THE IMPACT OF DIGITALIZATION ON SUSTAINABLE FASHION

Yıl 2025, Cilt: 15 Sayı: 1, 565 - 589, 20.06.2025

Hatice Varol , Duygu Atalay Onur

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1717840

Öz

In addition to being an important sector worldwide, the fashion industry significantly
contributes to various environmental, social, and economic issues. The fast fashion system
arising from the industrialization process leads to overconsumption and causes materials
to turn into worthless items. The Brundtland Commission introduced the concept of sustainability
in 1987 to combat this situation, which evolved into the circular economy model
in the 2010s. Additionally, during this period, significant transformation has occurred in
the industry, along with the positive and negative aspects brought by digitalization. Digital
technologies, despite having the potential to accelerate design and production processes,
also possess the ability to reduce waste and increase resource utilization. This article investigates
the impact of digitalization on the fashion industry with a special emphasis on the
environmental, social, and economic consequences of fast fashion and efforts to mitigate
these effects. The fundamental research question is: "How do digital technologies contribute
to waste reduction and more efficient resource use in the fashion industry?". The article
applies literature review and practice-based research methods to discuss the role of digital
technologies in sustainable fashion and present the results. Consequently, following an
analysis of the literature, an empirical investigation was undertaken. The article provides a
fresh viewpoint on sustainability within the framework of digital integration, and its implementation
has yielded noteworthy outcomes.

Anahtar Kelimeler

Sustainable fashion , Circular economy , Digital fashion , Zero waste , Modular design.

DİJİTALLEŞMENİN SÜRDÜRÜLEBİLİR MODA ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ

Öz

Moda endüstrisi, dünya çapında önemli bir sektör olmanın yanı sıra, çeşitli çevresel, sosyal
ve ekonomik sorunlara geniş ölçüde etki yapmaktadır. Sanayileşme sürecinden doğan hızlı
moda sistemi, aşırı tüketime yol açmakta ve malzemelerin değersiz eşyalara dönüşmesine
neden olmaktadır. Bu durumla mücadele 1987’de Brundtland Komisyonu’nda sunulan
sürdürülebilirlik fikri ile başlamış ve 2010'larda döngüsel ekonomi modeline dönüşmüştür.
Ayrıca bu dönemde dijitalleşmenin getirdiği olumlu ve olumsuz yönlerle birlikte sektörde
önemli bir dönüşüm yaşanmıştır. Dijital teknolojiler tasarım ve üretim süreçlerini hızlandırma
potansiyeline sahip olmalarına rağmen, atıkları ve kaynak kullanımını azaltma yeteneğine
de sahiptirler. Bu makale, hızlı modanın çevresel, sosyal ve ekonomik sonuçlarına
ve bu etkileri hafifletme çabalarına özel bir vurgu yaparak, dijitalleşmenin moda endüstrisi
üzerindeki etkilerini araştırmaktadır. Temelde “Dijital teknolojiler moda sektöründe atık
azaltma ve kaynakların daha etkin kullanılmasına nasıl katkı sağlamaktadır?” araştırma
sorusuna yanıt aranmıştır. Literatür taraması ve uygulama temelli araştırma yöntemlerinin
uygulandığı makalede dijital teknolojilerin sürdürülebilir modadaki rolünü tartışmak
ve sonuçları ortaya koymak hedeflenmiştir. Bu nedenle, literatürdeki bulgular araştırıldıktan
sonra bir uygulama çalışması yapılmıştır. Makale, sürdürülebilirliği dijital entegrasyon
bağlamında incelemesi açısından yenilikçi bir bakış sunmuş ve yapılan uygulama neticesinde
önemli sonuçlara ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilir moda , Döngüsel ekonomi , Dijital moda , Sıfır atık , Modüler Tasarım.

