Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın Gülen Ada Hikâyesinde Aktarılan Değerler / The Values Conveyed in Gülen Ada by Cevat Şakir Kabaağaçlı

Year 2015, Issue: 2, 78 - 92, 21.04.2015

Asuman Akay Ahmed

https://doi.org/10.29000/rumelide.133745

Cited By: 1

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın eserlerindeki değerlerin Türk eğitim sistemi içerisinde ele alınması ve eğitimde kullanılabilirliği açısından ‘Gülen Ada’ hikâyesinin incelenmesidir. Edebiyatçı kimliğiyle Cevat Şakir Kabaağaçlı ya da daha çok bilinen adıyla Halikarnas Balıkçısı, Ege ve Akdeniz bölgelerinin bitki örtüsünü, iklimini, doğasını, denizini, deniz kıyısında ve hatta denizde yaşayan insanlarını anlatan bir hikâyeci ve romancı olarak tanınmaktadır. Bu yönüyle de edebiyatımızda önemli bir yere sahiptir. Yazarın eserleri genellikle deniz-kara, deniz insanı-kara insanı karşıtlığına dayanmaktadır. Kabaağaçlı’nın insan-doğa ilişkisini nasıl tasvir ettiğini ve bireyin kimliğini doğanın nasıl biçimlendirdiğini bütün eserlerinde olduğu gibi ‘Gülen Ada’ hikâyesinde de görmek mümkündür. Halikarnas Balıkçısı, insanları doğrudan iki gruba ayırır: deniz insanları ve kara insanları, bir başka deyişle; iyiler ve kötüler. Bu ahlâki tanımlar, değerler eğitimi alanında yeni nesillerin geleceğini yönlendirmede önemli bir zemindir. Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın ‘Gülen Ada’ hikâyesinde aktarılan değerlerin tespitine yönelik bu araştırma, nitelik araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi ile yapılmıştır. Edebiyatın değerler aktarımında ne denli güçlü bir varlık olduğu konusu tartışılmaz bir gerçektir. Bu açıdan Türk eğitim sisteminde değerler eğitimi alanını, edebiyat eserleriyle de desteklemenin faydası dikkate alınmalıdır.

Keywords

-

References

• Alver, K. (2001). Anadoluculuk ve Hilmi Ziya Ülken, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (1): 133-138.
• Beller, J. (2002). Positive character development in school sport programs. (ERIC Clearinghouse on Teaching and Teacher Education Washington DC.). ED 477-729.
• Enginün, İ. (2004). Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı, İstanbul: Dergâh.
• Fichter, J. (1990). Sosyoloji Nedir?, Çev. Nilgün Çelebi, Konya: Selçuk Üniversitesi.
• Guenon, R. (1991). Modern Dünyanın Bunalımı, Çev. Nilgün Çelebi, Konya: Selçuk Üniversitesi.
• Güvenç, B. (1972). İnsan ve Kültür (1.Baskı). Ankara: Sosyal Bilimler Derneği.
• Halikarnas Balıkçısı. (2010). Ege’den Bırakılmış Bir Çiçek, Bütün Eserleri: 11, ISBN 9789754940497, Ankara: Bilgi.
• Kabaklı, A. (1997). Türk Edebiyatı Ansiklopedisi, Cilt:5, İstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı.
• Kaplan, M. (2011). Hikâye Tahlilleri, İstanbul: Dergâh.
• Karakuş, N. (2012). Asım’ın Nesli, Bugüne Tesirleri ve Eğitim Değeri. Dil ve Edebiyat Araştırmaları Journal of Language and Literature Studies, ISSN 1308-5069, 231-247.
• Kavcar, C. (1994). Edebiyat ve Eğitim. Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• Kenan, S. (2004). Modern Eğitimde Kaybolan Nokta: Değerler Eğitimi, İstanbul: Değerler ve Eğitimi Uluslararası Sempozyumu.
• Kızılçelik, E. (1994). Açıklamalı Sosyolojik Terimler Sözlüğü, Ankara: Atilla.
• Kirschenbaum, E. (1995). 100 ways to enhance values and morality in schools and youth settings. Massachusettes: Allyn Bacon Company.
• MEB. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (6, 7, 8. Sınıflar). Ankara: MEB.
• Özbay, M. (2002). Kültür Aktarımı Açısından Türkçe Öğretimi. Türk Dili, S. 602, Şubat 2002, 112-120, Ankara: TDK.
• Özbay, M, ve E. Karakuş Tayşi. (2011). Dede Korkut Hikâyelerinin Türkçe Öğretim ve Değer Aktarımı Açısından Önemi, Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1, 21-31.
• Şatıroğlu, Âşık Veysel. (1971). Dostlar Beni Hatırlasın. Ankara: Türkiye İş Bankası.
• Şener, H. (2013). Hayriyye-i Nâbî’de Aktarılan Değerler, Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 8/1 Winter 2013.
• Tural, S. (1992). Kültürel Kimlik Üzerine Düşünceler. Ankara: Ecdâd.
• TDK. (2011). Türkçe Sözlük, Ankara: TDK.
• Yazıcı, N. (2002). Halikarnas Balıkçısı’nın Eserlerinde Tabiat, Ankara: Kültür Bakanlığı.
• Yazıcı, N. (2005). Halikarnas Balıkçısı’nda Kamusal Ütopya: Doğanın Kamusal Alana Aktarılması, Pasaj, 1, 35-50, Ankara: Mayıs-Ağustos 2005.
• Yunus Emre. (1965). Risâlat al-Nushiyye ve Divan (Yayınlayan: Abdülbaki Gölpınarlı), Eskişehir: Eskişehir Turizm ve Tanıtma Derneği.