REVIEW OF SUBSCALE OF THE ORGANIZATIONAL SILENCE ETHICAL CLIMATE AND MANAGEMENT STYLE IN PUBLIC INSTITUTIONS: AN EXAMPLE IN ERZURUM HEALTH SECTOR

Year 2017, , 737 - 745, 30.06.2017

Salih Bortecine Avci , Omer Siddik Budak

https://doi.org/10.17261/Pressacademia.2017.651

Abstract

Nowadays,
one of the concepts, that have an impact on many factors such as staff
commitment and motivation in public institutions, is the subject of
organizational silence. Organizational climate and management methods of
executives rank among on the basis of many factors causing organizational
silence. This investigation compared the relationship between management
styles, ethical climate and organizational silence. In the application part,
data were collected by 5 point likert questionnaire from a public hospital
located in the center of Erzurum province with its 2500 Employees.  We conducted correlation analyse to determine
whether an effect between management styles, ethical climate and organizational
silence. It is possible to say that the employees of the institution will
remain silent to keep the harmony and friendship environment to continue if
given the opportunity to create a family atmosphere and show their creativity.
In the event that the authoritarian management approach is effective within the
organization, the result is that employees can remain silent because of the
fear of encountering negative consequences and increasing workload. Findings
support previous research showing that organizational slience is related to
management styles and ethical climate. If the management makes an effort to
provide team spirit and business cooperation within the organization, Employees
may not declare their ideas so that this environment does not deteriorate. If
the management team evaluates employees in terms of pressure, discipline and
obedience; Employees can be silenced by fear, ingenuity and cunning. 

Keywords

Organizational Slience, Management Styles, Ethical Climate, Health, Human Resource Management

References

• Barnett, T. ve Schubert, E. (2002). Perceptions of the ethical work climate and covenantal relationships. Journal of Business Ethics, vol. 36, no. 3, p. 279-290.
• Batmaz, M. (2012). Yöneticilerin yönetim tarzlarının çalışanların iş doyumlarına etkileri. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi) Ankara: Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bektaş, M. (2014). Yönetim tarzlarının örgütlerdeki informal iletişim kanallarına etkisi: burdur ili kamu kurumları örneği. (Yayınlanmış Doktora Tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bilgen, A. (2014). Çalışanların etik liderlik ve etik iklim algılamalarının örgütsel bağlılıklarına etkisi: özel ve kamu sektöründe karşılaştırmalı bir uygulama. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Brinsfield C. (2009). Employee silence: investigation of dimensionality, development of measures, and examination of related factors dissertation. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). U.S.A.: Ohio State University.
• Büte, M. (2011). Etik iklim, örgütsel güven ve bireysel performans arasındaki ilişki. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, cilt. 25, sayı. 1, s. 171-192.
• Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde işgören sessizliği: neden sessiz kalmayı tercih ediyoruz? (1. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Cengiz, S. (2010). İlköğretim okulu yöneticilerinin yönetim tarzlarının öğretmenleri yıldırma (mobbing) düzeyine etkisi. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi) Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Cullen, J. B., Parboteeah, K. P. ve Victor, B. (2003). The effects of ethical climates on organizational commitment: a two-study analysis. Journal of Business Ethics, vol. 46, p. 127-141.
• Dyne, L. V., Ang, S. ve Botero, I.C. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional construct. Journal of Management Studies, vol. 40, p. 1359-1392.
• Erenler, E. (2010). Çalışanlarda sessizlik davranışının bazı kişisel ve örgütsel özelliklerle ilişkisi: turizm sektöründe bir alan araştırması. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Fişek, K. (2011). Yönetim (3.Baskı). Ankara: Kilit Yayınları.
• Gül, H. (2006). Etik dışı davranışlar ve ulusallaştırılması: devlet hastanelerinde bir uygulama”. Selçuk Üniversitesi Karaman İİBF Dergisi, cilt. 10, no. 9, s. 65-79.
• Kahya, C. (2015). Mesleki özyeterlilik ve örgütsel sessizlik ilişkisini belirlemeye yönelik ampirik bir çalışma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, cilt. 5, sayı.1, s. 293-314.
• Karacaoğlu, K. ve Küçükköylü, C. (2015). İşgören sessizliğinin örgütsel sinizme etkisi: kamu çalışanları üzerine bir araştırma. Ege Akademik Bakış Dergisi, cilt. 15, no. 3, s. 401-408.
• Knoll, K. ve Dick, R. V. (2013). Do I hear the whistle? a first attempt to measure four forms of employee silence and their correlates. Journal Bus Ethics, vol. 113, p. 349-362.
• Örs, N. (2010). Örgüt kültürü tipleri ile yönetim tarzları arasındaki ilişkinin kamu örgütlerinde incelenmesine yönelik bir araştırma. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özdevecioğlu, M. (2003). Algılanan örgütsel destek ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkilerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. D.E.Ü. İ.İ.B.F.Dergisi, cilt. 18, sayı. 2, s. 113-130.
• Özgen, I., Sürgevil, O. (2009). Örgütsel sessizlik olgusu ve turizm işletmeleri açısından değerlendirilmesi. Zeyyat Sabuncuoğlu (Ed.), Turizm işletmelerinde örgütsel davranış içinde. Bursa: MKM Yayıncılık.
• Parboteeah, K. P., Cullen, J. B., Victor, B. ve Sakano, T., (2005). National culture and ethical climates: a comparison of u.s. and japanese accounting firms.Management International Review, vol. 45, no. 4, p. 459-481.
• Pellegrini, E. K. ve Scandura, T. A. (2008). Paternalistic leadership: a review and agenda for future research. Journal of Management, vol. 34, no. 3, p. 566–593.
• Pinder, C. C. ve Harlos, K. P. (2001). Employee silence: quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice. Research in Personnel and Human Research Management, vol. 20, p. 331-369.
• Sağnak, M. (2005). İlköğretim okullarında görevli yönetici ve öğretmenlerin örgütsel etik iklim türlerine ilişkin algı ve doyum düzeyleri, Eurasian Journal of Educational Research, vol. 20, p. 203-211.
• Schwepker, C. H., and David J. G. (2009). Ethical climate’s influence on sales management practices. Journal of Selling & Major Account Management. vol. 9, no. 1, p. 8-24.
• Şehitoğlu, Y. (2010). Örgütsel sessizlik örgütsel vatandaşlık davranışı ve algılanan çalışan performansı ilişkisi. (Yayınlanmış Doktora Tezi). Gebze: Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Sonakın, C. (2010). Hemşirelerin iş doyumları ile çalıştıkları kurumların etik iklimi arasındaki ilişki. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Yanık, C. (2012). Örgütsel sessizlik ile güven arasındaki ilişki ve eğitim örgütlerinde bir araştırma. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.