Kaynakça

• Ali, N. S., Khairuddin, N. F. ve Zainal Abidin, S. (2013, 5-6 Eylül). Upcycling: Re-use and recreate functional interior space using waste materials. Internatioanl Conference on Engineering and Product Design Education, Dublin, Dublin Institute of Technology, s. 798-803. http://dx.doi.org/10.13140/2.1.2643.3603
• Atalay Onur, D. (2020). Moda tasarımında döngüsel ekonomi kavramı ve farklı tasarım seviyelerinde benimsenen stratejiler. Sanat ve Tasarım Dergisi, 10(1), 24-40.
• https://doi.org/10.20488/sanattasarim.828900 Başaran, F. N. (2022). Dokuma tasarımında kullanılan CAD sistemleri. Tekstil ve Mühendis, 29(127), 168-184. https://doi.org/10.7216/1300759920222912707 Beazley, A. ve Bond, T. (2003). Computer-aided pattern design and product development. Oxford: Blackwell Publishing.
• Biliakovych, L., Derman, L., Oborska, S., Naumenko, O. ve Vovk, A. (2024). Genesis, features and prospects fort he development of Digital fashion. Preservation, Digital Technology & Culture, 53(1), 5-14. https://doi.org/10.1515/pdtc-2023-0043
• Black, S. (2012). The sustainable fashion handbook. London: Thames & Hudson.
• Bozkurt, A., Hamutoğlu, N. B., Liman Kaban, A., Taşçı, G, ve Aykul, M. (2021). Dijital bilgi çağı: Dijital toplum, dijital dönüşüm, dijital eğitim ve dijital yeterlilikler. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi. 7(2), 35-63. https://doi.org/10.51948/auad.911584 Brown, S. (2010). Eco fashion. London: Laurence King Publishing.
• Burke, S. (2006). Fashion computing: Design techniques and CA D. Burke Publishing.
• Bursalıgil, G. (2019). Giysi tasarımında sıfır atık yöntemlerinin ve uygulamalarının incelenmesi. Uluslararası Disiplinlerarası ve Kültürlerarası Sanat, 4(7), 81-100. https://doi.org/10.29228/ijiia.7.75 Casciani, D., Chkanikova, O. ve Pal, R. (2022). Exploring the nature of digital transformation in the fashion industry: Opportunities for supply chains, business models, and sustainability-oriented innovations. Sustainability: Science, Practice and Policy, 18(1), 773-795. https://doi.org/10.1080/15487733.2022.2125640
• Casciani, D. ve Wang, H. (2023, 17-18 Kasım). Practicing the work of a sustainable digital fashion designer/maker 4.0: Design of an organic and modular clothing system based on the industry 4.0 approach. GFC 22 – Global Fashion Conference 2022, Germany. https://hdl.handle.net/11311/1249882 ANADOLU ÜNİVERSİTESİ SANAT & TASARIM DERGİSİ 583 Sanat&Tasarım Dergisi,15 (1), 2025: 565-586
• Chase, R. W. (1997). CAD for fashion design. New Jersey: Prentice Hall.
• Crewe, L. (2017). The geographies of fashion: Consumption, space and value. London: Bloomsbury.
• Çivitçi, Ş., Özeren, F. ve Ölçer, H. (2010). Assyst CAD programında giysi kalıbı hazırlama. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Dana, L. P. ve Brandstrup, M. (2024). Fashion and environmental sustainability. L. P. Dana, R. Boardman, A. Salamzadeh, V. Pereira ve M. Brandstrup, (Ed.), Fashion and environmental sustainability: Entrepreneurship, innovation and technology içinde (ss. 3-9). Berlin, Boston: De Gruyter. https://doi.org/10.1515/9783110795431 Danaher, S. (2004). The complete guide to digital 3D design. Lewes: Ilex Press.
