BibTex RIS Kaynak Göster

Potters of Dharavi-Kumbharwada

Yıl 2012, Cilt: 2 Sayı: 2, 124 - 146, 01.08.2012

Öz









Today, in Mumbai / India, Dharavi is one of the largest gettos of Asia, there is
approx. 1.500 families, which “live” within unimaginably primitive conditions and
earn their living through pottery. Here, jammed into a tiny neighbourhood, lives an
enormously large ceramic industry. Though relying on traditional basis, the production is entirely oriented to daily want. The main idea that makes this region’s
production worth examining is rather than the originality of the end-product, the
amazing working system, milieu and conditions.


Dharavi pottery offers a “case”, indicating how one customizes the primitive nature of the first encounter of human being with ceramic to certain social structures
in our era and should be re-interpreted under varying subtitles. 





Kaynakça

  • COOPER, I. ve GILLOW, J. (1996). Arts and Crafts of India, Thames and Hudson Ltd.: Londra.
  • ENGGVIST, J. H. ve LANTZ, M. , Ed. (2009). “Dharavi Documenting Informalities”,
  • The Royal University College Of Fine Art & Architecture Academic Foundation: Yeni Delhi.
  • JACOPSON Mark (Mayıs 2007). “Gölge Kent Dharavi”, National Geographic, Sayı: 73, Doğan Yayıncılık, İstanbul, Sayfa: 114-127
  • RANJAN A. ve RANJAN M.P. (2007). “Crafts of India / Handmade in India”, Council of Handicraft Development Cooperations: Yeni Delhi.
  • SHARMA Kaplana (2000). Rediscovering Dharavi, Penguen Books: Yeni Delhi.
  • SWARUP Shanti (1968). 5000 Years of Arts and Cratfs in India and Pakistan, D.B. Taraporevala Sons & Co. Private Ltd. : Mumbai.
  • YÜKSEK Özcan (Ağustos 2009). “Mücevher Yolu Hint Hazinesi”, ATLAS-Aylık Coğrafya ve Keşif Dergisi, Sayı: 197, Doğan Yayıncılık, İstanbul, Sayfa: 96

Dharavi - Kumbharwada Çömlekçileri

Yıl 2012, Cilt: 2 Sayı: 2, 124 - 146, 01.08.2012

Öz

Hindistan / Mumbai’de, Asya’nın en büyük varoşlarından biri olan Dharavi’de bugün, hayalleri zorlayacak kadar ilkel koşullarda “yaşayan” ve çömlek yaparak geçimini sürdüren yaklaşık 1500 aile vardır. Burada, daracık bir mahallenin içine sıkışmış dev boyutlarda bir seramik endüstrisi yaşar. Geleneksel temellere dayansa da, yapılan üretim tamamen günün ihtiyaçlarına yöneliktir. Bu bölgenin üretimini incelenmeye değer kılan ise, ortaya çıkan ürünler değil, insanı hayrete düşüren çalışma sistemi, koşulları ve ortamıdır.

Böylece Dharavi çömlekçiliği, insanoğlunun seramik ile kurduğu ilk birlikteliğin ilkel doğasının çağımızda belli toplumsal yapılara nasıl uyarlandığının tekrar tekrar incelenmesini gerektiren bir “durum” sunmaktadır. 

Kaynakça

  • COOPER, I. ve GILLOW, J. (1996). Arts and Crafts of India, Thames and Hudson Ltd.: Londra.
  • ENGGVIST, J. H. ve LANTZ, M. , Ed. (2009). “Dharavi Documenting Informalities”,
  • The Royal University College Of Fine Art & Architecture Academic Foundation: Yeni Delhi.
  • JACOPSON Mark (Mayıs 2007). “Gölge Kent Dharavi”, National Geographic, Sayı: 73, Doğan Yayıncılık, İstanbul, Sayfa: 114-127
  • RANJAN A. ve RANJAN M.P. (2007). “Crafts of India / Handmade in India”, Council of Handicraft Development Cooperations: Yeni Delhi.
  • SHARMA Kaplana (2000). Rediscovering Dharavi, Penguen Books: Yeni Delhi.
  • SWARUP Shanti (1968). 5000 Years of Arts and Cratfs in India and Pakistan, D.B. Taraporevala Sons & Co. Private Ltd. : Mumbai.
  • YÜKSEK Özcan (Ağustos 2009). “Mücevher Yolu Hint Hazinesi”, ATLAS-Aylık Coğrafya ve Keşif Dergisi, Sayı: 197, Doğan Yayıncılık, İstanbul, Sayfa: 96
Toplam 8 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Lale Dilbaş Bu kişi benim

Funda Altın Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Ağustos 2012
Yayımlandığı Sayı Yıl 2012 Cilt: 2 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Dilbaş, L., & Altın, F. (2012). Dharavi - Kumbharwada Çömlekçileri. Sanat Ve Tasarım Dergisi, 2(2), 124-146.