstanbul: Demokrasi Kitaplığı.
• Şirin Pınarcıoğlu, N., Kanbak, A., ve Makbule, Ş. (2013). Kent kuramları. İçinde Ö. Uğurlu, P. Şirin Nihal, A. Kanbak, ve M. Şiriner Önver (Ed.), Türkiye Perspektifinden Kent Sosyolojisi Çalışmaları (s.71–103). İstanbul: Örgün Yayınevi.
• Zeybekoğlu Sadri, S. (2013). Kentsel dönüşüm ve kentte insan hakları. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.