• Doba Kadem, F. ve Özdemir, Ş. (2024). Dijital tekstil baskı makine özelliklerine genel bir bakış. OKÜ Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7(2), 889-901. https://doi.org/10.47495/okufbed.1183791 Ece Çokmutlu, M. (2022). Sürdürülebilir kalkınma temelinde döngüsel ekonomi performansı. Verimlilik Dergisi, Döngüsel Ekonomi ve Sürdürülebilirlik Özel Sayısı, 151-170. https://doi.org/10.51551/verimlilik.1111745
• Ellen MacArthur Foundation. (2017). A new textiles economy: Redesigning fashion’s future. https://archive.ellenmacarthurfoundation.org/assets/downloads/A-New-Textiles-Economy.pdf Enes, E. (2021). Sıfır atık moda tasarımı ve yapboz, mozaik ve çıkarma kesim yöntemlerinin incelenmesi. Star Sanat ve Tasarım Araştırmaları Dergisi, 2(2), 116-128.
• Fletcher, K. (2008). Sustainable fashion & textiles: Design journeys. London: Earthscan.
• Fletcher, K. (2010). Fashion and sustainability. M. F. Schultz, (Ed.). Sustainable fashion-Issues to be addressed içinde (ss. 34-41). Denmark: Design Skolen Kolding.
• Fletcher, K. ve Grose, L. (2012). Moda & Sustentabilidade: Design para mudança. São Paulo: Senac São Paulo.
• Fuad-Luke, A. (2002). The eco-design handbook: a complete sourcebook for the home and office. Thames & Hudson.
• Fuad-Luke, A. (2020). Yavaşülke’yi yeniden düşünmek. Ş. Kipöz, (Ed.). Modada yavaşlık içinde (1.baskı, ss. 23-39). Yeni İnsan Yayınevi.
• Gür Üstüner, S. G. (2017). Tekstil tasarım tarihine genel bir bakış. Sanat – Tasarım Dergisi, (8), 49-56. https://doi.org/10.17490/Sanat.2018.21
• ANADOLU ÜNİVERSİTESİ SANAT & TASARIM DERGİSİ 584 Sanat&Tasarım Dergisi,15 (1), 2025: 565-586
• Gürcüm, B. H. ve Tanyer, S. (2021). Moda tasarımında sürdürülebilirlik ile yeniden doğuş. İdil Sanat ve Dil Dergisi, 10(80), 549-562. https://doi.org/10.7816/idil-10-80-01 Harris, J. M. (2000). Basic principles of sustainable development. Global Development and Environment Institute, Tufts University, (4), 1-24.
• Hethorn, J. (2008). Consideration of consumer desire. J. Hethorn ve C. Ulasewichz, (Ed.). Sustainable fashion: Why now? A conversation about issues, practices, and possibilities içinde (ss. 53-76). New York: Fairchild Books.
• İşmal, Ö. E. ve Yıldırım, L. (2012). Tekstil tasarımında çevre dostu yaklaşımlar. Akdeniz Sanat, 4(8), 9-13.
• Kipöz, Ş. (2020). Modada yavaşlık (1.baskı). İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
• Loker, S. (2008). A technology-enabled sustainable fashion system: Fashion’s future. J. Hethorn ve C. Ulasewichz, (Ed.), Sustainable fashion: Why now? A conversation about issues, practices, and possibilities içinde (ss. 95-126). New York: Fairchild Books.
• Merriam-Webster. (t.y.). Digital. Merriam-Webster.com Dictionary içinde 24 Mayıs, 2024, tarihinde https://www.merriam-webster.com/dictionary/digital adresinden erişilmiştir.
• Oakdene Hollins Research & Consulting. (2013). Closing the loop for clothing: Closed loop fibre recycling - current status and future challenges. https://www.oakdenehollins.com/reports/2013/4/9/closing-the-loop-for-clothing Öğülmüş Özkum, E. ve Üreyen, M. E. (2020). Dijital giysi tasarım yazılımları ve kadın giyiminde kullanım olanakları. International Journal of Interdisciplinary and Intercultural Art, 5(11), 29-49. http://dx.doi.org/10.29228/ijiia.130 Öndoğan, Z. (1999). Hazır giyim işletmelerinde kullanılan CAD sistemlerinin verimliliğinin kullanıcıya ve işletmeye uygunluğu üzerine bir araştırma. Tekstil ve Konfeksiyon Dergisi, 9(4), 338-343.
• Öndoğan, Z., Pamuk, O, Topal, E., Çelikkaş, M., Ünver, O. ve Işıklıoğlu, P. (2007). Giysi tasarımı, vücut ölçülendirme ve giysi pazarlaması konularında simülasyon sistemlerinin incelenmesi. Tekstil ve Konfeksiyon Dergisi, 17(4), 265-272.
• Özeren, F. (2022). Kadın ve çocuk giysi kalıbı hazırlamada temel bilgiler. B. Çileroğlu. (Ed.). Kalıp hazırlama II içinde (ss. 2-19). Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını.
• ANADOLU ÜNİVERSİTESİ SANAT & TASARIM DERGİSİ 585 Sanat&Tasarım Dergisi,15 (1), 2025: 565-586
• Periyasamy, A. P. ve Periyasamy, S. (2023). Rise of Digital fashion and metaverse: influence on sustainability. Digital Economy and Sustainable Development, 1(16), 156-171. https://doi.org/10.1007/s44265-023-00016-z
• Pixelans. (t.y.). Adobe Illustrator nedir, neler yapılabilir? Pixelans web design. https://www.pixelans.com/tr/blog/adobe-illustrator-nedir-neler-yapilabilir.html adresinden erişilmiştir.
• Salamzadeh, Hadizadeh, M., Yazdanpanah, Y. ve Agu, A. G. (2024). Marketing innovation drivers: Toward reusing and recycling. L. P. Dana, R. Boardman, A. Salamzadeh, V. Pereira ve M. Brandstrup (Ed.). Fashion and environmental sustainability: Entrepreneurship, innovation and technology içinde (ss. 203-221). Berlin, Boston: De Gruyter. https://doi.org/10.1515/9783110795431
• Sayem, A. S. M., Chakraborty, S., Hoque, S. M. A., Saha, K., Mica, M. T. ve Ahsan, M. (2023). Defining Digital fashion and tracking the developments in relevant Technologies. A. S. M. Sayem (Ed.). Digital fashion innovations: Advances in design simulation, and industry içinde (1. baskı, ss. 3-14). Florida: CRC Press. http://dx.doi.org/10.1201/9781003264958-2 Sezgin, Ş. ve Önlü, N. (1992). Tekstilde tasarım olgusu. Tekstil ve Mühendis. 6(32), 84-89.
• Tatman, D., Soydan, A. S. ve Gümüş, B. (2022). Konfeksiyonda dijital numune ile fiziksel numune üretim süreçlerinin verimlilik ve sürdürülebilirlik açısından karşılaştırılması. Verimlilik Dergisi, 156-171. https://doi.org/10.51551/verimlilik.989352
• Tekin Akbulut, A. S. (2012). Türkiye’de etik moda üzerine bir araştırma. Akdeniz Sanat Dergisi, 5(8), 39-43.
• Tüdam. (2016). Geri dönüşüm sektörü teşvik raporu. https://silo.tips/download/ger-dnm-sektr-tevk-raporu Türkiye Cumhuriyeti Ticaret Bakanlığı (2024). Türkiye’de e-ticaretin görünümü. https://ticaret.gov.tr/data/66506fa313b87685dc0dbce8/2023%20y%C4%B1l%C4%B1%20Tu%CC%88rkiye’de%20E-Ticaretin%20Go%CC%88ru%CC%88nu%CC%88mu%CC%88%20Raporu.pdf
• Wang, C. C. L., Wang, Y. ve Yuen, M. M. F. (2005). Design automation for customized apparel products. Computer-Aided Design, 37(7), 675-691. https://doi.org/10.1016/j.cad.2004.08.007
• ANADOLU ÜNİVERSİTESİ SANAT & TASARIM DERGİSİ 586 Sanat&Tasarım Dergisi,15 (1), 2025: 565-586 Yıldırım, L. (2017). Geri dönüşüm/ileri dönüşüm/tekrar kullanım kapsamında ikinci el giysiler ve sürdürülebilirlik. Art-E Sanat Dergisi, 10(20), 484-503. https://doi.org/10.21602/sduarte.305698 Yücel, S. ve Tiber, B. (2018). Hazır giyim endüstrisinde sürdürülebilir moda. Tekstil ve Mühendis, 25(112), 370-380. https://doi.org/10.7216/1300759920182511211